Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1984, Síða 25

Theodóra Thoroddsen:
FORMA NNS VÍSUR
Nú skal halda á holan sjá,
hækka faldþó svifti rá,
beita valdi brimin há,
boöa skvaldri sneiöa hjá.
Oft eg sótti ofan í haf
íægis tóttir jötnaskraf,
vænst mér þótti vífum af
versins dóttir hvíttmeö traf.
traf.
Mfn er spá og mesta þrá
aö megi eg fá aö hvíla hjá
unni blá á opnum sjá,
æfistjái skilinn frá.
STÖKUR
Beri þig flaumiö fram um vaö,
faröu á djúpiö státinn,
og svo er ei vert aö súta þaö
þó svolítiö gefi' á bátinn.
Gleöisjóinn geyst ég fer,
þó gutli sorg und kili.
Vonina læteg Ijúga aö mér
og lifi’ á henni’ íbili.
Gegnum brim og báru her
beiti’ eg lífsins nökkva;
og efeg hleypi á huliö sker,
hlægirmig aö sökkva.
Förlastmáttu fót og hönd,
fúinn þáttur bindur önd.
Viö heiminn sátteg held frá strönd,
hafiö erblátt viö sólar rönd.
HAFÞRÁ
(John Masefield)
Mig seiðir og lokkar einsemd himna og hafa
og hjarta mittþráirskip og leiftrin,
sem stjörnur stafa,
og vindanna gnauö íseglum og rám,
og súöir, sem titra,
og sólmóöublikin, sem lognkyrra morgna
viö hafsbrún glitra.
Mig seiöir hafiö á ný, þvi aö brims og bálviöra
raust
á bergmál í leynum míns hjarta
og ómar þar viönámslaust.
Og hugur minn þráir byrsælan dag
meö björt og stormhrakin ský,
meö bölmóöug sjófuglskvein
og freyöandi sæva gný.
Mig seiöirhafiö á nýmeö farmannsins flökkulíf
um fiskanna torröktu slóöir,
og storm eins og hvassbrýndan hníf,
Og hugur minn þráir vini,
sem vísum og sögum unna,
og væran, draumlúfan svefn,
þegar skipiö er ráöiö til hlunna.
Þýöing: Karl ísfeld.
25
Víkingur