Fálkinn - 13.03.1963, Blaðsíða 36

• •
Olvaður ...
Framhald af bls. 11.
við getum farið með yður í blóðprufu.
Hann var dálítið rauðeygður og horfði
niður fyrir sig og það varð dálítil þögn.
— Það er bezt ég blási í pokann.
— Þá gerum við það, sagði Guðmund-
ur og fór að undirbúa pokann. Hann
tók fram langt og mjótt glas, skar af
endunum og stakk öðru í opið á pok-
anum og setti munnstykki á hinn. Svo
rétti hann pokann yfir borðið. Sá hand-
tekni tók við honum og byrjaði að blása
en það virtist vera talsvert erfitt því
hann tútnaði allur út og varð rauður í
framan og mikill í kinnunum. Svo fór
pokinn að blásast út og varð eins og
sæmilegur bolti. Sá handtekni rétti
hann yfir borðið aftur til Guðmundar.
Það voru gróf korn í glasinu eins og
salt og þau voru gul að ofan en græn
að neðan. Guðmundur þrýsti pokanum
saman og loftið pressaðist út úr hon-
um aftur og þau gulu korn lituðust upp
og urðu græn, dökk efst en Ijósari niður.
•—- Ég held að þér hafið drukkið meira
en einn eða tvo bjóra, sagði Guðmundur
og dró fram spjald og bar litinn í glas-
inu saman við litinn á spjaldinu. Svo
dró hann fram eyðublað og bjó sig
undir að skrifa.
— Fullt nafn?
— Jón Jónsson.
— Aldur?
— Þrjátíu og tveggja.
— Heimilisfang?
— Hofsvallagata 100.
— Má ég fá ökuskírteinið?
Hann fór í jakkavasann og dró upp
-veskið og rétti Guðmundi ökuskír-
teinið. Guðmundur leit á það og skrif-
aði eitthvað hjá sér.
— Hver á þessa bifreið sem þér vor-
uð á?^
— Ég sjálfur.
— Hvert voruð þér að fara?
— Ég var að fara heim. Vestur í bæ.
— Vestur á Hofsvallgötu?
— Já.
— Hvaðan komuð þér?
— Ég var hjá kunningja mínum uppi
í Hlíðum.
— Hvar?
Hann sagði til.
— Hvenær fóruð þér þaðan?
jf)ruð bér áskrifandi að Fálkari.un? I
DBE3DS
Ef svo er ekki bá er síraanúnerið
1221o og 'þér fáið blaðið sent
um ha>l.
36
— Ég var að koma þaðan þegar þeir
sáu mig.
— Hvaða áfengi hafið þér verið að
drekka?
— Ég drakk tvo eða þrjá bjóra eins
og ég sagði áðan.
— Hvaða tegund?
—■ Blue Ribbon.
— Og hvenær?
— í hádeginu.
— Með hverjum?
— Það er kunningi rriinn sem er á
fraktskipi. Hann er nýkominn í land
núna. Ég hitti hann í hádeginu niður
1 bæ og við fórum um borð og síðan
heim til hans og þar drakk ég þetta.
Ég hélt það væri orðið óhætt að keyra.
■—- Og þér drukkuð ekki nema tvo
eða þrjá björar
— Ja ég tók einn viski. Svona eins
og einfaldan.
— Hvaða tegund?
•—- Johnny Walker.
— Og þér hafið ekki drukkið meira?
— Nei.
— Funduð þér til áhrifa við akstur-
inn?
— Nei.
—■ Hversu lengi sváfuð þér síðast-
Jiðna nótt?
— Eins og venjulega, sex, sjö tíma.
Guðmundur snéri skýrslunni við og
merkti inn á hana og undirskrifaði á-
samt þeim Hilmi og Héðni.
— Þið farið með hann í blóðprufu
og akið honum svo heim, sagði Guð-
mundur að lokum.
Þetta var um fimmleytið og talsverð
umferð á Slysavarðstofunni, enda in-
flúenza í bænum og margir að láta
sprauta sig. Það biðu margir í biðstof-
unni og trésmiður var að lýsa fyrir
manni, hvernig hann hefði fengið
plánka í höfuðið. Plankinn hafði kom-
ið á hann rétt ofan við augað og hafði
rifið augabrúnina.
Þeir biðu ekki frammi heldur fóru
með hann inn í stofuna strax. Það var
verið að laga lcaffi einhvers staðar ekki
allfjarri og kaffiilmurinn blandaðist
óþægilegum þefnum í stofunni. Það
stóð frekar vel á og sá handtekni þurfti
ekki að bíða lengi þar til læknirinn eða
kandidatinn sagði honum að setjast.
Gúmmíslanga var sett á handlegginn á
þeim handtekna rétt fyrir ofan olbog-
ann og hún hert að. Svo var nálinni
stungið í æðina og hann tók viðbragð.
Hjúkrunarneminn sem var á vakt
brosti. Hún var ljóshærð og ljósmynd-
arinn reyndi að ná henni inná myndina.
Við ókum honum vestur eftir og hann
bað þá að aka ekki alveg heim að hús-
inu heldur sleppa sér á horninu. Það
væri leiðinlegt að láta sjá sér ekið heim
af lögreglunni og nágrannarnir mundu
vera vísir til að gera sér mat úr því.
Svo ókum við niður á Stöð. Við spurð-
um þá hvort það væri algengt að menn
reyndu að flýja. Þeir kváðu nei við og
sögðu það heyra til undantekninga.
Menn játuðu yfirleitt strax og væru
ekki með mikið múður. Þeir sögðu það
aftur á móti nokkuð algengt að menn
brygðust illa við ef þeir væru stanzað-
ir að því er virtist að ástæðulitlu. Það
væri þó ekki hægt að komast hjá því
að taka drukkna ökumenn. Það væri
heppilegra að taka þá úr umferð áður
en þeir færu að reyna hæfnina og kæru-
leysið væfi komið til sögunnár.
Við kvöddum þá á Stöðinni og héld-
um uppá blað dálítið hreyknir og drjúg-
ir. Við gáfum ritstjóranum óljósar frétt-
ir af þessu og sögðum honum að bíða
þar til myndirnár kæmu úr framköllun.
Svo liðu dagarnir og þeir hrönnuðust
upp gráir og leiðinlegir og urðu að svip-
lausri minningu sem ekki var hægt að
tala um. Aðeins einn varð svolítið ljós-
ari en hinir. Það var dagurinn sem mál
Jóns Jónssonar var tekið fyrir hjá
Sakadómara. Við röltum okkur þangað
til að vera viðstaddir framhaldsrann-
sókn málsins.
Jón Abraham Ólafsson rannsóknar-
dómari hafði fengið niðurstöður blóð-
rannsóknar og skýrslu varðstjórans.
Áfengismagnið hafði mælzt 1.25 pró
mille. Og Jón Jónsson viðurkenndi brot
sitt og nú urðu bjórarnir fleiri og sjúss-
arnir þrír.
Við spurðum Jón Abraham hvað
væri mesta magn sem mælzt hefði í
blóðrannsókn. Hann sagði það 2.70 pró
mille. Um niðurstöður málsins taldi
hann líklegt að Jón yrði dæmdur til
varðhaldsvistar og réttindamissis í eitt
ár, þar sem áfengismagnið hefði farið
yfir 1.20 pró mille.
Við kvöddum og héldum út í góða
veðrið fyrir utan. Bráðum kæmi vorið
og það var komið ástarhljóð í lífið á
Tjörninni.
RAUÐA FESTIN
Framh. af bls. 33.
Ektern malari eldroðnar. Maríon
gengur hratt inn fyrir skrifborðið og
leggur höndina á öxl hans. Hann hrekk-
ur við, en hristir þó ekki af sér hina
mildu hönd hennar.
—• Ég ætla mér ekki að ógna þér,
Frans, heldur hún áfram. — Þú verð-
ur aðeins að skilja það, að mér gengur
gott eitt til .... með börnin. Og ég
veit, að þú vilt þeim líka vel. Við tog-
um þvi bæði í sama strenginn.
Enn situr hann steinþegjandi. Nokkr-
um sinnum er líkt og niðurbælt kjök-
ur leiti fram í kverkar honum. Þrek-
legar hendur hans liggja þungt á borð-
inu.
Þú mátt ekki rasa að neinu um ráð
fram, Frans, segir Maríon. Hún gengur
frá honum og setzt í hornið á sófanum.
— Hugsaðu þig um í ró og næði, og
láttu mig svo vita.
Hún vill ekki ganga fastar að honum.
Hún veit, að hann verður fyrst að kryfja
þetta mál til mergjar og öðlast skilning
á því. En nú er hann þreyttur og þungt
yfir höfði.
Það hefur einnig orðið breyting á
Maríon, meðan þetta samtal fór fram.
Upphaflega vildi hún leggja þetta fé
FALKINN