Fálkinn - 12.04.1965, Blaðsíða 21

Þórdís Árnadóttir,
sem stundar
nám i París,
ræðir við
Eddu Gunnarsdóttur,
islenzka
húsmóður
í París.
EIM
VERULEIKA
dásamlegur tími, sólskinið,
ströndin, og sjórinn “ — og
Edda horfir dreymandi fram
fyrir sig.
„En þegar sólin fór að lækka
á lofti og sjórinn að kólna?“
„Þá datt ég niður á jörðinQ
— í raunveruleikann. Ég fór
aftur til Parísar. En það var
heldur lítið eftir í buddunnl,
svo að ég ákvað ásamt viijr
konu minni einni að freásta
þess að komast til Parísar „á
puttanum", Það álíta nú margíjf
Slík ferðalög vafasöm, endft
gita þau verið það, en svo milfr
er víst að hjé okkur geka
jallt eins og í sögu og við kynni>
fimst mörgu skemmtilegu fóllCl
<=i leiðinni, Þegar ég kom aftuf
til Parisar, réð ég mig hjá fjöþ
fikyldu eins og fyrri veturinn/*
Giftist manni af kín-
verskum, frönskum $
og enskum œttum
Svo kom að því að ungfrúin
hætti að þvo diska fyrir aðrar
konur og fór að þvo sína eigip
—- hún gekk í það heilaga. S&
>