Náttúrufræðingurinn - 1933, Page 12

170
NÁTTÚKUFR.
7. apríl í vor. Þá var mér sagt, að fimm af dýrunum væru
dauð; þau höfðu drepist af ýmsum ástæðum, en þau 29, sem
eftir lifðu, þrífist ágætlega, stækki vel og sé auðvelt að fást við
þau. Enn þá hefir ekki fjölgað hjá þeim ....“.
Burðartíminn er í maí—júní, sbr. upplýsingarnar frá Spitz-
bergen, og geta þau því hafa eignazt kálfa eftir 7. apríl.
IV.
Silfurrefir
Silfurrefir eru afbrigði af rauðref (krossref, canis vulpes).
Hann er svartur á lit, en nokkuð af vindhárunum er hvítt í
broddinn. Mjög er það misjafnt, hve mikið er af þessum hvítu
eða silfur-hárum, mest er af þeim á lendinni og framan á hausn-
um; stundum eru þau um allt dýrið, stundum ekki nema vottur
af þeim eða alls ekkert. Dýrin eru flokkuð eftir þessu, alsilfur-,
Vá-silfur, 14-silfur o. s. frv. Dýrið, sem myndin er af, mundi
vera kallað ^4-silfur. Skottið er veiijulega hvítt í broddinn, þó
er það ekki föst regla. Venjulega eru skinn af Va-silfur 0g %-
silfur eftirsóttust, alsilfur og l/i.-silfur minna eftirsótt og svört
minnst. Þó fer mat á dýrunum ekki eftir þessu, heldur eftir hára-
lagi og öðrum kostum dýrsins. Á nýafstöðnu uppboði í London
(síðast í sept.) varð hæst verð á silfurrefaskinni £ 37-0-0 eða
819,55 í íslenzkum krónum, og var það %-silfur. En þar varð
þó meðalverð hæst á alsilfur-skinnum, £ 9-12-6, eða rúmar 200
íslenzkar krónur.
Silfurrefir eru nokkru háfættari og spengilegri en okkar
íslenzku refir. Annars eru lifnaðarhættir hinir sömu og refa al-
mennt, og er ekki þörf á að lýsa þeim hér.
Eins og áður er getið, er silfurrefur afbrigði rauðrefs, og
fremur fágætt. Verðið á skinnunum var mjög hátt og hugkvæmd-
ist mönnum því að gera tilraun með ræktun hans. Fyrsta til-
raunin í þá átt var gerð vestur í Kanada 1872 af formanni hins
mikla grávörufirma Hudsons Bay Company. Hann fékkst við
það í þrjú ár, en tilraunin mistókst. Honum tókst að vísu að fá
dýrin til að tímgast, en kynið var ekki hreint, rauðrefseinkenn-
in komu fram á afkvæmunum. En 1887 er tilraunin hafin af
tveim mönnum samtímis á Prince Edward Island hjá Kanada.
Þeir gengu seinna í félagsskap saman og gerðust brautryðjend-
ur á þessu sviði. Þeir héldu þessari ræktun sinni leyndri í byrj-
un, seldu aðeins skinnin og græddu stórfé. Og er þeir síðar
fóru að selja dýr til ræktunar, var verð þeirra geypihátt, allt