Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1991, Síða 43

Náttúrufræðingurinn - 1991, Síða 43
3. mynd. Gulllóa á fyrsta hausti. Takið eftir áber- andi hvítri brúnarák og gráleitum yfirvæng. Am- erican Golden Plover (Pluvialis dominicaj. Ljósm. photo Cornell University Laboratory of Ornithology. Fjalllóa hefur sést tvisvar með vissu á Islandi og sáust báðir fuglarnir á far- tíma, ungfugl í september og einn fugl í maí: 1. Herdísarvík f Selvogi, Arn, 23. september 1962 (CT imm RM2202). Jón Baldur Sigurðs- son og Arnþór Garðarsson. 2. Landakot á Álftanesi, Kjós, 8. maí 1980. GP & KHS (1982). Kvikmynd af þessum fugli var sýnd í Stundinni okkar í sjónvarpinu 18. maí 1980. Dagsetningin var röng þegar til- vikið var birt fyrst. Til eru tvö fjalllóuegg í Breska Náttúrugripa- safninu (British Museum of Natural History) sem sagt er að hafi verið safnað á íslandi 2. júní 1864 (sbr. Nethersole-Thompson 1973). Upp- runi þessara eggja er óljós og e.t.v. hafa þeir sem söfnuðu eggjunum eða skrásettu þau rugl- ast í ríminu. Gulllóa (Pluvialis dominica) Allt fram á síðustu ár töldu flestir að tvær lóur, Pluvialis dominica dom- iriica (hér eftir gulllóa; 3. mynd) og Pluviaiis dominica fulva (hér eftir glit- lóa, skv. uppástungu Gunnlaugs Pét- urssonar), væru ein og sama tegundin, „gulllóa“. Varplendur gulllóu og glit- lóu skarast á um 1300 km löngu belti í Alaska, en að öðru leyti er útbreiðsla gulllóu bundin við N-Ameríku og glit- lóu við NA-Síbiríu. Ekki er vitað til þess að tegundirnar kynblandist á þessu sameiginlega útbreiðslusvæði og réði það úrslitum þegar þessar „deili- tegundir“ voru flokkaðar sem sjálf- stæðar tegundir (Knox 1987, sjá einnig Connors 1983). Enda þótt glitlóa og gulllóa séu nauðalíkar og líkist mjög heiðlóu, eru lífshættir þeirra talsvert frábrugðnir og útbreiðsla sem fyrr segir að mestu aðskilin. Glitlóa er sjónarmun minni en gulllóa og talsvert vængstyttri. Stærstu gulllóur eru svipaðar heiðló- um að stærð, en bæði gulllóa og glit- lóa eru fínbyggðari en heiðlóa. Þær eru hlutfallslega háfættari en heiðlóa, þannig að þegar þessar tegundir standa hlið við hlið, sýnast þær jafn- háar. Litur undirvængs og vængkrika- fjaðra greinir gulllóu og glitlóu frá heiðlóu, er gráleitur á fyrrnefndum tegundum, en hvítur á heiðlóu (sbr. 4. mynd). Auðveldast er að greina glit- lóu og gulllóu sundur í ungfuglabún- ingi og vetrarbúningi. Glitlóa er þá 37
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Náttúrufræðingurinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.