Fálkinn - 28.08.1963, Blaðsíða 38

PUAEDRA
Framhald af bls. 36.
Ariadne og hin, ég greip í manninn,
sem hafði hniprað sig saman í horninu
og verið að bjástra við eldiviðarhlað-
ann. ,,Hvar eru allir?“ sagði ég og
hristi handlegg hans þangað til kjálki
hans lafði af hræðslu. „Hvar eru þau
öll?“ Hann gat ekki svarað.
Ég yfirgaf hann og hljóp inn í dag-
stofuna og hún var auð. Það voru engin
merki um það, sem Anna hafði verið
að segja mér frá. — plötuspilarinn var
lokaður og allar plöturnar höfðu verið
lagðar til hliðar. Hvar voru allir?
Hvernig gátu þau skilið mig eftir eina
á svona stormasamri nótt? Hvernig gat
Thanos farið án þess að koma til að
hitta mig?
Ég hljóp í gegnum öll herbergin og sá
ekkert merki um líf þangað til ég kom
í barnaherbergi Dimitri litla. Hann var
í náttfötum og hár hans var vott og
greitt. Hann var að leika sér við mjúkt
dýr, sem var með spiladós inni í sér, og
barnfóstran var að sýna honum, hvern-
ig ætti að vinda hana upp. Þetta var
friðsæl og þægileg sjón og augnablik
settist ég nálægt barninu og faðmaði
hann og kyssti.
„Veiztu, hvert allir hafa farið?“
spurði ég barnfóstruna hans. Hún vissi
það ekki. „En ég vissi ekki, að þér vor-
uð komnar aftur heldur, frú,“ bætti
hún við.
Kannske vissu þau ekki, að ég var
komin aftur — Ariadne ein hlýtur að
hafa tekið eftir, þegar ég kom og ekk-
ert sagt. Þau myndu leita að mér í
Aþenu.
Þá datt mér sjómaðurinn í hug, sem
hafði farið með mig út í storminn. Ég
sagði barnfóstrunni að fara og senda
eftir honum.
Hún yfirgaf herbergið og ég gekk
fram og aftur í hinu vellýsta barnalega
herbergi. Dimitri litli þvaðraði ham-
ingusamur um atburði dagsins. Ég
heyrði ekkert annað en hugsanir mínar,
og þær voru ótamdar og ruglingslegar.
Ég varð að komast til Thanosar og
stöðva brjálæði hans. Ég varð að gera
eitthvað til að stöðva þau. Ég varð að
hitta Alexis og segja honum að vera
ekki fífl.
Barnfóstran kom aftur og sagði mér,
að einhver hefði verið sendur niður á
bryggju til að leita að sjómanninum. Ég
óskaði, að ég vissi, hvað hann héti. Lýs-
ingin, sem ég hafði gefið, gat átt við
hvern, sem var.
Ég kyssti Dimitri góða nótt og fór úr
barnaherberginu yfir í mitt eigið her-
bergi.
Anna beið við dyrnar, spennt og
hreyfingarlaus.
„Þau eru farin,“ sagði ég. „Þau eru
öll farin til Aþenu og hann er að rjúka
upp með storm. Ég er hrædd.“
„Komdu inn fyrir, Phaedra. Komdu
og hvíldu þig svolitla stund. Þú sérð
þau í fyrramálið."
En hvernig gátu þau farið — hvern-
ig gat Thanos fa.rið án þess að koma
og hitta mig áður?“
„Þau vissu ekki, að þú varst komin
aftur, Phaedra .. . Látum þau fara. Lát-
um þau fara og gera sínar miklu áætl-
anir. Þú þarfnast hvíldar. Komdu.“
Ég lét hana leiða mig undir hendi og
lagðist niður í rúmið mitt og hún lét mig
taka inn svefntöflu. Ég lá og beið eftir
svefninum.
Hugsanir mínar voru á sjónum, dimm-
um, dökkum og ólmum, í hellirigningu,
hröktum eins og af kvölum. Ég gat séð
hópinn: Thanos, Andreas, Ariadne og
Ercy — öll upp á búin og spennt, til-
búin að eiga ánægjulegt kvöld .. . Alex-
is myndi halda í höndina á tilvonandi
brúður sinni . . .
Ég snökkti upphátt og á því augna-
bliki heyrðist bank. Anna stökk upp,
hröð eins og geit til að stöðva hinn
óboðna og hindra för hans við dyrnar.
En ég lyfti höfði mínu, sem var þegar
þungt af fölskum svefni, sem kom yfir
mig, og ég sá stóra sjómanninn standa
í dyrunum, dauft ljósið frá lampa mín-
um skein á hann og hann bar í geig-
vænlegt myrkur næturinnar.
Ég kallaði til hans, þar sem ég gat
ekki hreyft mig, og hann steig áfram,
handleggir hans dingluðu klunnalega
og andlit hans var alvarlegt.
„Hver fór með þau?“ spurði ég. „Hvað
heitið þér?“
„Ég heiti Alexander Papadapoulous,“
Framhald í næsta blaði.
strý
afhverju
flýtir þú þ«r
svona
38 FÁLKINN