Samvinnan - 01.08.1984, Síða 26

Þórir Friðgeirsson:
Fyrstu ár mín í
Kaupfélagi Þingeyinga
Málverk af elstu verslunarhúsum KÞ á Húsavík.
Þarna var ég þá kominn þennan
aprílmorgun og fannst líkt á komið
fyrir mér og þorski
á þurru landi.
Laugardaginn 28. apríl 1928 gekk
ég inn í Söludeild Kaupfélags
Þingeyinga. Allt kom mér þar
kunnuglega fyrir sjónir því þar hafði
ég oft verslað. Nú sé ég í huganum
búðarborðið, rauðmálaða hálffer-
hyrninginn, púltið bak við grindurnar
á vinstri hönd, þegar inn var komið,
vogina og kvarðann á búðarborðinu
til hægri handar. Stóru skúffurnar,
sem dregnar voru á einskonar járn-
sporum fram á gólfið og höfðu að
geyma kornvörur, kaffibaunir og
fleira, litlu skúffurnar þar sem rúsínur,
sveskjur, kandís og fleira góðgæti var
varðveitt. Vefnaðarvörustrangana í
hillunum gegnt dyrunum, og járn og
blikkvarning, sem hengdur var í kipp-
um neðan í bitann undir miðju loftinu.
Þar gat að líta katla, könnur, nætur-
gögn, ístöð, beislisstengur og margt
fleira.
Enda þótt ég hefði oft séð þetta
áður, leit ég það nokkuð öðrum
augum nú, því hér innan við búðar-
borðið átti ég að hefja störf. Satt að
segja var mér um og ó. Ég hafði aldrei
komið nálægt slíkum verkum og vel
ljós sú vankunnátta, sem ég hlaut að
sýna meðan ég væri að kynnast starf-
inu.
Búðin var níu og hálfur sinnum átta
metrar að flatarmáli og mjög var þar
hátt undir loft. Á suðurhlið búðarinn-
ar voru tveir stórir járngluggar með 63
smá rúðum hvor. Töluvert pláss var
fyrir framan búðarborðið, en innan við
það var ekki nema þægilegur gangur
fyrir afgreiðslufólkið. Vörugeymsla
(lager) var í átta herbergjum á lofti,
háalofti og í kjallara búðarinnar, og á
lofti yfir Jaðri, elsta húsi kaupfélags-
ins. í söludeild var auk þess sem áður
er talið verslað með bögglasmjör og
arðávexti og kjöt síðari hluta sumars.
þessari búð og litlu pakkhúsi fór
fram öll verslun kaupfélagsins. Nú
verslar það í 9 búðum á Húsavík og 3
útibúum fram í sveitum.
• Erfiðir reynsludagar
Þarna var ég þá kominn þennan
aprílmorgun og fannst líkt á komið
fyrir mér og þorski á þurru landi. Ég
kunni bókstaflega ekkert fyrir mér til
þeirra starfa sem ég var ráðinn til,
ekki einu sinni að skrifa nótu. Ég
hlaut því að treysta á tilsögn og
góðvilja þeirra, sem þarna voru
heimavanir. Þegar ég iít til baka til
þessara fyrstu daga minna í búðinni
undrast ég hvað litla tilsögn ég fékk.
Drýgstur mér í því efni var Sigurður
Kristjánsson frá Steinholti, og er ég
honum alla daga þakklátur fyrir það .
Raunar flaug mér stundum í hug, að
mákse gerði hann þetta af ótta við að
ég gerði einhverjar stórvitleysur, sem
sköðuðu verslunina, en hag hennar
bar hann mjög fyrir brjósti. Sigurður
annaðist timbursölu og glerskurð. Ég
held að aldrei hafi orðið rýrnun á þeim
vörum í höndum hans. í búðinni vann
Sigurður öllum stundum, þegar ekki
kallaði glerskurður eða timburaf-
greiðsla. Það fann ég að honum var
illa við að ég væri nokkurn tíma einn
í búðinni. Einu sinni kom Sigurður
ofan af skrifstofu að mér einum af-
greiðslumanni í búðinni. Þar var þá
lítið um að vera svo naumast þurfti að
óttast að nokkuð færi úrskeiðis. Segir
þá gamli maðurinn við mig í lægri
nótum: „Aldeilis er ég hissa á honum
Friðþjófi. Hann situr uppi á skrifstofu
og fægir á sér neglurnar, og lætur þig
vera einan hér í búðinni.“
26