Náttúrufræðingurinn - 1975, Qupperneq 50

174
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
2. mynd. Sumir lurkanna á vatnsbotninum eru með sár, sem virðast vera eltir
verkfæri. (Ljósm. H. B., 1964).
holurými í Hvanneyrarmýrinni framræstri reynst um 80% við
beinar mælingar.
Rauðalag sást í sniðinu, en þess virðist ekki gæta í rúmþyngd
og glæðitapi. Neðan lurkalagsins er 15 cm þykkt „leirkennt" lag.
Þess sjást þó ekki merki í lækkuðu glæðitapi, en rúmþyngd er
hærri. Þetta hefur verið yfirborðsjarðvegur á hlýviðrisskeiðinu.
Þegar komið er niður í 160—170 cm dýpt í’er glæðitap vaxandi og
er þar komið í mó. Glæðitap fer einnig minnkandi upp frá lurka-
laginu, einkum í 25—40 cm dýpt, en vex á ný í efstu sneiðinni, sem
athuguð var. Er þar væntanlega farið að gæta áhrifa frá búsetu
til aukningar áfoks.
Af mælingum þessum má gera sér nokkra grein fyrir myndunar-
hraða jurtaleifa og áfokshraða, ef kunnur er aldur jarðlaga, hér
lurkalagsins. Er þá miðað við að öll ólífræn efni hafi komið með
áfoki, sem mun láta nærri. Önnur atriði eru líkleg til að valda
meiri skekkju, svo sem ónákvæmni í mælingum, sem eru að mestu