Náttúrufræðingurinn - 1933, Blaðsíða 28

22
NÁTTÚRUF3'..
héðan austur um haf til N.-Afriku, eða fara héðan aftur vestur á
bóginn, suður með meginlandi Norður-Ameríku, er með öllu ókunn-
ugt. Hér á landi eru því meiri líkur til, að aðeins sé um vest-
rænu undirtegnndina (A. Albifrons gambeli) að ræða, fremur en
aðaltegundina, og er því vafasamt, hvort rétt er að telja þær báðar
meðal íslenzkra fugla. M. B.
(Frh.)
Hvar hafa veíðíbjölítirnar náttstað?
Við Reykjavíkurhöfn heldur til allstór hópur veiðibjallna,
eftir ágiskun um 300. Þær eru hér allan veturinn, og eru orðnar
áll-gæfar. Er mikill munum á því, og sem var hér fyrir 20—30
árum, þegar enginn maður mátti sjá fugl nálægt, án þess að
reyna að hlemma skoti á hann. Vafalaust gætu fuglar þessir
þó orðið miklu gæfari, ef þeim væri gefið, og matvandir eru þeir
ekki; þeir eta allt, sem úr fiski kemur, og eru auk þess sólgnir í
brauð.
Eins og kunnugt er, verpa veiðibjöllurnar í Sandey í Þing-
vallavatni. En þó þær fái eitthvað af æti þar (silung), munu
þær sækja meiri hluta fæðu sinnar til sjávar. Koma þær fljúg-
andi vestur yfir heiði í þeim erindagjörðum, og fljúga sömu leið
til baka. Hvort þær sækja líka eitthvað til suðurstrandarinnar
skal ósagt látið. En veiðibjöllur, sem eru að koma frá Þing-
vallavatni, eða að halda þangað, má iðulega þekkja frá öðrum.
Þærfljúga þá venjulega 10—20 í hóp, og svo hátt uppi, að þeir,
sem ekki þekkja vel til, eru í vafa hvaða fuglar það séu. Það er
þó auðvelt að þekkja þær í kíki, og líka á hljóðinu. Þegar þær
koma austur, til unganna, gubba þær fiski, sem þær hafa veitt
handa þeim. En af því melting veiðibjallnanna er ör, er roðið
oft farið af fiskinum. Eitt sinn sá eg í Sandey fiskkökk, sem
veiðibjalla hafði ælt handa unga sínum. Sýndi kökkurinn að
veiðibjallan hafði orðið fyrir happi, þegar hún kom af veiðum
frá sjónum, því hún hafði þá náð í silung (vafalaust í Þing-
vallavatni), því hálfur kökkurinn var úr sjófiski, (og hvítur á
litinn) en hálfur úr fagurrauðum silungi. En sjá mátti að sil-
ungurinn hafði verið veiddur seinna, því hann var minna eyddur.
Eg hef séð veiðibjöllur á góðveðursmorgni að haustlagi,
sitja fyrir lýsingu í hundraða tali á sjónum hér inn með, og þótti