Spegillinn - 01.12.1954, Blaðsíða 26

19B
SPEGILLINN
Úti var koldimmt af nóttu og stormur. ÍJtsynningsrumb-
urnar komu askvaðandi þvert yfir Skerjafjörðinn og inn
yfir nesið, án þeirrar háttvísi að sneiða hjá Gróðamel 13,
en lömdu þar gluggana jafn tillitslaust og braggaþökin í
nágrenninu. Frú Hallbjörg gat ekki sofið, en las af kappi,
án þess að syfja, eins og hún vonaðist eftir. Hún var búin
að lesa Fólk og Fólk á stjái og fór því framúr og sótti
Fólkið á Steinshóli og Fólkið í landinu, en allt kom fyrir
ekki. En á meðan þessu fór fram svaf Hálfdán fast og ekki
Oftast spilar slík rulla enga rullu í leikritinu og mætti
því missa sig. Höf. einn veit, hvað liann meinar með því,
að láta t. d. þjón koma inn á sviðið til að segja, — Matur-
inn er borinn á borð, frú! — Og síðan ekki söguna meir.
(f klassískum leikritum hljóðaði slík rulla: — Gangvarinn
stendur söðlaður fyrir dyrum úti, herra!) Eilítið þakklátari
eru rullur af þessu tagi, sem liafa þann kost, að liinn ungi,
efnilegi leikari fær tækifærið til að koma inn á sviðið
öðruhvoru allan leikinn til að segja setninguna: „Gangvar-
inn er borinn á borð“. Þá er einhver von að einhver leik-
dómarinn skrifi nafnið lians í leikdómi sínum, ef til vill
með þeirri athugasemd: „lítið hlutverk, en vel með það
farið“. Til eru líka ungir, efnilegir leikarar, sem líta ekki
við vanþakklátu rullunum, heldur bíða þangað til betri
bjóðast. Þeir bíða enn þann dag í dag. Þeir ættu að hafa
í huga: Betri er lítil rulla í hendi, en stór rulla í höndiun
annara. Því ber að minnast: „Eiginlega eru ekki til nein
lítil hlutverk, heldur aðeins litlir Ieikarar“, eins og kallinn
sagði.
/ júlímániÆ sí'Sastli'ðnum hóf göngu sína í París nýtt
skopblaö OPTIMISTE, sem mim taka efni sitt mestmegnis
frá samskonar blöfium víösvegar um heim ,auk þess sem þaö
birtir algjörlega frumsamiö efni. SPEGILLINN hefur haft
samband viö blað þetta frá upphafi og mun væntanlega
öðru hverju birta sitthvað af efni þess, aðallega teikningar.
Sýnishorn þess má sjá hér í blaðinu á nœstu blaðsíðu.
hávaðalaust, þreyttur eftir árangursríkt dagsverk við stofn-
un dótturfélags, sem í firmaskránni hlaut nafnið Profit h.f.
og hvers tilgangur var ákveðinn fiskveiðar, landbúnaður,
iðnaður, verzlun, miðlunarstörf, blaðaútgáfa og „ennfrem-
ur lánastarfsemi“. Þrátt fyrir allt þetta stjakaði Hallbjörg
við honum. Hálfdán umlaði liressilega og lét þar við sitja.
Hallbjörg stjakaði aftur og það hreif.
— Hefur engin bók verið skrifuð um heldra fólk? spurði
hún. — Ég meina svona fólk eins og okkur, sem hefur for-
ystu í menningar- og hagsmunamálum. En hún sá strax
fánýti spurningarinnar. Það var máske hægt að fá Hálfdán
til þess að tala um menn, en alls ekki um bækur.
— Skárri er það nú spurningin um hánótt í rosaveðri,
sagði Hálfdán önugur. — Þær skrifa víst ekki um svo
merkilegt efni þessar ríkisstyrktu landevður, sem kalla
sig rithöfunda og stofna félög og setja yfirlysingar í blöðin,
af meira rembingi en viti. Ætli það sé ekki bezt að þeir láti
okkur í friði, sem þeir hvorki skilja né kunna að meta.
Allt er okkur vanþakkað, jafnvel fögur og rándýr kopar-
líkneski. Það borgar sig ekki að hafa þessar svokölluðu
hugsjónir.
— Dæmalaust ertu úrillur, Hálfdán minn, sagði Hall-
björg rólega. Hún sá sitt óvænna og varð að finna annað
umtalsefni, þó ekki væri nema til að rökstyðja stjakið.
— Nú fer að styttast til jólanna, sagði hún svo.
— Er ekki eitthvað eftir í kokkteilflöskunni frá því í
gærkveldi? spurði Hálfdán. Og það var nóg í henni til
þess að hann vaknaði betur og varð öruggari að horfast í
augu við staðreyndirnar. — Þú átt við að kominn sé tími
til að skipuleggja jólagjafirnar. Ég hef hugsað mér að gefa
Ásláki sæmilega gjöf núna. Hann tekur við þýðingarmiklu
trúnaðarstarfi í Profit og þarf því að fá eitthvað deyfandi
gegn óþarfa samvizkuáleitni. Ég ætla að gefa honum bygg-
ingaleyfi í Laugarásnum.
— Þá verð ég að gefa Mannbjörgu eitthvað, sem ekki
stendur því að baki. Okkar fólk verður að lifa eins og
heldra fólk, sagði Hallbjörg. — Díalínu finnst mér óhjá-
kvæmilegt að gefa einn Hitlersvagn, svo allt sé í stíl, ef
Frh. á bl8. 202