Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1972, Síða 30

Náttúrufræðingurinn - 1972, Síða 30
18 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN Ingólfur Davíðsson: Fífa (Eriophorum) Vísindanafnið þýðir „ullberandi" og má til sanns vegar færa, sbr. líka enska nafnið baðmullargras (Cotton grass) á þessum jurtum. A norðurlandamálum er fífan kölluð tjarnaull, engjaull, mýraull, pól- ull — og fípa á færeysku. Blöð fífunnar bera sérstök nöfn — brok, hringabrok, rauðbroti og rauðbreyskingur. Sýnir þetta að flestir þekkja fífuna og þykir hún sérkennileg. „Flóatetur fífusund“ o. s. frv. kvað Jónas Hallgrímsson; en fífan vex einmitt á votlendi og litar stóra fláka snjóhvíta, þegar líður á sumarið. — Fífan ber blóm á vorin, í maí — júní á láglendi, en vitanlega seinna til fjalla og heiða. Blómin eru smá og litdauf og ber lítið á þeim. Fífubreiðurn- ar líkjast þá stargresi á að líta. En síðan vaxa hin löngu hvítu hár á aldininu, sem er þrístrend hneta, og eru sviftæki hennar. Hafa marg- ir séð hneturnar svífandi á hárunum í golunni, þegar líður á sum- arið. Ef skyndilega hvessir má sjá fífudreif í mýrunum. Þannig berst fífan langar leiðir og sáir sér fljótt í flögum og öðru opnu, röku landi, t. d. mógröfum. Blöð fífunnar eru dágóð til beitar. Þau haldast lengi græn, a. m. k. neðri hluti þeirra, og næringargildið breytist minna en í mörgum öðrum beitarjurtum. Fé sækir í mýrarnar og brokflóana á vorin og dregur græna broknálina upp úr bleytunni. Einnig síðla hausts, þegar flest grös önnur eru visnuð. Hreindýr eta hina ungu, safaríku sprota fífunnar með græðgi á vorin, segja Norðmenn. Snemmslegin fífa þótti hollt fóður, en nú er að mestu hætt að slá engi nema flæði- engi. Fleiri hafa verið not fífunnar. „Ljósið kemur langt og mjótt, logar á fífustöngum. Halla kelling fetar fljótt framan eftir göngum." Þessi gamla vísa segir sína sögu. Fífan var notuð i lampakveiki forðum allvíða í norðlægum löndum. Fífuhárið var snúið saman og tvinnað, aðallega í lýsislampakveiki hér á landi. Það var unnið, lesið og skrifað við skin lýsislampans í þúsund ár á íslandi. Ég man lýsislampann í fjósveggnum, þá var steinolíulampi kominn í bað- stofuna. Einstaka kona hér á landi kann enn að snúa fífu í kveik.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.