Náttúrufræðingurinn - 1951, Blaðsíða 22

16
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
6. mynd. (Sjá texta viö 4. mynd.)
rostrata. Hvorki sá bastarður né C. vesicaria hafa fundizt hér áður.
Við eigum ekki enn nægilega fullkomið norrænt starasafn til þess að
geta leyst þetta viðfangsefni örugglega, enda ekki víst, að slíkt yrði
fullnægjandi, því að mjög er sennilegt, að við eigum eittlivað af
endemiskum afbrigðum af störum eins og fyrr var á drepið. Það
væri líka krókalaus sönnun fyrir því, að staragróðurinn okkar sé
eldri en 10—20 þús. ára gamall (sjá 3. mynd).
X. Útbreiðsla tegundanna hcrlendis
Því miður er þekking á útbreiðslu starategundanna bér á landi
allt of gloppótt til þess, að hægt sé að draga af lienni örugglega rök-
réttar ályktanir um útbreiðsluhætti og útbreiðsluleiðir einstakra
tegunda. Margar byggðir víðs vegar um landið eru enn órannsakað-
ar. Samkvæmt þeim heimildum, sem til eru, má segja, að um 50%
tegundanna séu algeng að kalla um land allt, þ. e. finnast meira og
minna í hverri sveit, er rannsökuð liefur verið. Ráða jarðvegsskilyrði
oft miklu um magn hverrar tegundar. Um 35% tegundanna hafa
CAREX SEROTINA
CAREX GLACIALIS