Fálkinn - 03.07.1963, Blaðsíða 5

úrkiippusafriið
Sendið okkur spaugilegar
klausur, sem þér rekizí á í
blöðum og tímaritum. Þér
fáið blaðið, sem klausa yðar
birtist í, sent ókeypis heim.
nOMDAÍXtlR. íftlag ungra
Sjalfstíeðisinanna í Rcykjavik,
hvctur aHa félagsmcnn sina tít
að liggja á íí*i sinn þá daga, sntn
»1Ú cra fí'a;.nundan~Ul kosninga.
Morgunblaðið 7. júní ’63.
Send.: Einar Örn Kristinnss.
f fcráíllarti sínu gavtti pjft-
ftasn Framsoknarflokksíns
£ess ékWi að Jiíer hækknnir
,sem orðtð Itafa á þessum vor-
tttti t-ru að langmestu irvti
'teiit tiflniðins nf úattpbtekK-
unttm, |tar srm vcrit Jnmiimtt
Morgunblaðið 31 maí ’63.
Send.: Árni Árnason.
é.: 3 kteddur að iauan.
Og .j' orcisoií -iJin-.tuio; seist |
liL.niðiHTifo. 0)1 bimiin at
Islemiiitoasögiurium Oi:;ll
ca. 4 O00 Ou kr.
'J'víhte.vni hgglabvssa nr. 12
Kf'r>. n i;;,\. liii.OOÖ.Oö kr. — I
livleg',
Tíminn 10. maí ’63.
Send.: H. O. J.
Orðsendíng til Selfossbúa utn
norrænu sandkeppnina 1968
Suðurland 25. maí ’63. Send.: Gísli Þór Kristjánsson
Ai'ib UKiy siáti Áll'tvbtíflokk-
uríim séi þ.lð mafkmið að
fa fvo þituxmtMirt kjörua í
Ih-V kftUH ísíifeíi ti.i-mi ttt, i-iiin:
1 * PPbptuf ]t i i i gi"H ai 111.
itánn taiá! Guðíón Jóksann hafa j
tatert knöttinn m«a IvwkIí inuan.
Yítate.igv, er hana för í veg fjTir!
<skot frá Þjoðverj*. Tgr 9* dömur
tnll strongnr. f
A 13 mín. s RíkhartJor grotf skot:
fe6,- marti 11-Kití, mtcrhvörönritm
káftur ag bakTorSttrt** hjargar f
Alþýðubrautin 6. júní ’63.
Send.: Maja.
Alþýðublaðið 8. júní ’63
Send.: Arthur B. Bollason.
HERBERGI ÖSKAST
iStiVíka eða koha óiikast iil ttf
vinau Cufú Huil. AusturstruHi
Vísir 15. maí ’62.
Sendandi: Jóh. L.
heldri konum sveitarinnar.
Fór hann mörgum lofsamleg-
um orðum um dugnað, ráð-
deild og aðra mannkosti hús-
freyjunnar. í lok ræðunnar
velti hann vöngurn og sagði
með spekingssvip:
— Hún var há og grönn
eins og sálin.
BifreiðarstjóramÍB'
Jón og Sigurður mættust á
götu og tóku tal saman um
daginn og veginn.
— Fjandi ertu niðurdreg-
inn, vinur? segir Siguvður, —
hvað er að?
— Það eru bara þessi
venjulegu óhöpp og erfiðleik-
ar á öllum sviðum, svarar
Jón, — hún dóttir mín lenti
til dæmis í bílslysi í haust og
hefur ekki náð sér síðan.
— Meiddist hún illa?
— Ekkert — það var bíl-
stjórinn, — þú skilur.
Heilsan
Hollenzkur bóndi var á
ferðalagi í Bandaríkjunum.
Gestgjafinn og hann ræddu
um heilsufarið.
— Læknirinn minn sagði,
að ég þyrfti á meiri hryefingu
að halda, sagði Bandaríkja-
maðurinn — og í staðinn fyrir
að nota bílinn ætti ég að
hjóla.
— Það var skrýtið, sagði sá
hollenzki, en eins og kunnugt
er, þá hjóla allir í Hollandi,
— læknirinn minn sagði mér
að hætta að nota hjólið og
ganga heldur.
Gestrisnin
Ferðamaður kom á bæ
nokkur norðanlands. Bóndi
tók afar vel á móti honum og
spurði hann, hvað mætti
helzt bjóða honum. Hann
ætti tívetran hákarl, brenni-
vín, skyr og rjóma.
— Þakka þér fyrir, sagði
DOm
Ég er alveg hand-
viss um, að það finnst
ekki svo lélegur viður,
að liann nægi ekki í
axarskaft í stjórnar-
ráðinu.
íerðamaðurinn, — ætli mað-
ur reyni ekki að innbyrða
þetta, sem þú býður og svo
sér maður til, hvort nokkurt.
rúm verður fyrir meira.
Kvenfólkið
Það átti að leggja rafmagn
í bæinn, en það vakti mikla
andstöðu meðal eldri þorpar-
anna. Samt sem áður voru
luktir settar meðfram aðal-
götunni og lét þá ein konan
þessi orð falla:
— Ef ókunnur maður elti
mig eftir þessari götu, þá
vildi ég hafa dimmt.
Blaðamennskan
Hinn frægi brezki rithöf-
undur, H. G. Welles og einn
af vinum hans höfðu lagt fé í
nýtt tímarit, New Review að
nafni. Tímaritið gekk illa og
þeir félagar voru í mjög
slæmu skapi. Dag nokkurn
stóðu þeir úti á götu, þegar
líkfylgd fór framhjá.
— Heyrðu, sagði Welles. —
það er ég viss um, að þetta
hefur verið einn af áskrifend-
um okkar.
IVIenntafólkið
Predikarinn og púkinn
Hvílið yður, livíld
er góð.
Nei, nú þykir mér
skörin vera farin að
færast npp í bekk-
inn. Þér stelið frös-
um frá húshónda
niínum.
Enski rithöfundurinn Oli-
ver Schriner sagði eitt sinn
við Oscar Wilde:
— Ég bý í East End (fá-
tækrahverfi Lundúna), af því
að þar er mannskepnan
grímulaus.
— Og ég bý í West End,
svaraði Wilde, því að þar ber
hún hana.
Prestarnir
Prestur nokkur var að
halda líkræðu yfir einni af
Fyrir allmörgum árum var til í lœknadeild
Háskólans gúmmílíkan af konu, og var það
notað við kennslu og oft látið standa í einni
kennslustofunni. Einn góðan veðurdag kemur karl e'inn upp
í Háskóla til að finna húsvörðinn að máli. Þegar karlinn
var í þann veginn að kveðja, verður honum litið þar inn
um opnar dyr og sér hvar gúmmíkerlingin stendur á miðju
gólfi. Karlinn starir á hana góða stund, segir svo við hús-
vörðinn:
— Mikil horngrýtis flenna er kerlingin að standa þarna
allsber á almannafœri og hafa hvorlci langsjal eða léreftsklút
um mjaðmirnar.
FÁLKINN 5