Fálkinn - 24.05.1965, Qupperneq 8

,menn gem fnllið viá fyrslu spruuluna’
kvæmda ný löggjöf, sem kennd
er við Metcalf-Volker. Áður
voru þessir sjúklingar dæmdir
í fangelsi til nokkurra mánaða,
en venjulega byrjuðu þeir
aftur, um leið og þeir sluppu
úr prísundinni. Með hinni nýju
löggjöf var þeim hins vegar
gefinn kostur á því að fara á
spítala í staðinn, vera þar í
þrjá mánuði og fara síðan á
heilsuhæli í níu mánuði til við-
bótar. Ef þeir gera þetta, fell-
ur sök þeirra niður og dómur
er aldrei kveðinn upp. Ef þeir
hins vegar strjúka af sjúkra-
húsinu eða heilsuhælinu, hafa
þeir fyrirgert rétti sínum og
þá eru þeir dæmdir til fang-
elsisvistar.
— Þú sagðir áðan, að þessir
nienn veiktust, þegar þeir
hættu að fá eiturlyfin?
— Já, þeir svitna óhemju
mikið, fá mikið munnvatns- og
nefrennsli, þeir fá skjálfta
og titring, kuldaköst, samdrátt
í meltingarfærin, innantökur,
uppsölu og niðurgang og engj-
ast sundur og saman af kvöl-
um. Og ef þeir eiga von á
skammti af lyfinu, þá magn-
ast sjúkdómseinkennin veru-
lega.
— Þið gefið þeim þá lyf í
smærri skömmtum í fyrstu?
— Já, við gefum þeim meðal,
sem hér er kallað methaldon
í tíu til tólf daga í smáminnk-
andi skömmtum. Með þessu
móti gætir sjúkdómseinkenna
mjög lítið, en þeim líður samt
venjulega hálf illa. Það er þó
ekki til mikilla vandræða. Þeir-
sofa mjög mikið á þessum
tíma, en það er þó ekki af
lyfjunum, heldur af því að þeir
eru vansvefta eftir allt eigrið
á götum úti til að afla lyfjanna.
— En það tekur samt heilt
ár að lækna þá?
— Já, svo taka við ýmsar
lækningaaðferðir. Hver þeirra
hefur ármann, sem stuðlar að
því, að sjúklingurinn fer að
hugsa raunhæft um framtíð
sína, hvað hann getur gert til
að útvega sér atvinnu. Við höf-
um samband við aðrar deildir,
þar sem þeim er kenndur ýmiss
konar iðnaður, svo að þeir séu
betur undir lífsbaráttuna bún-
ir. Einnig er þeim síðar séð
fyrir húsnæði og svolitlu fé.
meðan þeir eru að koma undir
sig fótunum á nýjan leik. Sum-
ir, einkum þeir yngri, fara
"aftur heim til foreldra sinna
og þá aftur í sama umhverfi,
sem varð þess að nokkru leyti
valdandi, að þeir leiddust út
á þessa óheillabraut. Við höf-
um sálfræðinga, sem ásamt
okkur geðlæknunum fást við
þessa menn, bæði einstaklinga
og smærri hópa, sex til átta
manna.
— Það má segja, að þið þurf-
ið að vekja hjá þeim lífslöng-
un?
— Já, það má segja það. Það
þarf að kenna þeim algerlega
nýtt líf. Svo fara þeir frá okk-
ur á heilsuhælið. Þar starfa
einnig ármenn, sálfræðingar og
læknar.
— Reyna þeir ekki að
strjúka frá ykkur?
— Ojú,' þeir strjúka alltaf
nokkrir. Þó hefur borið minna
á því í seinni tíð. Þá látum
við þá fara lönd og leið og
vísum málum þeirra til lögregl-
unnar. Lögreglan hefur þá leit
að þeim, og venjulega finnast
Þessi mynd var tekin áður en fjölskyldan fluttist vestur
um haf. Talið frá vinstri: Karl Torfi, Esra Pétursson,
Einar Haraldur, Finnbogi Þór, Pétur Kjartan, Esra
Jóhannes, Sigurður Ragnar, Ásta Einarsdóttir og Jón
Tómas.
8 FALKINN