Náttúrufræðingurinn - 1933, Blaðsíða 34

96
NÁTTÚKUFR.
gesti ber að garði í Japan, verða dömumar sem fljótast að hafa sig á brott.
Til þess að skemmta gestunum, verður húsbóndinn að senda eftir konum, sem
þann starfa hafa á hendi (þær eru nefndar ,,Geisha“); þær geta sungið, spilað,
. dansað og rætt um alla heima og geima.
Sumar engisprettur framleiða hljóð me'ð því að núa afturlærunum um væng-
ina. Margir Kínverjar hafa engisSprettur í búrum í húsum sínum, til þess að
njóta „söngsins“.
011 próf í Kína eru mjög erfið, enda þarf afburða-minni til þess að muna
þýðingu leturmerkjanna. Eftir langt og erfitt streð, liefir nemandinn lært um 4—5
þúsund merki, og svo kemur prófið, en á því falla eitthvað 999 af hverju þús-
undi, en einn kemst upp. Eftir nýjan lærdóm geta svo nemendur þeir, sem voru
svo heppnir að komast í gegn um fyrsta hreinsunareldinn, gengið til prófs, sem
lialdið er þriðja hvert ár í öllum þeim borgum, er hafa nafn, sem endar á „fu“.
Þriðja og síðasta aðalprófið var svo tekið í höfuðborginni, Peking. Þannig
hefir menntabrautin í Kína verið, að minnsta kosti til skamms tíma. Nú er
ekki lengur „kínverski múrinn“ sú skjaldborg um hið „liimneska ríki“ og áður
hefir verið.
í Ástralíu er dýralífið mjög frábrugðið því, sem víðast er annars staðar
í lieiminum, enda nefndu hvítir menn Ástralíu „öfuga heiminn“, fyrst þegar
þeir komu þangað. Eólkið var svart, blöðin á trjánum voru upp á rönd, en
ekki lágrétt, svanirnir voru svartir en ekki hvítir, og sum af spendýrunum
verptu eggjum. Ástralía hefir lengi verið viðskila við önnur lönd, og því hefir
dýralífið þar fylgt sínum eigin brautum á þróunarferli sínum. Af þeim spen-
dýrum, sem til eru annars staðar, eru aðeins nokkrar tegundir af músum og
leðurblökum í Ástralíu, og svo ein hálf-villt hundategundl (Canis dingo), sem
líklega er komin þangað með manninum. Pokadýr eru hvergi nema í Ástralíu
og Suður-Ameríku (aðrar tegundir), og nefdýr eru einungis til í Ástralíu.
Hjarta mannsins slær (dregst saman) 60—80 sinnum á mínútu, og tíðar í
ungum en gömlum. I nýfæddum börnum slær hjartað um 140 sinnum á mínútu.
I hvert skipti, er hjartað dregst saman, þrýstir það hér um bil 50—70 grömm-
uin af blóði út í líkamann, og öðru eins til lungnanna. Þótt líkaminn sé í livílu,
streyma 4—5 lítrar af blóði gegnum hjartað að meðaltali á mínútu, og meira
þegar starfað er.
Rauðu blóðkornin, sem með litarefni sínu lita blóðið rautt, eru eins og
kringla í lögun, en þynnst um miðjuna. Þvermál þeirra er 7.5, þykkt þeirra við
rendumar 2.5 en í miðju 1.5 þúsundusut hlutar úr millimetra.
Við fornleifarannsóknir við Tun-hwang í Kansu í Kína, var grafið upp
heilt bókasafn, sem talið er um 900 ára gamalt, eða vel það. Þarna var saman
komið uin 20 teningsm. af handritum, málverkum og fleiri fornum verðmætum.