Náttúrufræðingurinn - 1932, Qupperneq 28

NÁTTÚRUFR.
90
og notu því ekki lengdarinnar (Ferðabókin I. bls. 27). Eg sleppi
að segja frá gróðrinum í Slúttnesi, því að Steindór Steindórsson
gerir það rækiiega í næstu grein.
Útsýnið er að vísu fagurt í Slúttnesi, þegar bjart er veður,
en þó eigi fegurra en á mörgum öðrum eyjum í Mývatni. Það er
kjörrin og gróðurinn í heild si'nni, sem eiga mestan þátt í fegurð
þessa litla hraunhólma — og þar næst hinn fjölskrúðugi fugla-
hópur, sem hefir hreiðrað um sig í skauti gróðursins og leitað sér
þar friðar. — Slúttnes er í góðra manna höndum. Jóhannes Si'g-
finnsson á Grímsstöðum hefir mætur á þessum hólma. Hann ber
velvildarhug til fuglanna, hlynnir að gróðrinum og leitast við að
yrkja þenna reit og verja. En fyrr eða síðar rekur að því, að Slútt-
nes verði friðhelgað.
G. G. B.
Gróðar í Slúttnesí.
Siúttnes í Mývatni er annar sá staður hér norðanlands, sem
einna mesta frægð hefir hlotið, sakir fegurðar. En mjög er þar
ólíkum stoðum saman að jafna, því og Ásbyrgi. í Ásbyrgi er það
einkum hrikaleiki nakinna standbjarga, er hrífur hugann, en í
Slúttnesi brosandi blíða. Allt leggst þar á eitt, til að gera umhverf-
ið unaðslegt, eyjan sjálf vafin víði — .birkilundum skreyttum,
ilmandi reynitrjám, sem spegla sig þar í vogum og tjörnum, vatn-
ið umhverfis með hinu frábæra og fjölbreytta fuglalífi, og lengra
á braut fagurskapaður fjallahringur.
Gróður Slúttness er hvorttveggja í senn, einkennilega fagur
og fjölbreyttur. Jarðvegur þar er allþykkur og frjór mjög, en
víðast nokkuð rakur. í dældum er mýrlendi og tjarnir eru þar
einnig. Allmikið af eynni er vaxið gulvíði og birkikjarri. Er það
allhátt 'og mjög þétt víðast. í jöðrum kjarrsins og inni á milli
runnanna vex hvannstóð há og þroskaleg, eru njólarnir oft meira
en mannhæðarháir. Skrautpuntur (Milium effusum) vex þar einn-
ig mjög stór, minnir hann þar í vexti á hinn stórvaxna þakreyr.
Yíða eru þar einnig breiður af ferlaufasmára (Paris quadrifolia).
Skóglausu svæðin eru ýmist mýrarblettir í lægðum, eða valllendi,
þar sem hæst ber á, hefir það verið ræktað um alllangt skeið. Á
einum stað hafa verið gróðursettar nokkrar greniplöntur, en mjög
eru þær kyrkingslegar, og virðast una æfinni illa. Er það og mis-
skilningur hinn mesti, að ætla að blanda gróður Slúttness með
erlendum gróðri, heimagróðurinn þar er svo fagur og sérkennileg-
ur, að allt ber að gera til þess að halda honum óbreyttum. Gróður