Samvinnan - 01.07.1958, Blaðsíða 19

hreyfinguna, auka hjá því ábyrgðartil-
finningu? Ég skal játa, að ég hefi ekki
hugsað þetta atriði til enda, en varpa því
fram til umhugsunar.
Ég vænti þess, að fundarmenn séu all-
ir sammála um, að hið lifandi samband
milli samvinnufélaganna og félagsfólks-
ins má ekki minnka, hvað þá rofna. Þá
er hreyfingunni í heild hætt, því án öfl-
ugs stuðnings fólksins getur hún vart
dafnað.
Hugleiðingar mínar um þessi mál
stefna allar að því að treysta þetta sam-
band og efla þar með veg samvinnuhug-
sjónarinnnar. Því vandamáli megum við
aldrei gleyma í önn viðskiptanna og
framleiðslunnar. Við getum gert margt
fyrir það mál — okkur ber skylda til að
gera það, ekki einu sinni, ekki tvisvar,
heldur sí og æ meðan samvinnufélögin
lifa og starfa. Þetta er málefni, sem
snertir hvern einasta mann og því má
aldrei láta það nægja að ætla fáum
mönnum að halda vöku sinni. Það verða
allir að gera.
Fyrir hálfri öld töluðu fyrirrennarar
okkar, sem sátu Sambandsfund og skrif-
uðu samvinnublöð, mikið um tortryggni
og áhugaleysi landsfólksins um hreyf-
inguna. Þetta er vafalaust fylgja, sem við
seint losnum við að fullu. En við meg-
um ekki eira henni, verðum ávallt að
halda henni í skefjum og reyna að kveða
hana niður.
Lýðræðið er helgasti dómur samvinnu-
hreyfingarinnar. Aldrei hefur það verið
nauðsynlegra fyrir frið og velmegun
landsfólksins en nú, að tryggja fullkom-
ið en traust lýðræði í verzlun og fram-
leiðslu. Þess vegna er það eitt æðsta hlut-
skipti okkar að hlúa betur en við höfum
gert að lýðræðinu innan samvinnuhreyf-
ingarinnar.
SAMVINNAN 19