Spegillinn - 07.12.1945, Síða 24

SPEGILLINN XX. 22.-24.
................................11111111111111111111(111111111111111111111111II1.....11111111111111111M111M11111111111111111111111.11111111111111111111II111111111111111111II111111111111111.11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111.
SELIALANDSANNÁLL
ANNO MCMXLV
Handrit þessa annáls á sér einkennilega sögu og
feril. Þegar Eirekur bartskeri Kerúlf hafði lokið
hinni miklu útgáfu sinni af Völuspá, gekk af gögn-
um hans eitt kálfsskinn, sem Nordal hafði ekki haft
tælcifæri til að lesa vitlaust, og var því þýðingar-
laust í þessu sambandi. Tókst oss að höndla það á
svörtum markaði, enda þótt það hefði ef til vill,
þrátt fyrir allt, getað betur átt heima í Völusyár-
útgáfunni og styrkt margar þær kenningar, sem
þar eru mest á lofti hafðar. Meðal annars höfum
vér sannprófað, að talan 8 gengur wpp í stafafjölda
handritsins, þannig að áldrei skal slcakka meira en
7 stöfum, og finnst oss þá ekki lengur þurfa vitn-
anna við.
Að sjálfsögðu var ekkert nafn á annálsbrotinu,
eins og það kom af skepnunni, en vér höfum leyft
oss að nefna það SELJALANDSANNÁL, vegna
þess, að vér höndluðum það einmitt á því ári, er
mest var reynt að selja land vort.
Um höfund. ritsins fyrirliggúr auðvitað ekkert
opinberlega, en m'eð hugkvæmni fræðimannsins,
sern er að jafnaði bezta leiðarljósið (ef þá fræði-
maðurinn ekur ekki Ijóslaust, eins og Trausti), höf-
um vér sannfært oss um, að höfundurinn sé enginn
annar, en H. H., sem nú er orðinn alkunnur með
þjóðinni. Sé þetta haft fyrir satt, sjá menn enn bet-
ur en aður, að höfundurinn er alls ekki eins nýr
(eða frumlegur) og margir hafa viljað vera láta
hingað til, og er jafngott, að á það sé bent.
Textinn hefur auðvitað verið færður til nútíma
stafsetningar og jafnvel máls á köflum, því ef lærðir
menn eru jafnólæsir á fornar ritningar og bart-
skerinn vill vera láta, hvað mun þá um bleksvartan
almúgann. Útg.
.....fyrsta lýðveldisnýár úti hér. Var ekki stórum frá-
brugðið hinum gömlu nýárum, er áður höfðu tíðkazt, meðan
eldvatn var selt ómælt, eða að minnsta kosti illa mælt hjá
möngurum. Samlag kauphöndlunarfélaga æskir leyfis til
kvikmynda-sjónarspila í svonefndri Herðubreið, hvar eð áður
ket hafði verið útverkað með aðferðum, er staðið höfðu sína
reynslu í lx ár og með ágætum. En er samfélag kjarnorku-
trúaðra, er þar átti húsum að ráða á næstu grösum, heyrðu
þetta, mótmæiti það öllum þvílíkum ráðagerðum og kvaðst
eigi mundu líða það bótalaust, ef klerkur þeirra yrði sleginn
út af Slark Gjeible og hans nótum vestan um haf. Samþykkt
Árnesinga um ferlíki eður bautastein að Áshildarmýri innan
Skeiðahrepps, er skyldi halda uppi minningu hinnar þjóð-
frægu Áshildarmýrarsamþykktar, en inntak hennar var það,
að biðja aldrei útlenzka um hervernd, jafnvel þótt úrvalslið
væri í boði. En er Framsóknarmenn heyrðu þetta, urðu þeir
ókvæða við og heimtuðu annan bautastein, sízt lakari, að
Egilsstöðum, en þar hafði landið fyrst orðið skuldlaust, og
án þess að ófriðarfjárplógur kæmi til. Samfélag, er Grótta
nefnist (vegna þess, hve mjög er malað á fundum þess), rís
upp og heimtar Fiskimálanefnd lagða niður. Þótti mörgum
maklegt, en af framkvæmdum varð ekki að sinni, er ekkert
fékkst trogið að leggja nefndina niður við. Stendur hún því
enn og höllum fæti þó. Þegar á Mörsug gerðust valdsmenn
landsins umsvifamiklir um allar framkvæmdir, en er fé var
af skornum skammti, var lagður á landslýðinn nýr skattur,
veltuskattur kallaður, en síðar afveltuskattur, er áhrif hans
komu í ljós. Almenn varningsþurrð i landinu, skorti ekki ein-
vörðungu kol, járn og tjöru, heldur og kartöflur, en vatns-
leysi var um Suðurnes öll, nema Vatnsleiðsluströnd. Brá þá
forsvai-smaður Nesjara við sem tíðast og hét almúganum
fullsælu vatns á sinn kostnað og Reykjavíkur. Landinu skipt
í verðjöfnunarsvæði og lagður við búslóðarmissir og Litla-
hraunsvist, ef út af brygði. Urðu margir hraunfastir, eink-
um þeir, er minni vóru máttar. Finnur Jón jöklari það af
forvizku sinni, að jöklar landsins fari hríðminnkandi, svo að
til auðnar horíi. Hækkuðu þá gaddhús í verði, en sem þau
voru seld, hljóp aftur vöxtur í jöklana. Enginn eldur uppi í
Heklufjalli, þrátt fyrir ítrekaðar áskoi'anir til fjallsins að
gjósa nú aftur eftir c ára hvíld, og mikla auglýsingastarf-
216