Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1975, Page 31

hygg að við höfum ekki verið und-
ir þrem tugum.
Þetta gekk allt vel og Guðbrand-
ur lauk sínu starfi og voru menn
ánægðir þá er komið var yfir brim-
garðinn og um borð í varðskipið
Þór. Fengum við svo besta leiði til
Vestmannaeyja, hæga austangolu
og sjólítið.
Til Eyja komum við svo eftir
þrjá tíma og hrósuðu menn happi
að vera þangað komnir svo fljótt
og vel.
Vestmannaeyjunum var ég ó-
kunnugur, hafði þangað aldrei kom-
ið áður. Ég átti þar föðurbróður,
Matthías Finnbogason á Litlu-Hól-
um. Lagði ég leið mína til hans
heimilis og bað hann um að lofa
mér að vera þar til skipsferð yrði til
Reykjavíkur. Var það mál auðsótt
og ég boðinn velkominn. Dvaldi ég
þar svo hjá frændfólki mínu þar til
næsta ferð varð til Reykjavíkur, varð
það ekki fyrr en um að hálfum
mánuði liðnum þá var Lyra frá
Bergenskipafélaginu norska með
áætlunarferð. Þarna urðum við, sem
tíl Reykjavíkur ætluðum, að bíða
svona lengi en enginn fann neitt að
þessu þá, þetta var svona og við það
urðu vermenn að sætta sig og bíða.
Vestmannaeyingar stóðu í róðr-
um því vertíð var þar hafin. Vorum
við Mýrdælingarnir tíðir gestir niðri
um bryggjur og duldist okkur ekki
að Eyjamenn voru harðduglegir sjó-
menn.
Þessi hálfi mánuður í Eyjum var
fljótur að líða, mér leið vel hjá
Matthíasi frænda, hann var mjög
ræðinn og skemmtilegur, sagði sér-
staklega vel frá því er til umræðu
var hverju sinni.
Ég kom oft upp á netaloft á
,,Tanganum“ þar vann nábúi minn
úr Reynishverfi Þorsteinn Olafsson
frá Lækjarbakka. Var hann neta-
maður hjá Gunnar Ólafsson og Co.
Lyra kom svo á áætlunardegi og tók-
um við Mýrdælingar fari með henni
á öðru farrými.
Þennan dag sem Lyra kom til
Eyja var austan stormur, vorum við
fluttir á mótorbát um borð í Lyru
þar sem hún lá fyrir Eiðinu.
Mér fannst Faxarsund ekki á-
rennilegt í austan stormi og sjó-
gangi og það var farið á bátnum
hjá ,,Lát“ og rétt skriðið fram hjá
Heimakletti, sá ég að heimamenn
voru þessari siglingu og leið vanir
og létu sem ekkert væri.
Lyra hélt svo til Reykjavíkur,
hrepptum við vont veður á leiðinni
og voru farþegar margir sjóveikir.
Man ég það enn að þá er menn voru
að kasta upp hve skipsjómfrúin var
fasmikil og virtist ekki vera neitt
hrifin af svona sjómönnum sem ekki
þoldu svona hreyfingar sem Lyra
lét í té.
En til Reykjavíkur skilaði Lyra
okkur heilu og höldnu á sínum
tíma. Vorum við vermenn úr Mýr-
dal alls hugar fegnir að vera loks
komnir á endastað leiðarinnar.
Það var orðið stutt þar til togar-
arnir færu út, um miðjan febrúar
að vanda og hægt að láta sér ekki
leiðast þar til að þeirri stund kæmi.
Það gekk oft í brösum í þessum
verferðum og er þessi ferð eitt dæm-
ið þar um hversu samgöngumálum
var háttað þá er þetta var að ske. En
áfram hefir þokast um árin og nú
þykir það ekkert tiltökumál að fara
á milli Mýrdals og Reykjavíkur á
þrem til fjórum klukkustundum.
VÍKINGUR
417