Samvinnan - 01.05.1976, Qupperneq 14

Svo bar Ella inn rjúkandi heitt
súkkulaði og þeyttan rjóma. Ég
setti rjómakúf ofan á súkkulaðið
í bollanum og tímdi alls ekki
að hræra hann saman við. Frekar
brenndi ég mig á tungunni en
eyðileggja þennan fannhvíta
rjómakúf ....
Svipmynd
eftir
Onnu Maríu
Þórisdóttur
Steinhjallinn rekur grýtta
brúnina út úr algróinni fjalls-
hlíðinni. Þar standa frá fornu
fari vörður tvær, Grýla og
Leppalúði. í grasi- og lyngi-
vöxnum hvammi neðan við
hjallann stendur Grásteinn,
sem náttúruöflin hafa i fyrnd-
inni klofið i tvennt. Að áliðnu
sumri glampar sólin á dimm-
bláum og glansandi svörtum
berjum á ljósgrænu aðalblá-
berjalynginu og viða má líta
hárauða hrútaberjaklasa í
hvirfingu fagurlagaðra laufa.
Og á stöku stað má rekja sig
eftir löngum, blaðfáum stöngl-
um að miðju jarðarberjaplönt-
unnar, þar sem stundum þrosk-
ast ofurlítil, ljósrauö, súr villi-
jarðarber.
Sólríkan sumarmorgun fyrir
langa löngu vorum við nokkrir
krakkar í rannsóknarferð á
þessum slóðum. Við strukum
sólvermdan Grástein og biðum
árangurslaust eftir þvi að
dvergarnir i honum birtust,
við hrósuðum happi yfir fundi
nokkurra jarðarberja, tíndum
blóm og lögðumst endilöng á
mosavaxinn bakka smálækjar
og teyguðum silfurtært vatnið.
Þarna ofan úr fjallshlíðinni
virtum við fyrir okkur lygna og
tæra Rangána, sem rann út í
straumhart, skolleitt Skjálf-
andafljót við Fótartána. Við
sáum ofan á grasivaxin þökin
á bæjunum tveim, Þóroddsstað
og Staðarholti, þaðan sem blá-
grár reykurinn úr skorsteinin-
um leið upp í loftið. Síðan rölt-
um við niður að Staðarholti.
Sólin vermdi bæjarþilið og
hellurnar á hlaðinu og ofurlít-
il gola ýfði stráin á þakinu.
Ella stóð við eldhúsgluggann
i morgunsólinni og var að þvo
mjólkurilátin. Hún var í ljós-
bláum léreftskjól, ermastutt-
um, með hvíta dillu á höfðinu.
Bústnir handleggirnir hreyfð-
ust rösklega við verkið og bros
lék um allt andlitið. Henni lá
hátt rómur, þegar hún talaði
við okkur í glaðlegum tón,
löngu gleymdum orðum, en
mynd hennar þennan bjarta
sumarmorgun festist óafmáan-
lega i huga mér ...
Einn af hápunktum sveita-
verunnar voru boðin hjá Ellu.
Mamma, amma og við frænk-
urnar gengum nýgreiddar og
snyrtar yfir túnið á milli bæj-
anna. Ella tók á móti okkur i
bæjardyrunum í svörtum kjól
með hvita svuntu og hafði sett
flétturnar upp í körfu í hnakk-
anum. Við gengum inn gang-
inn og gegnum eldhúsið inn í
14