Náttúrufræðingurinn - 1970, Blaðsíða 32

126
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
1. mynd. Fundarstaður sinokkfisktegundanna.
og með tveimur stórum, hliðstæðum uggum. Kápuröndin er ekki
samvaxin hausnum. Ilúðin er slétt og ljósgulbrún á litinn, en ívið,
rauðbrúnni á kápunni og hausnum.
Innan tegundarinnar er greint á milli Rossia macrosoma macro-
soma og R. macrosoma oweni, en það mun vera sá síðarneí’ndi, sem
íinnst hér norður í höfum. Hann er með lengri bol, breiddin nem-
ur 50—60% af lengdinni. Heildarlengd getur orðið allt að 25 cm.
Armarnir eru tiltölulega styttri með stórum sogskálum. láturinn
er dekkri. Hinn hefur aftur á móti stuttan bol, breidd 70—74%
af iengdinni. Armar eru langir með minni sogskálum. Heildar-
lengd fer ekki yfir 14 cm. Hann kýs hlýrri sjó.
Eðjusmokkur lifir á mjúkum botni og er einkum útbreiddur á
100—300 metra dýpi, frá Þrándheimi til Suður-Noregs, við Fær-
eyjar, England, Irland, strendur V.-Evrópu og inn í vestanvert
Miðjarðarhaf. Ennfremur meðfram norðvesturströnd Afríku til
Senegal og Azóreyja Joar sem hann hefur fengist á 500 metra dýpi.
Tegundin flækist milli Skotlands og SV-Noregs inn í Skagerak og
austanvert Kattegat, en þekkist ekki í Eystrasalti, dönsku sundun-
um, við vesturströnd Jótlands né í sunnanverðum Norðursjó. Við