Náttúrufræðingurinn - 1947, Blaðsíða 12

4
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
Möðrudalsöræfi, Brúaröræfi og í Hvannalindir; 1934 fór hann upp
með Hvítá í Árnessýslu og um svæðið suður af Kili og Kerlingar-
fjöllum. Árið 1935 fór hánn um hálendið austur frá Snæfelli, Eyja-
bakka, Víðidal í Lóni og síðan vestur Skaftafellssýslur og Land-
mannaleið. Enn fór hann nokkrar skemmtiferðir, t. d. um Vestur-
Skaftafellssýslu, austan Mýrdalssands, og upp með Skaftá, og aðra
ferð upp með Skjálfandafljóti í Krossárgljúfur.
Á ferðum þessum öðlaðist Magnús geysimikinn fróðleik um
fuglalíf landsins, eins og nærri má geta. Nokkuð þóttist hann þó
eiga eftir óséð, en dagarnir voru uppi, áður en það gengi fram.
Magnús reit margar greinar um náttúrufræðileg efni, einkum
fuglafræði, í ýmis tímarit. Merkast rita hans er þó tvímælalaust
Fuglabók Ferðafélags íslands, árbók 1939, enda mun hún lengi verða
talin meðal merkustu fræðibóka í sinni grein.
Langflestar ritgerðir Magnúsar hafa birzt í Náttúrufræðingnum
og skýrslu um Hið íslenzka náttúrufræðifélag, eins og augljóst er af
skrá þeirri, er dr. Finnur Guðmundsson hefur tekið saman og birtist
hér á eftir.
Magnús Björnsson var mikill geðprýðismaður, gamansamur í sinn
hóp, jafnhugaður og svo greiðvikinn, að hann leit aldrei á eigin
hag, ef aðrir leituðu lians. Jafnan var hann fámáll um eigin hagi
og kvartaði aldrei, þótt á móti blési. Hann var barnavinur og dýra-
vinur svo mikill, að fáa hef ég slíka þekkt. Sumum gat virzt hann
nokkuð hrjúfur í fasi við fyrstu kynni, en það var ávani fremur en
eðli, skjöldur, sem hann skaut fyrir viðkvæma lund sína, enda þurfti
liann slíks með allt frá hinum fyrstu skólaárum, að ég hygg. En þeir,
sem kynntust Magnúsi betur, fengu flestir miklar mætur á lionum
fyrir góðvilja hans, gáfur og drenglund.
Við Magnús vorum förunautar nokkur sumur um öræfi íslands.
Á slíkum ferðum kynnast menn vel, enda reynir þá drjúgum á skaps-
munina. Ég lærði þá að meta Magnús og tel hann síðan í liópi hinna
merkustu og mætustu manna, sem ég hef kynnzt, þó að örlögin
sniðu honum þrengri stakk en gáfur lians og mannkostir stóðu til.