Náttúrufræðingurinn - 1951, Qupperneq 37

Marteinn Björnsson og Þorbjörn Sigurgeirsson:
Athuganir á þaragróðri í Breiðaíirði
í júií- og ágústmánuði sumarið 1950 var að tilhlutan Rannsókna-
ráðs ríkisins gerð athugun á þaragróðri á allstóru svæði á norðan-
verðum Breiðafirði. Athugun þessi var einkum gerð til þess að afla
upplýsinga um þaramagnið og fá úr því skorið, hvort fyrir hendi
væri nægilegt þaramagn til þess að standa undir þaravinnslu í stór-
um stíl.
Slíkar athuganir eru nú gerðar víða um heirn og má skoða það
sent undirbúning að því, að mannkynið taki í sína þágu hinar miklu
hráefnalindir, þörungana, sem hingað til hafa legið ónotaðir á sjáv-
arbotni. Víðtækar rannsóknir fara nú einnig frarn á því, hvernig
þörungarnir verði bezt hagnýttir og gefur það vonir um, að þeir
verði í framtíðinni notaðir sem hráefni fyrir fjölþættan elnaiðnað.
Sem stendur eru sæþörungarnir einkum notaðir við vinnslu ýntissa
ldaupefna, svo sem algin, agar og carrageenin, en auk þess eru þurrk-
aðir þörungar talsvert notaðir til fóðurs og jafnvel til manneldis.
Eitt er það einkum, sem torveldar ákvörðun þaramagnsins, en
Jrað er hversu ójafn vöxturinn er. Þarinn vex venjulega í breiðum,
með auðum svæðum á milli og jafnvel í þarabreiðunum er þéttleik-
inn mjög misjafn, einkum þar sem botn er grýttur. Ef safnað er þara
af svo sem 1 m2 svæði, t. d. með botngreip, og hann veginn, verður
því útkoman mjög mismunandi og mikinn fjölda slíkra mælinga
verður að gera til þess að fá góða hugmynd um nieðal þaramagnið.
Auk þess er það nokkrum vandkvæðum bundið að nota botngreip,
vegna þess að þarinn er mjög stórvaxinn og lengd hans margfalt
meiri en þvermál opsins á botngreipinni og því erfitt að tryggja að
greipin taki þara, sem vex á jafn stóru svæði og op hennar segir til
um. Hér var því tekið Jtað ráð að senda niður kafara og láta hann