Samvinnan - 01.04.1947, Síða 8

SENN TEKUR að lialla <leSi í Kellavík.
Hann lieíur verið heiður og bjartur og
langur. En nú er hádagsljóminn af loftinu og
roði síðdegissólar á Snæfellsnessfjöllum. og jaá
tekur líka að styttast í biðinni fvrir okkur.
sem höfum beðið skips síðan snemma uin
morguninn. Skipið er lent í höln fyrir nokkru
og nú stendur það úti fvrir skáladyrum. sill-
urlitað og fagurt, og við erum sífellt að líta
eftir því hvort ekki sé að koma fararsnið á
ungu, rösklegu mennina, sem sitja og skrafa
inni í biðsalttum. Þeir eiga að ferja okkur yfir
hafið. Þegar þeir standa upp, er stundin
komin. En ennþá eru þeir hinir rólegustu og
klukkan er farin að ganga fjögur. Blaðamenn-
irnir, sem komu með skipinu í morgun og
allir heiðursgestirnir vestan um haf, eru á bak
og burt. Það er að komast kyrrð yfir þennan
undarlega stað, eftir ys og þys dagsins. Það
erunt bara við ferðafélagarnir, sem erum óró-
Hctuktn' Snorrason segir frá
fyrstu för „Reykjavíkur" — hins
nýja, veglega flaggskips AOA —
til Norðurlanda.
legir og lítum sífellt á klukkuna. Skyldi nú
ekki vera kominn tími til að fara af stað?
Allt í einu standa flugmennirnir í biðsaln-
uin á fætur og gefa okkur merki. í skyndi
grípum við handtöskurnar okkar og ritvélarn-
ar og skundum út á völlinn, þangað sem
breiður stigi Iiggur upp að inngöngudyrum
flugvélarinnar. „Með svona stiga gæti maður
fengið sér sérinngang á annarri liæð,“ segir
Öryggið er mikið. 4-hreyfla farþegaflugvél
getur flogið þótt 2 hreyflar bili — sem þó
kemur ncer aldiei fyrir.
einn i tiópnum um leið og við stígum inn fyr-
ir dyrnar og litumst um í farþegaskálanum.
Flugþernan — frægasti ílugíarþegi heimsins —
tekur á móti okkur tneð elskulegu brosi. Jó,
við megum sitja hvar sem viðviljum.þaðverS-
ur fámennt — og góðmennt — á leiðinni yfif
hafið. Engir nema við íslendingarnir — og
tvær vesturdanskar konur — og einhver herra
þarna hægra inegin, það verður nú allt og
sumt, en þessi flugvél tekur 40 farþega.
Og nú er „Flaggskip Reykjavík" tilbúið f
Atlantshafsferðina. Skyldu menn tinna til
undarlegrar órótilfinningar í brjóstinu nú,
er þeir eru á þröskuldi Atlantshafsins? Jú,
víst er hún þar, en sprettur hún af tilhugsun-
inni um ægilegar öldur Atlantsála eða er hún
bara sönnun þess, að við erum okkur þes*
meðvitandi, að við lifum stórt augnablik,
upphaf okkar fyrsta Atlantshafsflugs? í
rauninni er upphaf Atlantshafsflugs í engu
ólíkt því, að setjast upp í flugvél á Melgerðis-
melum og fljúga til Reykjavikur. Flugvélin er
bara stærri og tilhlökkunin meiri. Það er allt
og sumt. Allir eru glaðir og reifir að sjá, eng-
um virðist detta annað í hug, en að hér sé
upphaf mikils ævintýris og að gaman verði að
teygja úr sér i mörg þúsund feta hæð yf*r
sjálfu Atlantshafinu og renna sér léttilega
niður á flugbrautina í Kaupmannahöfn eftir
fáeinar klukkustundir.
Nú er flugskipið komið á brautina á flug-
vellinum, og það er æðí spölur, sem það hefur
ekið. Þeir eru líka farnir að kalla Iíeflavík
risaflugvöll, og eitthvað nnin þurfa til slíkrar
nafngiftar. Augnabliki síðar lyftum við okk-
ur upp af vellitium og tökum stefnu á Reykja-
vík. „Þeir fljúga alltaf yfir Bessastaði og
Reykjavík," segir einhver, „sýna farþegunum
forsetabústaðinn og höfuðborgina." Þeir
bregða ekki út af vananum í þetta sinn. Nú
(Framhald á bls. 20).
Nýjasta og glcesilegasta langferðaflugvélin ,JFlagshiþ Reykjavik", 4. hreyfla Skymaster, áður
en hún lagði i íslandsferðina og flutti blaðamemiina héðan austur og vestur um haf. —
Atlantshafið er lítið árið 1947
8