Náttúrufræðingurinn - 1932, Síða 34

96
NÁTTÚRUFH.
Hafnfírðíngar á hreínaveíðtim.
Síra Ólafur Ólafsson frá Hjarðarholti segir svo frá: „Það var um
haustið,, að mig minnir 1867, þegar eg var drengur hjá foreldrum inínum
í Hafnarfirði, að menn þaðan fóru 'í fjárleitir suður í Lönguhlíðar. Sáu
menn þá hreindýrahóp í fjöllunum, nálægt Fagradal í Lön-guhlíðum. Eftir
leitina tóku nokkrir Hafnfirðingar sig saman og fóru á veiðar eftir dýrun-
um. Voru þeir tvo daga í burtu og komu heim aftur með 35 hreindýr, sem
þeir höfðu lagt að velli. Þótti þetta mikil veiði. Gekk tregt að selja svo mik-
inn feng í Hafnarfirði. Var nokkuð af dýrunum sent til Reykjavíkur og
reynt að selja þau þar‘ ‘. G. G. B.
Dýrín í Marardalnum.
Jón Sigurðsson járnsmiður á Laugaveg 54 fræddi mig sem hér segir:
„Ömmusystir mín, Sigríður Jónsdóttir, átti heima á Elliðavatni 1830—1840.
Þá bjó þar Guðmundur Jakobsson, Snorrasonar prests á Húsafelli. Hann
var slyngur veiðimaður og bezta skytta, og auk þess rammur að afli eins og
fleiri frændur hans. Var í almæli, að hann hefði lagt fullorðið -hreindýr á
bak sér suður í Bláfjöllum og þrammað með }>að í heilu líki heim að
Elliðavatni.
Þau árin, sem ömmusystir mín var á Elliðavatni, kom Guðmundur að
11 hreinum í Marardalnum. Það mun hafa verið á jólaföstu. Ko-mst hann
í einstigið og króaði þau inni. Hann skaut hvert dýrið af öðru, er hópurinn
leitaði útg'öngu um einstigið. En í hvert sinn og- dýr féll fyrir skotinu.
hurfu hin frá -einstiginu og hlupu í -hring í dalnum. A meðan gafst Guðm.
tóm til að hlaða byssu s'ína, sem var afturhlaðningur. Gekk svo þangað til
Guðm. liafi fellt öll dýrin nema eitt; var það stórfiyrndui' tarfur, líklega
foringi flokksins. Réðist hann á Guðm., svo að hann kom ekki byssunni við.
Urðu þar harðar sviftingar, en svo lyktaði þeim, að Guðm. réði niðurlög-
um dýrsins, enda var hann talinn þriggja manna maki“. G. G. B.
Fuglalíf á Vatnsnesí.
Vepja (Vanellus cristatus, Mey. og Wolf.). Kemur hingað stöku sinn-
um haust og vor, en er hér ekki að staðaldri, og verjiir hér Víst hvergi. Hún
er hraðfleygur fugl með skrautlega liti og fjaðurtopp aftur úr hnakkanum.
Tjaldur (Hæmatopus ostralegus, L.). Kemur oft hér í fjörurnár í marz-
mánuði og dvelur hér fram í -ágúst, eða þangað til ungarnir eru orðnir nokk-
uð sjálfhjarga. Verpir helzt á grýttum eyrum, rétt ofan við sævarmálið.
Stelkur (Totanus calidris, L.). Stelkurinn kemur snemma á vorin, og
heldur sig mest í fjörum, þangað til komið er að varptíma. Ur jiví fer hann
upp í mýrar, eða upp á fjall, til Jiess að verpa. Stelkurinn er mjög styggur
og varkár, síkvakandi, ef komið er nálægt verustað hans. Hann fer snemma
á haustin.
Keldusvín (Rallus aquaticus, L.). Heyrt hefi eg, að þessi fugl hafi sézt
liér á nesinu, en aldrei hefi eg -séð hann. Mun hann vera mjög fágætur, ef
hann annars er hér. Eramh.
Diomedes Davíðsson.