Spegillinn - 07.12.1945, Blaðsíða 28

SPEGILLINN
XX. 22.-24.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiii>iii}iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimuiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii<iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
C:-
“ 35 unncir mtrtnar
T>l
i
ÍKI þér ekki, Iðnnn min,
ór úvöxti'jn Jiið danska vín,
nó svínasteik og sakkarín,
sætsúpur og grísatrýn,
þá kveðjum við bæði kóng og frú
og komirni heim til íslands nú
Ei hefta okknr börn né bú
né bank’eignanna vandi.
og bráðum koma, bráðum koma
skipiii mín að landi.“
SVO siglum við yfir saítán mar.
Oss seiða. i djúpið bafmey.jar,
en við sinnum þeim ekki par,
ég ska.3 klárr, græjumar.
Yfir Atlantshaf þú aldrci far.
Ýtum skipi í naust.
„Eg kom að sunnan í sumar
en sigli I haust.“
NU erum við á ísaslóð,
auralaus og vegamóð.
Ö. rafmagnsljósa geisla glóft.
sett goldin er úr bæjarsjóð!
Og allt er kcypt frá Ameríkn
og öll er varan góð.
„Sumir skrifa í öskuna
öll sín beztn ljóð.“
LlTTU á þessa Ijósadýrð,
lítil borg úr tækni skírð.
I cinvcruna ef þú flýrð,
aftur l>ú í Jeppa snýrð.
En utan > ið bott? alli b'* bvrft,
Jn í íbúð munt ei fá.
..Fáir njóta eldanna.
sem fyrstir kiæikja þá “
HLEYFITÍ fólk eftir heims.iri tizku
— heidur >il ég læra grísku —
en vetrarfötin vitn« nm nízbu
er vindur b> ín
Allt ct hér upp á aincrisk«
í ástandi er hver ein s tii 11 a r, < m
„Eg er að ríða til Logalanda
að leita að þér, ástin mín “
«W

nncir
EKTO ,ewRur ungmey stjanar
■£( C? við Islending, sem ei fram sér tranar,
þvf þetta gera kátir Kanar
og kaninuf joldtnn vex.
„Eg á siö biirn i sjÓ“ — á 'andi sex!
Hugsaðu þér Kana, sem brúði sinni býður:
„Ef barnafjöldinn eykst, skal ég kaupa mjöl og fisk."
„Svo ríf ég hris i eldinn; þú bakar brauð og sýður,
Rvo borðum við með velþóknun af sartta hörp1idisk.,,
60 er M hræddur um öðrn fremur.
að annað verði, er til bess kemur.
!Eg velt, að i fyrstu vel þeim ssmur,
yafin rökkursins feldi,
Jlituð af Innra éldi
k íslenzku sumarkveldi.
En síðan ýmsa sagan gremar.
pprgjrnar að sfceðja.
„I»að syrtir að, er sumir kveðja."
KÁNlNA sitnr köld og holdn
með krakkann sinn og í skjölin fokih.
Svona urðn þá sögulokin.
Sfðasta man hún fnndinn:
„Eg er bundinn í háða skó.“
Eg á sjö börn í landi og sjö á s.jó.
Hljómuðu áftnr hlátra rokln,
þljótt Ifðnr nú hver stnndin.
„Op löng er nótt vlð lokuft sundln."
GEKK eg niðnr í hæinn
þar sem Austnrstrœtl er.
Hattinn minn hafði ég
f hendi mér.
Iðunn mín obboðlítið
ft eftir fer
ug hyggst aft kgupa hatt f glugga
handa sér.
fíöngum þá inn i búftina,
en brjótum ekki rúðuna.
Eg fröken eina flörta >'lð.
Þú ferð að taia um hattasnið.
Svq heyri ég óp hér alveg við,
Ö, almáttugur og sjöstirniðj
Þú crt þá fallin í yfirllð!
Það ekki iikist neinum sið.

220