Fálkinn - 14.08.1963, Page 35

OTTD DG BRUÐLtR 5ÆKONUNGSINS
„Fullkomnir þióðflutningar," tautaði Ari og benti á hlaðna
vagnana. „Þeir hafa tekið allt sitt dót með sér.“ Loks þegar
endi lestarinnar kom í liós, hvatti Ottó hest sinn og náði síðustu
f.iölskyldunni. „Stanzið", hrópaði hann. „Hvað hefur komið
fyrir?“ Bóndinn, sem kom auga á hinn unga riddara, féll á kné
styn.iandi. „Vægð, göfugi herra, vægð.“ „Á fætur maður,“
skipaði Ottó önugur. „Við erum ekki þ.iófar. Hvað hefur komið
fyrir?" „Norðmennirnir undir stiórn Sigurðar Víkings hafa
rekið lávarð kastalans af landi sínu og iörðum okkar hefur
verið skipt milli sigurvegaranna.“ „Hvað hafa þeir mörg skip?“
spurði Ottó. „Eitt, göfugi herra,“ svaraði maðurinn, „en þeir
segia að von sé á fleirum." Ari og frændi hans litu hvor á
annan áhygg.iufullir. Árásin var hafia
„Hvað eigum við að gera?“ spurði Ari. „Við verðum að
ræða áætlanir okkar,“ svaraði Ottó, „en ekki hérna.“ Jafn-
sk.iótt og þeir höfðu farið af baki, sagði Ottó: „Það er aug-
l.ióst, að Sigurður Víkingur er maðurinn, sem Eberhörður heíur
lofað hönd Karenar. Hann er nú kominn að landi og hefur
lagt hald á kastala hér. Augl.ióslega eru Karen og Sigurður
Vikingur þar núna.“ „Skipsfarmur af Norðmönnum ...“ tautaði
Ari. „Það eru fimmtán eða tuttugu menn. Ekki meira. Við
ættum að hafa í fullu tré við þá.“ „Kannski á opnu svæði,“
samþykkti Ottó. „En Eðvald og menn hans eru einnig þar.
Að minnsta kosti sé ég ekki, að það sé mögulegt fyrir okkur
að gera umsátur um kastaíann með aðeins átta mönnum."
„Við verðum að beita brögðum," hélt Ottó áfram. „Fyrir alla
muni verðum við að forðast að mæta öllu liði óvinanna. Hérna
er áætlun min...“
Ari hlustaði gaumgæfilega á útskýringar Ottós. „Þetta er hættu-
leg áætlun," sagði hann þegar ungi maðurinn þagnaði, „en ég
get ekki fundið neitt betra eins og á stendur. Hver maður
mun gera sitt bezta.“ „Við verðum að senda n.iósnara strax,"
héit Ottó áfram. „Fréttirnar, sem þeir koma með aftur, munu
segja okkur, hvort von er tii að áætlun okkar standist eða ekki.“
Menn voru enn önnum kafnir við ið.iu sína, þegar njósnararnir
komu aftur. Nú er ekkert að gera annað en bíða myrkurs. Allt
var reiðubúið...
FÁLKINN 35