Náttúrufræðingurinn - 1947, Qupperneq 11

NÁTTÚRUFRÆBINGURINN
3
þó jafnan á náttúrufræði, einkum fuglafræði, enda var liann flestum
mönnum fróðari á því sviði. Hann var næstelztur íslenzkra nátt-
úrufræðinga, og margir okkar hinna yngri Jiafa notið góðs af fróð-
leik lians, því meir sem við þekktum hann betur. Flestir munu þó
minnast lians í sambandi við Náttúrufræðifélagið og Náttúrugripa-
safnið. Árið 1910 gerðist hann félagi í Hinu íslenzka náttúrufræði-
félagi, sat í stjórn þess frá 1912-1917 og félagsmaður var hann til
dauðadags.
Þess er áður getið, að Magnús Iiafði gert sér títt um Náttúru-
gripasafnið, eftir það að liann fluttist heim frá Kaupmannahöfn.
Vann hann þá að röðun sjódýrasafnsins um skeið. Síðan fékkst
hann við aðrar deildir safnsins, „setti upp“ fugla og önnur dýr og
vann ásamt dr. Bjarna Sæmundssyni að rannsókn og varðveizlu
þeirra muna, er að bárust. Árið 1927 var hann ráðinn aðstoðar-
maður við safnið, og átti liann einkum að hafa umsjón með jurta-
söfnunum, en því starfi hafði dr. Helgi Jónsson áður gegnt. Þessari
sýslu hélt hann til ársloka 1941, er hann gekk í þjónustu hersins,
sem áður segir.
Árið 1932 tók Náttúrufræðifélagið upp fuglamerkingar, og var
Magnús aðalhvatamaður þess. Hafði hann síðan umsjón með nrerk-
ingunum til ársloka 1941.
Lengi fram eftir ævi þótti Magnúsi gaman að fara nreð byssu,
eins og fuglafræðingum er títt, en á síðari árunr varð hann aflruga
slíku og beitti sér eftir það af nriklunr áhuga fyrir lrvers konar náttúru-
friðun, einkunr fugla. Varð lrann aðallrvatanraður þess, að Eldey var
friðuð. Einnig nrun Irann liafa átt upptök að því, að sett var nefnd, er
skyldi undirbúa nýja lagasetningu unr náttúrufriðun. Það var á árun-
um 1935—7, ef ég nran rétt. Þótti honunr nefndinni ganga seint störfin
og sanrdi jrví einn frumvarp að miklunr lagabálki unr þessi efni, senr
til er í handriti. Lengi franran af var Magnús fylgdarmaður erlendra
ferðamanna á sumrin, eins og áður getur. Sú leið ein var honunr
opin til jress að afla sér jrekkingar um náttúru landsins. En eftir það,
að Menningarsjóður var stofnaður, fékk liann styrk þaðan, svo að
hann gat ferðazt senr sjálfs sín húsbóndi, ýnrist einn eða í samlögum
við aðra. Lagði hann jrá mest stund á jrað að rannsaka fuglalíf á
hálendinu og þó einkunr varpstöðvar heiðagæsarinnar (Anser braclryr-
lrynclrus, Baill.), er hann sýndi fram á, að yrpi lrér. Árið 1932 fór
lrann upp með Þjórsá, r Arnarfellsver, unr Sprengisand, Vonarskarð
og öræfin norðnr nreð Skjálfandafljóti; 1933 ferðaðist hann inn unr