Náttúrufræðingurinn - 1972, Side 63

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
51
5. mynd. Mjúkfísi (Lyco-
perdon molle s. strictu), þ. e.
aðaltegundin, sem vex í
skógum. Eintakið er úr
Vaglaskógi 1961.
Ljósm. H. Kr.
ast mun grófari vörtur og brodda á útbyrðunni en skógasveppirnir,
og stundum stjörnubrodda, sem skógeintökin hafa ekki. Annars er
broddagerð útbyrðunnar afar breytileg og erfitt að byggja á henni
nánari greiningu. Hinn fallegi bronsbrúni litur innbyrðunnar kem-
ur einkum fram hjá skógareintökunum, en vantar oftast hjá þeim
sem vaxa til fjalla. Loks eru fjalla- og hagaeintökin jafnan minni en
skógeintökin og sjaldan eins reglulega perulaga.
Efalaust mætti nota þennan mismun til að skipta tegundinni nið-
ur og myndi gróstærðin og litur innbyrðunnar þá vera öruggustu
einkennin. Vincent Demoulin sveppafræðingur í Liege, sem áður
var nefndur, hefur yfirfarið öll eintökin af þessari tegund í safni
mínu, og skiftir hann þeim í fjóra flokka, sem ef til vill verða kall-
aðir tegundir, þegar heildarendurskoðun ættkvíslarinnar er lokið.
Til bráðabirgða nefnir hann flokkana svo: 1. L. molle Pers. í þrengri
merkingu, 2. L. niveum Kreisel, 3. tegund núrner 3 og 4. tegund
númer 9.*
V. Demoulin (1972) hefur nýlega gefið þessum tegundum nöfn, og kallar hann
teg. no. 3: Lycoperdon frigidum Dem., og teg. no. 9: Lycoperdon lambinonii
Dem. Hafa báðar þessar tegundir fundist allvíða í norðanveðri Evrópu og N-
Ameríku, og má sú fyrrnefnda kallast lieimskautategund.