Náttúrufræðingurinn - 1933, Qupperneq 11

NÁTT0RUFR.
169
Var það allmikil krókaleið, er þeir þurftu að fara, áður en þeir
komust í hin nýju heimkynni sín. Veiddir á Austur-Grænlandi
og fluttir þaðan til Noregs, þaðan á skipi til New York, þaðan
á járnbraut yfir þvera Ameríku, til Seattle, þaðan á skipi til
Nome í Alaska, þaðan á járnbraut til Fairbanks. í fyrrahaust
fluttu Norðmenn 11 dýr upp í Dovrafjöll, sem veidd höfðu ver-
ið árinu áður. Upplýsingar um tilraunir þessar hefi eg nýlega
fengið frá hr. Adolf Hoel dósent í Ósló, en fyrir hans atbeina
eru tilraunirnar á Spitzbergen og heima í Noregi gerðar. Set
eg hér frásögn hans um þetta.
„Eftir að eg skrifaði yður síðast, hafa sauðnautin á Spitz-
bergen aftur eignast kálfa, í maí eða júní síðastl., hve marga,
hefir ekki fengist staðfest vitneskja um, en menn hafa áreiðan-
lega séð þar þrjá nýfædda kálfa, og menn vita með vissu, að
öll dýrin eru lifandi, að undanskildum einum kálfinum frá í
fyrra. Síðastliðinn vetur fannst hann mjög illa leikinn í urð
inni í Aðventdalnum. Virðist svo, sem hann hafi verið að stang-
ast við annan kálf og hrapað niður, og meiðst illa í fallinu. Hann
var tekinn á sleða og fluttur til Longyear-þorpsins, en drapst
skömmu eftir að hann kom þangað.
Sauðnautin á Dofrafjalli eru undir stöðugu eftirliti. Sér-
stakur eftirlitsmaður gætir þeirra að staðaldri og nokkrir af
dýrafræðingum vorum heimsækja þau við og við. Þau komust
ágætlega yfir fyrsta veturinn, halda sig á þeim slóðum, þar sem
þau voru sett fyrst, en hafa þó dálítið rásað um í sumar. Síð-
ustu fregnir, er eg hefi af þeim, eru ca. þriggja vikna gamlar
(bréfið er dags. 31. okt.), og segir þar, að dýrin hafi stækkað
mikið í sumar, þau séu feit og falleg í háralagi. Enn þá hafa
þau ekki eignazt kálfa.
Eg get einnig sagt yður það í fréttum, að í fyrrasumar voru
sex kálfar fluttir til Tromsö, fæddir um vorið. Fjórir þeirra
voru strax seldir til Ameríku, en tveir kálfarnir voru hafðir í
girðingu á Tromsö, sem er 5—6 dekarar (1 dekari =Vio hekt-
ari) á stærð. f fyrra voru þeir fóðraðir með greinum af björk,
sem þeir létu ekki vel við, smábirki, sem þeir átu vel, 0g blá-
berjalyngi, sem þeir voru sólgnastir í. Þeir fengu líka úthey,
en voru ekkert gráðugir í það. Eg sá dýrin fyrir svo sem mán-
uði. Þau höfðu eðlilega stærð, litu vel út og voru mjög gæf. Þau
þekktu vel manninn, sem hirti um þau, og komu, er hann kall-
aði á þau með nafni.
Frá Ameríku hefi eg ekki fengið neinar upplýsingar síðan