Fálkinn - 17.10.1962, Qupperneq 29

— Hvað segið þér? Var einhverjum
fötum stolið frá ykkur?
— Já, einmitt, svarar forstjórinn
ákaftir. — Svo okkur fannst við mega
halda hinu. Sem einskonar uppbót.
Hann hlær vandræðalega, en Barði
lítur til hans grunsemdaraugum.
— Það er nú svo! En betra múndi þó
vera að gefa skýrslu. Og vitanlega verð
ég að leggja hald á flíkurnar.
Barði tekur bók upp úr vasa sínum,
setzt við borðið og fer að skrifa.
— En verður okkur nokkuð gert?
spyr kona forstjórans hikandi.
— Það verður yfirmaður minn að á-
kveða, svarar Barði í styttingi og byrj-
ar yfirheyrslurnar.
Stundarfjórðungi síðar hefur hann
lokið við skýrslu sína og forstjórahjón-
in verða að skrifa undir hana. Síðan
eru fötin sótt og búið vandlega um þau.
Naumast hafa dyrnar lokast á eftir
lögregluþjóninum, þegar kona forstjór-
ans tekur að ausa sér yfir hann af of-
boðslegri mælsku.
— Alltaf skal það vera eins með þig.
Þegar þú ákveður eitthvað, verður allt
vitlaust. Þú gerir allt öfugt, og ekkert
annað af þér að hafa en vandræði.
En það segi ég þér, að eigi einhver eftir
að liggja hér í skítnum, skalt það vera
þú, en ekki ég.
Forstjórinn lofar skammadembunni
að líða hjá. Hann situr með hnykla í
brúnum og reynir að hugsa sig um.
— Þarna hafði ég það! segir hann loks
æstur. — Þar kom að því að ég fann
það! Rúðóttur jakki .... og röndóttur
jakki. Skilurðu við hvað ég á?
Hún horfir á hann og veit ekki sitt
rjúkandi ráð.
— Ó, mikið geturðu verið vitlaus!
hrópar hann sigri hrósandi. Skelfing
ertu annars heimsk! Sá sem stal rúðrótta
jakkanum, hefur auðvitað skilið þann
röndótta eftir.
— Og hvað svo?
— Og sá sem tók jakkann, er hérna!
heldur sá gamli áfram. — Það er sá,
sem gerði við rafmagnið. Ég verð......
Hann stendur upp og gengur hratt til
dyra, en konan stöðvar hann.
— Hvert ætlarðu?
— Ég ætla að ná í lögregluþjóninn.
— Ertu frá þér. Konan þrífur í hann.
— Þú ferð ekki fet. Á þriðjudag eigum
við að vera í Obernbuurg. En ef þú
kemst í einhverja klípu hér, losnum
við ekki héðan. Það verða réttarhöld
og réttarhöld og réttarhöld, og við kom-
umst aldrei af stað.
Forstjórinn sezt aftur.
— Alveg rétt, segir hann samþykkj-
andi. — Þeir verða að eiga það við
sjálfa sig, hvort þeir geta náð honum.
En það væri illa farið, þetta virðist vera
svo prýðilegur náungi. Eða dugnaður-
inn! Hvað skyldi annrs ganga að hon-
um?
Hún yppti öxlum hirðuleysislega.
Þú skalt ekki bera áhyggjur út af því.
Háreysin fyrir utan eykst í sífellu.
Inní dynjandi hljómlistina frá gjallar-
Framh. á bls. 34
Arthur Neil lögreglufulltrúi sat í skrifstofu sinni og blaðaði í gömlxun dag-
bókum. Þá vildi svo til að hann rakst á hverja frásögnina á fætur annarri
af slysum, sem öll höfðu átt sér stað í baðkerum ...
BAÐKERID
Hjá Scotlond Yard er ævinlega
talað með aðdáun og virðingu um
leynilögreglumanninn Arthur Neil.
Hann var ötull starfsmaður og
óvenjulega skarpskyggn.. Mesta af-
rek hans var, er hann kom upp um
hin svokölluðu „baðkersmorð“.
Nokkrum vikum fyrir jól 1914
komu hjónin hr. og frú John Lloyd
til Highgate, sem er í úthverfi
Lundúnaborgar. Þau tóku á leigu
herbergi í gistihúsi í
Bismark Road og morg
uninn eftir fannst frú
Lloyd látin í baðkeri.
Hún hafði lengi þjáðst
af hjartasjúkdómi og
þess vegna var al-
mennt álitið, að hún
hefði fengið aðsvif í
baðkerinu og drukkn-
að.
Daginn áður hafði
frú Lloyd haft sam-
band við lækni í Highgate og hann
var nú kallaður á vettvang af forráða-
mönnum gistihússins. Læknirinn gaf
skýrslu um, að hér væri um slys að
ræða. Atburðurinn vakti því enga
sérstaka athygli, og Arthur Neil, sem
var lögreglufulltrúi á þessu svæði,
lét sér alls ekki detta í hug, að hér
gæti verið um morð af yfirlögðu
ráði að ræða.
En í þetta sinn eins og svo oft
áður setti eitt lítið atvik strik í reikn-
inginn. Oft veltir lítil þúfa þungu
hlassi, eins og þar stendur. Slysið
í baðkerinu virtist ofur skiljanlegt
og eðlilegt við fyrstu sýn, en síðar
varð annað uppi á teningnum.
Arthur Neil lögreglufulltrúi sat á
skrifstofu sinni og blaðaði í dag-
bókum, sem báru titilinn: Slys. At-
hygli hans beindist að lítilli athuga-
semd um slys nákvæmlega eins og
það, sem gerðist í
gistihúsinu í Highgate.
Slys þetta hafði átt
sér stað fyrir ári síðan
í Blackpool í nám-
unda við Lancaster.
Hinn látni, sem var
kona, hafði þjáðst
af hjartasjúkdómi og
hafði bersýnilega feng-
ið aðsvif, þar sem
hún lá í baðkerinu.
Læknir var kallað-
ur á vettvang og staðfesti hann
þetta.
Arthur Neil velti vöngum yfir
þessari athugasemd. Að sjálfsögðu
gat það verið hrein tilviljun, að þessi
tvö slys voru nauðalík, því að giftar
konur geta allteins dáið í baðkerum
eins og í rúmurn sínum, þegar þær
eru hjartveikar. En forvitni Arthurs
Neil var vakin og hann blaðaði
Framh. á bls. 34.
LÖG
REGLU
GÁTAN
FÁLKINN 29