Fálkinn - 28.08.1963, Blaðsíða 18

LITLA
SAGAN
EFTIR
WSLLY ;
BREINHOLST
Yfirleitt fer ég ekki í skatthol Marh
önnu og yfirleitt er ég ekki 'forvitinn.
Þegar ég dró þessar maghóniskúffur út
var'ég bara að leita að eldspýtustokk,
endá þótt ég vissi vel, að þar var engan
að finna. En er maður hefur árangurs-
laust leitað um allt húsið, verður mað-
ur að lokum svo örvinglaður, að maður
fer að leita þar sem litlar eða jafnvel
engar líkur eru á, að maður finni það,
sem hann leitar að. f einni af skúffunum
lágu nokkur uppköst áf bréfum til
flutningafyrirtækis Adamssons brseðra,
skrifuð með blýanti. Marianna skrifaði
alltaf uppköst að bréfum með blýanti
áður en hún fékk lánaða ritvélina mína
og hreinskrifaði. Hvað skyldi hún hafa
skrifað Adamsón1 bræðrunum? Þáð var
rúmlega hálft ár síðan við. fluttúm. Eor:
vitni mín 'var vöknuð. Ég.rdró bréfirí
fram og las það fyrstá,
Það hljóðaði svo:
„Adarrison bræður!
Þegar þér fluttuð fyrir okkur á sín-
um tíma rétt fyrir stríðið húsmuni okk-
ár frá Jótlandi til Kaupmannahafnar,
brotnaði ekki nokkur skapaður hlutur
a leiðinni, ekki einu sinni kínverski,
dýrmæti, gólfvasinn okkar, sem þér
munið eftir að mér var sérlega annt um,
því að harín er erfðagripur. Vegna þess
fólum við ykkur flutninginn, þegar við
hún kemur aftur til sjálfrar sín í kofa
biðils síns, serp hefur rotað hana og
dregið þangað.
„Halló, gamla mín!“ hrópaði herra
Cassidy. Hann kastaði frá sér bögglun-
um og lyfti henni upp með sterkum
örmum sínum.
„Ég fékk miða á Barnum og Bailey’s
sýninguna. Og ef þú villt leysa bandið
á einum af þessum bögglum, býst ég við,
að þú finnir þessa silkiblússu, sem ...
Ó, gott kvöld, frú Fink, ég sá þig ekki
í fyrstu. Hvernig líður Mart, karlin-
um?“
„Honum líður ágætlega, þakka þér
fyrir, herra Cassidy,“ sagði frú Fink.
„Ég verð að fara upp núna. Mart kem-
18 FÁLKINN
ur bráðlega heim til kvöldverðar. Ég
skal komá með sniðið, sem þig vantar
á morgun, Mame.“
Frú Fink fór upp i íbúðina sína og
skældi ofurlitið. Það voru meiningar-
lausar skælur þær skælur, sem einungis
konur þékkja, skælur án nokkurrar sér-
stakrar ástæðu, algjörlega fáránlegar
skælur. Hvers vegna hafði Mart aldrei
lamið hana? Hann var eins stór og
sterkur og Jack Cassidy. Var honum
alveg sama um hana? Hann þrætti aldr-
ei, hann kom heim og reikaði um þög-
ull, fýldur og iðjulaus. Hann var góð
fyrirvinna, en hann skeytti ekkert um
það, sem gaf lífinu lit.
Draumaskútu frú Fink skorti byr.
fluttum fyrir 5—6 rríáríuðum og í þetta
skipti var það aðeins á milli bæjárhluta
og sökum þess er það óskiljanlegt, að
þér hafið ekki gert vinnu yðar almenni-
lega. Horfið hefur kassi með 12 krús-
um af niðursoðnum jarðaberjum. Þar
sem þær voru ekki tryggðar, þá er ég
mjög óánægð með þjónustu ykkar fyrir-
tækis.
Með kveðju,
Marianna Breinholst.
P.S. Á krúsunum stendur víst Rips-
ber, en það eru jarðaber. Ég átti ekki
jarðarberjarkrúsir.
Bréf nr. 2 var dagsett þrem dögum
seinna.
Það hljóðaði þannig:
„Adamson bræður!
Ég heí móttekið'bréf yðar,' en ég verð
að segja strax, að það. eru ekki pening-
arnir, sem skipta máli og engar bætur
geta komið í staðinn, því að jarðarber-
in eru soðin niður heima og peningar
geta ekki komið í staðinn fyrir þau.
Þau jarðarber, sem fást í búðunum eru
bara í sultu og þau er ekki hægt að nota
í graut um veturinn, þegar maður vill
gjarnan hafa eithvað sumarlegt á borð-
um. Sultujarðarberin eru auk þess alltof
sæt, og það ættuð þér að vita, því að
þetta er áreiðanlega ekki fyrsta skipti,
sem þér hafið flutt kassa með heima-
niðursoðnum jarðarberjum, þó að það
mætti Vel halda. Það sem ég vildi bara
segja, er, að fyrst þið gátuð gætt drasls-
ins á loftinu svona vel, þá hljótið þið
að hafa passað upp á jarðarberin mín.
Þau eru mér mjög verðmæt, enda tíndi
.ég þau sjálf og þvoði og sauð niður. Ég
veit ekki hversu vel þér treýstið mönn-
um yðar, en ég man eftír litlum og feit-
um manni á svartri hálfermá lopapeysu.
Hann bar flygilinn inn ásamt hinum og
aðx-a þunga hluti. Ef þér spyrjið mig um
hann, þá fannst mér hann satt að segja
skuggalegur mjög og ekki skal það
undra mig, þótt hann hafi stungið jarð-
arberjakrúsunum til hliðar til að gæða
sér á berjunum mínum. Getið þér ekki
spurt hann og látið mig vita hvort þetta
var hann? Ef það var hann, þá vil ég
Framh. á bls. 29.
mammmnammmmmmmmmmm—Bamm
Skipstjórinn hennar gerði ekki annað
en ganga frá matborðinu að hengirúm-
inu. Ef hann aðeins vildi stýra röggsam-
lega eða stappa fætinum í lyftingunni
við og við. Og hún, sem hafði hugsað
sér að sigla svo skemmtilega og heim-
sækja Unaðseyjar. En nú fannst henni,
sem hún væri dauðþreyttur hnefaleik-
ari, sem langaði til að gefast upp eftir
allar þessar fjörlausu lotur við and-
stæðing sinn, án þess að hafa hlotið
nokkra skrámu.
Hún næstum hataði Mame augnablik.
Mame með högg sín og marbletti og
sínar græðandi gjafir og kossa, með alla
sína stormasömu sjóferð með hinum her-
Framh. á bls. 29,