Fréttablaðið - 30.05.2009, Síða 32

4 fjölskyldan
byrjun að ekki væri leyfilegt að
eltast við fuglana líkt og hundun-
um var kennt að þeir mættu ekki
abbast upp á köttinn. Hér ríkir
bara agi,“ segir hún og brosir.
Fjölskyldan hirðir dýrin í samein-
ingu og ganga hlutirnir smurt fyrir
sig. „Við erum frekar afslöppuð en
samt leggjum við áherslu á að ala
dýrin vel upp og höfum á þeim mik-
inn aga. Þú færð þér ekki Labrador
og ætlast bara til að hann hlýði þér,
hafa þarf fyrir þessu. Í raun er mun
erfiðara að ala upp hund en barn.
Segja þarf hlutina mjög oft og það
reynir á þolrifin í byrjun,“ segir
Stella og nefnir að mikilvægt sé að
velja dýrategund sem henti vel lífs-
stíl fjölskyldunnar þar sem ábyrgð
fylgi því að eignast dýr. „Mér finnst
mikilvægt að börn kynnist dýrum.
Þau kenna þeim ýmislegt um lífið
og tilveruna og ábyrgð.“
Einn köttur á mann
Vilma Kristín Guðjónsdóttir hefur
átt ketti frá barnsaldri og rækt-
ar nú norska skógarketti. „Ég
hef verið í Kattaræktarfélaginu
síðan 1994 og hef ræktað skógar-
ketti síðan 1997. Ég hef alltaf átt
ketti og hef almennt mikinn áhuga
á dýrum,“ segir hún en nú á fjöl-
skyldan fjóra ketti og þrjá fugla.
„Við eigum þrjá skógarketti,
einn húskött, tvo gára og einn
Dísargauk,“ segir Vilma og nefnir
að í raun sé sniðugt að eiga fugla
og ketti þó svo margir haldi að
slíkt fari ekki saman. „Fuglabúrið
virkar eins og sjónvarp fyrir kett-
ina sem mæna á fuglana í búrinu
en við sleppum fuglunum ekki út
nema kettirnir séu einhvers staðar
lokaðir inni.“
Elsti kötturinn er tíu ára en sá
yngsti þriggja ára. „Við fluttum
hana inn frá Svíþjóð í hittifyrra
en þetta eru allt læður sem við
eigum,“ segir hún. Allir skógar-
kettirnir eru vanir að vera úti í
bandi og fara þannig í göngutúra
með fjölskyldunni. „Ein læðan var
alin upp við þetta sem kettlingur
og svo hafa hinar bara fylgt eftir,“
útskýrir Vilma. Kettirnir eru mjög
ólíkir persónuleikar og lýsir Vilma
því skemmtilega. „Húskötturinn
Mía stjórnar heimilinu og er svo-
lítið frek. Henni finnst hún ekkert
síðri þó svo hún sé ekki hreinrækt-
uð. Elsti kötturinn Millie er hæg-
látust en hinar tvær læðurnar eru
miklir fjörkálfar.“
Fjölskyldan hefur oft tekið að
sér gæludýr frá öðrum í gegn-
um tíðina. „Við tókum til dæmis
að okkur húsköttinn óvænt. Dótt-
ir mín var tíu ára þegar einhver
kona lét hana fá læðuna sem var
þá einungis fimm vikna. Dótt-
ir mín bjargaði henni og geymdi
hana í fataskápnum í nokkra daga
án þess að ég vissi en þegar ég sá
hana var ekki aftur snúið og við
tókum hana að okkur. Hins vegar
tók okkur mörg ár að kenna henni
að vera köttur en hún var ekkert
sérstaklega gott gæludýr til að
byrja með, svolítið grimm og vör
um sig. Í dag er hún hins vegar
fyrirtaks köttur og er oft kölluð
Mía hin magnaða,“ segir Vilma og
brosir. „Gaman er að segja frá því
að þegar dóttirin kynnti kærast-
ann fyrir fjölskyldunni þá var Mía
strax mjög hrifin af honum en þar
sem hún er mikill mannþekkjari þá
sá ég strax að þetta hlyti að vera
góður drengur.“
Þegar Vilma eignaðist börn var
hún ákveðin í að þau ættu að eiga
gæludýr. „Mér þykir nauðsynlegt
að börn þekki til dýra og mín börn
eru óskaplega hrifin af dýrunum
okkar og eru mikið með þau. Síðan
trúi ég því að það minnki líkurnar
á ofnæmi að alast upp í kringum
dýr og venjast við að vera innan
um þau. Börnin læra að umgang-
ast dýrin og sýna þeim virðingu
og læra umhyggju með því að gefa
dýrunum, klappa þeim og fara út
með þau.“
Sameiginleg ábyrgð
Þórunn Ýr Elíasdóttir og Guðni
Már Egilsson eiga sex börn en auk
þeirra búa á heimilinu hundur,
köttur og hópur fiska sem svamla
um í 300 lítra fiskabúri. „Hamst-
urinn er nýhorfinn á vit feðranna,“
segir Þórunn en þar til nýlega var
dverghamstur á heimilinu.
Oft er talað um að hlutirnir fari
í hund og kött þegar þeir klúðrast
en að sögn Þórunnar gengur sam-
búðin vel hjá hundinum Húgó og
kettinum Skvettu. „Svo lengi sem
hundurinn heldur sig innan vissra
marka þá er kettinum sama. Hún
kom á undan honum á heimilið, á
sinn sess, og heldur öllum öðrum
köttum frá húsinu þannig að hún er
eins konar varðköttur,“ segir hún
og brosir. Fjölskyldan fékk læð-
una í innflutningsgjöf árið 2001
en hundurinn flutti inn á heimilið
í ágúst 2004 og er að verða fimm
ára. „Hann er í raun veiðihundur
en maðurinn minn stundar veiði,“
segir Þórunn.
Dýrahald hefur verið við lýði í
þó nokkurn tíma á heimili Þórunn-
ar og fjölskyldu og áttu þau eitt
sinn páfagauk líka. „Mér finnst
við öll hafa gott af að umgangast
dýrin og þá ekki síst börnin. Þau
eru það mörg að þau hafa alfarið
fengið að sjá um þetta og allir hafa
einhverja ábyrgð gagnvart dýrun-
um. Ég sé um börnin og þau sjá
um dýrin,“ segir Þórunn og hlær.
Hún nefnir að notalegt sé að vita af
hundinum og að kötturinn sé hei-
makær og njóti þess að vera með
fjölskyldunni. „Þrátt fyrir að ég
sé ekki mikil dýramanneskja þá
er gaman að segja frá því að kött-
urinn tekur alltaf á móti mér þegar
ég kem úr vinnunni og er það svo
sem huggulegt.“ Fiskarnir eru í
eigu elsta stráksins. „Feðgarnir sjá
einna helst um fiskana sem eru af
ýmsum tegundum. Allt í einu var
þetta fiskabúr komið inn á heimilið
og strákurinn hefur óbilandi áhuga
á þessu,“ útskýrir Þórunn.
Þrátt fyrir að sumum vaxi í
augum að eiga fleiri en eitt gæludýr
er það að sögn Þórunnar ekki mikið
mál. „Hjá okkur hefur þetta verið
frekar einfalt og þægilegt. Það eina
sem er einhver fyrirhöfn núna eru
hundahárin en annars hefur þetta
ekki verið neitt mál. Við erum frek-
ar afslöppuð í þessu og vöndum
hundinn strax við að fara ekkert
endilega út að ganga á hverjum degi
og því setur hann enga pressu á það.
Hann er líka búravanur og því er
engin kvöð á heimilisfólkinu. Hann
er bara einn af okkur og gerir svip-
aða hluti og við,“ segir hún og mælir
með hæfilegu kæruleysi í bland við
góða umhirðu dýranna. - hs
Hundurinn Húgó og fjölskylda Þórunn Ýr Elíasdóttir og fjölskylda ásamt hundinum Húgó sem vildi ekki sjá ljósmynd-
ara Fréttablaðsins og leit undan. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN.
Skógarkattafjölskyldan Vilma Kristín Guðjónsdóttir, Leó Kristleifsson, Sess-
elía Dögg Kristleifsdóttir og Helgi Hrafn Björnsson ásamt köttunum fjórum.
SVO LENGI SEM hundur-
inn heldur sig innan vissra
marka þá er kettinum sama.
Hún kom á undan honum
á heimilið, á sinn sess, og
heldur öllum öðrum köttum
frá húsinu þannig að hún er
eins konar varðköttur.
FISKAR Fyrir þá sem vilja hvorki hafa ferfætlinga né fiðurfé á heimili sínu eru
fiskabúr góður kostur. Það er hægt að vera með venjulega gullfiska eða þá
kaupa meira framandi tegundir á borð við trúðfiska sem börn þekkja vel úr
myndinni Nemó. Fiskabúr eru líka fallegt stofustáss.
FR
ÉT
TA
BL
A
Ð
IÐ
/A
N
TO
N
FRAMHALD AF FORSÍÐU
gæludýr
lífga upp á heimilið ...