Fálkinn - 12.04.1965, Blaðsíða 34

VIÐ lítinn poll á Álftanesi
liggur dauður æðarbliki.
Hann er greinilega nýdauður,
og því líkara, sem hann hafi
fengið sér hænublund, en geng-
ið í vit feðra sinna.
Og tveir strákar, sem æfa
bogfimi sína skammt frá, segja
okkur að blikinn hafi drepizt
í gær. Hann hafi haldið sig á
pollinum um tíma og greinilega
verið eitthvað lasinn; énda hafi
þeir getað gengið að honum.
Svo komu þeir að honum í gær
og þá var hann dauður greyið.
Við lítinn poll á Álftanesi ligg-
ur dauður æðarbliki.
Þegar við spyrjum þá hvort
þeir ætli ekki að grafa blikann,
svara þeir með þvx að yppta
öxlum.
ENGAR álftir eru sjáanlegar
á nesinu, en nokkrar gæsir
synda á pollinum í þeirra stað.
Þær bera sig tígulega og er
engu líkara en þær álíti sig
verðuga fulltrúa „vors tíguleg-
asta fugls.“ Þær þégja meira að
segja, enda gætu þær komið
upp um sig, ef þær segðu bra,
bra. Ljósrhyndarinn kemst í
gott færi við gæsirnar og Hæf-
ir þær allar í einu „skoti“. En
vafalaust gera þær sér ekki
grein fyrir hve mikilvægar þær
eru orðr.ar og hafa ekki hug-
mynd um að búið er að festa
þær á filmu, þeim að kostnað-
arlausu. Og meðan tvífætling-
ar gráta yfir þeim grimmu ör-
lögum að komast ekki á blað,
fá þær birtar af sér myndir
í elzta vikublaði landsins.
Já, svona geta forlögin verið
snúin.
FRAMAN við pollinn, sem
gæsirnar synda á, er fjöru-
kambur og skilur hann frá
opnu úthafinu, sem þarna heit-
ir Faxaflói. Fjaran er þakin
rusli, eins og flestar fjörur í
nágrenni menningarinnar. Hér
má sjá skófatnað af öllu tagi,
vettlinga, ryðgaðar niðursuðu-
dósir, flöskur af ýmsum gerð-
um og ber mest á hvítum plast-
flöskum undan þvottalegi, af
mismunandi styrkleika.
Það er mikið „upplifelsi“ að
hnýsast í svona fjörur, þar er
margt að sjá og skoða og heyra.
Auðvelt er að finna hluti sem
setja má í samband við „trag-
ískar“ frásagnir í stíl við „Legg
og skel“, en þar sem Jónasi
tókst svo bærilega upp, látum
við slíka iðju lönd og leið, og
nægja ljósmyndir af „tragísk-
um“, gúmmívettling sem ein-
hver hefur tyllt á uppreista
fjöl, og hauskúpu af stórgrip
og tyllum fjöður hjá til upp-
lífgunar. Og þá höfum við tvær
kyrralífsmyndir. og yfirgefum
þessa fjöru.
En vel á minnst, þetta er
sama fjaran og fjaran á Snæ-
fellsnesi og fjaran á Raufar-
höfn, allt er þetta sama fjaran.
OG samt sem áður, leggjum
við leið okkar í aðra fjöru
og sú fjara er þó nokkuð frá-
brugðin þeirri sem við vorum
að skoða. Hér húka kumbaldar
grásleppuveiðara á kambinum
og láta lítið yfir sér. Þeir
standa á mörkum fjöru og túns
og eru eins og flestir kofar
af þessari gerð, settir saman
úr sundurleitu spýtnarusli,
klæddu bárujárni og tjöru-
pappa. Skammt frá kumböld-
unum kúrir trilla á hleinum
og nýtur stuðnings búkka, sem
standa við sinn hvern byrðing-
inn. Trillan er með rúff og
stýrishús, sem á er málað hið
veglega nafn „Álfaborg“, á að
gizka tveggja tonna far, hvít-
málað ofan sjólínu, en botninn
er grænn.
ÞEIR sem umgangast þennan
stað, eru greinilega reglu-
samir með sína hluti, það sann-
ar dótið umhverfis kumbald-
ana, en því er öllu raðað saman
á snyrtilegan hátt.
Vör er engin í nánd, aðeins
slétt fjaran framundan, og op-
inn flóinn. Þegar báti er brýnt,
er hann settur á fjórhjóla vagn
og dreginn upp á kambinn með
bíl.
Innar sér til Hafnarfjarðar
og ströndin til vesturs leiðir
sjónir til Keflavíkur, sem enda-
punkts Reykjaness héðan séð.
UTARLEGA á Alftanesi, hafa
nokkrir arkitektar komið
sér upp íbúðarhúsum, sem við
mundum kalla villur, með dýru
útsýni til allra átta. Óneitan-
lega er útsýni fagurt af Álfta-
nesi, enda fýsir marga að eiga
þar heima, þó tækifæri sé ekki
öllum gefið til þess arna, sem
vonlegt er.
Ekki er hægt að segja að
?
)
1
34
FALKINN