Fálkinn - 07.06.1961, Síða 18

UPPSKERUHÁTD
I KARDEIV
Hér eru ræningjarnir makalausu, svona líka fínir. Talið frá vinstri: Bessi,
Ævar og Baldvin eða Jesper, Kasper og Jónatan.
Það var búið að sýna Kardemommu-
bæinn í 74 skipti og alltaf var fullt hús
utan tvö skipti. Þetta var alveg dæma-
laust góð aðsókn. Höfundur leiksins,
Thorbjörn Egner var viðstaddur síðustu
sýninguna og síðan lokahátíð, sem hald-
in var í Þjóðleikhúsinu, en þar fengu
allir fríar veitingar, þar sem höfund-
urinn hafði afsalað sér höfundarlaun-
um í vetur og skyldu þau notuð til að
gera góða veizlu í lokin.
Þessu var tekið með þökkxnn og til
að gjalda líku líkt var höfundinum
boðið 1 eigin veizlu.
Maður sem semur svo skemmtilegt
barnaleikrit hlýtur að vera skmmtileg-
ur maður. Thorbjörn Egner er meira en
það, hann er sérstaklega viðfelldinn og
yfirætislaus.
Þegar Guðlaugur Rósinkranz og
Klemens Jónsson höfðu ávarpað hann
hlýjum orðum á Kardemommuhátíð-
inni, stóð hann upp og sagðist vera skapi
næst að gráta, því svo væri hann hrærð-
ur yfir móttökunum, yfir því hve
sýningin væri sérstaklega vel heppnuð
og hve allir hefðu leyst sitt starf af
mikilli prýði. Hann klappaði mest og
innilegast er persónur hans stigu fram
á danspallinn hver af annarri og sungu
lögin hans. Þegar Soffía frænka var
búin að syngja sitt lag með tilheyrandi
áherzlum stóðst hann ekki mátið leng-
ur, stökk fram á gólfið og faðmaði
hana að sér. Þetta var hin rétta stemn-
ing.
Þessi maður vill skrifa fyrir börnin.
Ekki vegna þess að það sé arðvænlegt,
heldur vegna þess að hann segir að
börnin séu vanrækt af skáldum og
listamönnum. Þeir sem skrifa fyrir
börn eru ekki minni listamenn en aðr-
ir og börn láta ekki leika á sig. Egner
skýrði frá því að ein uppfærsla á
Kardemommubænum í Svíþjóð hefði
mistekizt. Hvers vegna? Jú, einvörð-
ungu vegna þess að leikararnir voru
ekki nógu góðir og leiktjöldin voru
ekki nógu góð. Þegar hann frétti af hve
vel hefði tekizt hér, fékk hann senda
plötu héðan og er hann heyrði rödd
Bastians bæjarfógeta var hann ekki
lengur í neinum vafa. Egner heyrði strax
að leikarinn hafði alveg skilið hlut-
verkið og þá var hann þess fullviss að
allt hefði heppnazt vel. Bastian er
kjarni leiksins —- rödd skáldsins sjálfs.
Það komu tveir rakarar upp á svið-
ið, — sá fremri er Jón Sigurbjörns-
son, sem tók við hlutverkinu af
Helga Skúlasyni, en hann stendur
fyrir aftan Jón.