Spegillinn - 07.12.1945, Blaðsíða 27

XX. 22.—24. qp-pp TT t ttsjm
......................'imimii..................................................„mmmi,........„^,m„„'^„^,m„lT^„^„mmmi,Tim

fJé>£UÍ£il2S"
ÍSLENZKU STÚLKURNAR.
tJndanfárin ár hafa ísieiizkit stúlkumar fengið svo mörg
hrósýrði í ('yruti Um fegUrð síHa frá hinUnl og þessurrt erlend-
utn Tommum, Billum og TjökkUm, og það ekki eínungís þeg-
ar Tommarnir, Billarnir og Tjakkarnir hafa verið að hilla
við þær í Hljómskálagarðinitm og á braggaböllum, heldur
líka þegar þeir af hópnum, sem skrifandi voru, hafa tekið sér
penna í hönd og „farið í bioðin". Það er því engin furða þó
að stúikurnar haldi, að þær séu fegUrstar allra kvenna í
heimi. Engirtn hefur hinsvegar skrifað um þær frá andlegu
kvensíðunni og er jafngott. En því er einhversstaðar haldið
fram, að á misjöfnu þrífist börnin bezt, og það misjafna lét
heidur ekki á sér standa, þegar sambandið opnaðist aftur við
danmorku. Þá kom hingað kvenmaður af íslenzkum uppruna,
sem þykist vera fegrUnarsérfræðingur, og þurfti heldur en
ekki að taka í perinanentíð á kyrtsystrum sínum, aðallega
fyrir máíninguna á þeím. Segír, að þær kunni alls ekki að
máía sig, og aílt þar fram eftír götunUm. Það er náttúrlega
ekki nema satt, en hitt kemur úr hörðustu átt (landssuðri)
að heyra það frá danmorku, þar sem kvenfólk kann ekki að
mála sig, fremur en kettir, og þarf ekki annað en koma til
landsins í rosatíð til þess að sannfærast um það. Þess vegna
skuluð þið vera alveg rólegar, stúlkur litlu, og mála ykkur
og spartla eftir því sem hver ykkar hefur smekk og kunnáttu
til. Kvensan hefur bara verið eitthvað örg út í Pétur í Málar-
anum o,sr vil.jað spilla fyrir honum bisness, með því að fá
ykkur tíl að brúka minna mál en hingað til. Náttúrlega skul-
uð bið ekki klína karlmennina mjög mikið út og ættuð því að
hafa terpentínuna í rífara lagi þegar þið „farið vfir“ vkkur.
Sama kvensan var að abbast upp á ykkur fyrir að ganga
í nasbitnum skórn í rigningu. Hún hefur ekki skilið það, að
með þessu eruð þið að sýna.samúð ykkar með þeim, sem hafa
enga eða litla skó.
HATTATÍZKUR.
1 bréfi, sem kvensíðan hefur nýlega fengið frá Sonju sinni,
er mikið talað um hattatízkur, og engin furða, því eitthvað
verður kvenfólkið að hafa á hálsinum, annars væri hann
alveg meiningarlaus í sköpunarverkinu. Sérstaklega verður
Sonju okkar skrafdrjúgt um einn afskaplega fyndinn hatt-
ara í Chicago, sem hefur m. a. rekið Gretu Garbo út, af því
hún vildi láta minnka barðið á hattinum sínum. Það fékk hún
sem sagt ekki, en varð bará fyrir barðinu á hattaranum, sem
sýndi það um leið, að hann var kall fyrir sinn hatt. Jæja,
þessi hattari býr til hatta, sem geta stundun' verið eins og
hægðapilludós í laginu, eða þá bara ein slaufa, eða fingur-
björg. En það skal alltaf vera viss passi hjá honum, að því
minni sem hattarnir eru, því dýrari eru þeir. Þarna hefur
t. d. hertogafrúin af Windsor (ex Mrs. Simpson) einusinni
keypt hatt, sem var eins og gúliruða í laginu. Svona hattar
væru varla notandi hér á íslandi nema hafa með þeim Mý-
vatnshettu, en það er bara ekki gert, þess vegna er kvenfólk-
ið alltaf með höfuðverk og innanslæmsku, þegar svolítið fer
að kólna. Einn hatturinn hjá þessum snillingi var kallaður
innrásarhattur. Hann var með fixum matrósum á börðunum
og kjarnorkusprengjum í staðinn fyrir vínberin, sem einu-
sinni voru móðins. Þessi hattur seldist afskaplega mikið til
kvenfólks, sem enginn hafði þangað til viljað líta við, hvorki
úr landher, flugher eða flota, og sagt að margar hafi halað
sér að minnsta kosti kyndara, og telji nú fyndna hattarann
velgjörðamann sinn. Að öðru leyti bera hattarnir ýms fix
nöfn, svo sem „Eltu mig“, „Happdrætti" o. s. frv. Sagt er,
að frú Simpson hafi verið með einn „Eltu mig“, þegar hún
kapraði hertogann.
BIÐLAR ELÍZABETAR.
Elízabet dóttir Bretakonungs er með réttu talin bezti kven-
kostur í heimi, að öllu öðru leyti en því, að hún er á sterlings-
svæðinu. Hún á að verða drottning í Englandi, þegar pabbi
hennar er orðinn dauður, rétt eins og gamla hornið hún
Viktoría langamma hennar. Ekki er nú samt svo vel, að mað-
urinn hennar geti orðið kóngur, heldur er hann bara þarfa-
prins og má alls ekki skipta sér neitt af pólitík. Nú eru allir
höfðingjarnir í Englandi, sem eiga g.jafvaxta syni, voða
spenntir, að Beta fari ekki að gifta sig meðan verkalýðs-
st.jórnin situr að völdum, því sú stjórn væri vís til að gefa
henni einhvern kolakall í bólið, og það er nú ekki sagt, að
Beta sé neitt snokin fyrir því, þar sem hún er alin upp innan
um fínt fólk. Sumir vilja fá prinsinn frá Ameríku, með láns-
og leigukjörum, og benda á það, að slíkt gæti greitt fyrir
samningum í Washington, sem hafa gengið heldur báglega
upp á síðkastið. En stúlkan vill nú sjálf mega tala með um
' þetta og heimtar fyrst og fremst að vita, hvort mannsefnið
hafi kosið séra Jón Auðuns og hvorumegin hann sé í-kjarn-
arkumálum.
Ensk snobbablöð tala mikið um, að Elízabet ætli að hlýða
„rödd h.jartans“, þegar þar að kemur, og má hver trúa því,
sem vill. Attlee trúir því að minnsta kosti ekki.
219