Samvinnan - 01.06.1956, Blaðsíða 10

Glóðafeykir
Gerið landsmót samvinnumanna
að Bifröst sem glæsilegast
Það er nú afráðið, að hugmyndin
um landsmót samvinnumanna komi
til framkvæmda um verzlunarmanna-
helgina í sumar, og hefur mótsstað-
urinn verið ákveðinn Bifröst í Norð-
urárdal. Er þess að vænta, að sam-
vinnumenn, hvaðanæva af landinu,
fjölmenni að Bifröst og geri mótið
sem glæsilegast.
★
A síðast liðnu ári voru stofnuð í
Reykjavík, Fræðslu- og kynningar-
samtök ungra samvinnumanna,
skammstafað FOKUS. Þessi samtök
hafa haldið fræðslufundi, þar sem lögð
hefur verið áherzla á að kynna sam-
vinnustefnuna. Hafa ýmsir leiðandi
menn innan samvinnuhreyfnigarinn-
ar haldið þar merka fyrirlestra.
★
Hugmyndin um landsmót sam-
vinnumanna kom fyrst fram hjá
nokkrum ungum áhugamönnum í
FOKUS og var þar lagt til, að mótið
yrði haldið um verzlunarmannahelg-
ina og mótsstaður valinn að Bifröst.
Á aðalfundi í Starfsmannafélagi SÍS,
þann 13. okt. sl., var samþykkt til-
laga um að skora á stjórnina að gera
sitt ýtrasta til að hugmyndin um
landsmót samvinnumanna kæmist í
framkvæmd.
★
Starfsmannafélagið og Fræðslu-
samtökin voru nú einhuga um málið
og var þvínæst leitað til SÍS og Fé-
lags kaupfélagsstjóra, um stuðning
við framkvæmd hugmyndarinnar.
Fékkst þar góður hljómgrunnur og
var skipuð undirbúningsnefnd: Harry
Frederiksen fyrir hönd Sambandsins,
Ragnar Pétursson, fyrir hönd Félags
kaupfélagsstjóra, fyrir hönd FOKUS,
þeir Óskar H. Gunnarsson og Valgarð
Runólfsson, en fulltrúar starfsmanna-
félagsins í nefndinni voru tilnefndir
þeir Björn Vilmundarson, Jón Þór
Jóhannsson og Örlygur Hálfdánarson.
Nefndin hefur nú haft samband við
fulltrúa allra samvinnufélaga á land-
inu og skipulagt tilhögun mótsins. Það
hefst laugardagskvöldið 4. ágúst og þá
um kvöldið er ráðgert, að verði dans-
leikur og ýmis skemmtiatriði á úti-
palli, meðan mótsgestir eru að koma.
Daginn eftir verður svo mótið sett og
þá um daginn er fyrirhuguð keppni í
ýmsum íþróttum, svo sem hand-
knattleik, knattspyrnu, kúluvarpi,
glímu og ef til vill fleiri íþróttagrein-
um, ef ástæður leyfa. Hugsanlegt er
að hafa kappróður á Hreðavatni.
Einnig verða fluttir ýmsir skemmti-
og fróðleiksþættir og um kvöldið verð-
ur dansað. Mánudagur verður með
svipuðu sniði, en mótinu verður slit-
ið síðdegis, en þó dansað um kvöldið.
★
Gert er ráð fyrri, að einhverjir
þekktir skemmtikraftar komi fram á
mótinu. Annars er ætlunin, að sam-
vinnufélögin sjálf sjái sem mest um
skemmtiatriðin, en því efni er ekki
þröngur stakkur skorinn. Þar getur
verið um að ræða söng, upplestur,
frumort kvæði, gamanvísur, leikþætti
og fleira. Er líklegt, að félögin annist
nokkuð sinn þáttinn hvert.
★
Það skal tekið fram hér til að fyrir-
byggja misskilning, að mótið er ekki
einungis ætlað fyrir starfsmenn sam-
vinnufélaganna, heldur og alla sam-
vinnumenn. En framkvæmd mótsins
hlýtur að koma niður á starfsfólki fé-
laganna, enda sjálfsagt. Góður grund-
völlur virðist fyrir þátttöku í íþrótt-
unum. í flestum félögum mun hægt
að finna ellefu menn til keppni f
knattleikjum og eins til að setjast
undir árar. I einstökum íþróttagrein-
um er vitað um vel liðtæka menn inn-
an samvinnufélaganna.
(Frh. d bls. 27)
(Framh. af bls. 8)
pundfötukýr og tunnuhestar?“ Pund-
fata tók 24 merkur og tunnuhestur
bar korntunnu (100 kg) á hlið. — Fn
þessir gripir voru metfé, þ. e. verð
þeirra langt ofan við verðlagsskrá.
Forustukindur og dýrhundar voru
einnig metfé.
Við íslenzkir bændur verðum að
stöðva okkur á þeirri braut, að fram-
leiða búvöru á útlendu fóðri. Þó að
brúttóarður hverrar skepnu hækki
eitthvað við matargjöf, er fóðrun á
heimafengnu fóðri Iangtum hagkvæm-
ari, skepnurnar verða hraustari og af-
urðirnar betri. En það sem einnig ber
að hafa í huga er hið þjóðhagslega.
Þessi sparnaður á útlenda fóðrinu, eða
því útflutningshæfa verkar sem út-
flutningur og gjaldeyrisöflun fyrir
þjóðina.
í öllum landbúnaðarlöndum er það
svo, að innanlandsmarkaðurinn er
beztur fyrir alla búvöru. Markvisst
verðum við að vinna að því, að nota
hinn innlenda markað til hins ýtrasta,
og smátt og smátt áð þoka t. d. smjör-
líkinu til hliðar fyrir íslenzku smjöri.
Takmarkið er ekki langt undan, að
hvert mannsbarn á landinu borði að-
eins íslenzkt smjör. Inn er flutt til
landsins ýmiskonar steikarfeiti, en ís-
lenzk tólg og mör hrúgast upp í land-
inu og selst treglega. Svona mætti
fleira telja. Samstillt átak bænda-
stéttarinnar til þess að beina þessum
málum í rétt horf, er þjóðhollt starf.
En verðið — dýrtíðin — er þjóðar-
ólán, sem við bændur ráðum því mið-
ur ekki við. Vart mun á okkur standa,
þegar að því nauðsynlega átaki kem-
ur, að þrýsta dýrtíðinni niður, stig
fyrir stig. Hingað til höfum við marg-
an baggann á okkur tekið, t. d. í löng-
um vinnudegi — 70 til 80 stunda
vinnuviku og stundum meira um
bjargræðistímann og í vinnuafköstum,
sem almennt eru langt yfir meðallag.
Þessi- innlegg eru ekki metin og koma
ekki til tals í sviptingum og sítings-
reikningi þeirra stétta, er harðast bít-
ast um skiptingu þjóðarteknanna.“