Fálkinn - 24.05.1965, Side 13

Hartley sjálf hringt til Stamford
til þess að losna við yður og geta
svo farið ein til fundar við
Lathrop."
„Og til hvers hefði ég þá átt
að koma heim til hennar?"
„Kannski til að taka til,“ sagði
Stein.
„Á ég að taka þetta sem kæru
á hendur mér?“
Peter ýtti stólnum, sem hann
hafði setið á, aftur á bak. Þá
datt honum dálítið í hug.
„Segið mér, hr. Stein . . . Klór-
alhydrat — það verkar mjög
fljótt, er það ekki?“
„Jú. Sérstaklega með áfengi.“
„Og réttur skammtur af þvi
framkallar djúpan svefn?“
„Já. Það gerir mann á stærð
við Lathrop hjálparlausan á fá-
einum sekúndum."
„Og klóralhydrat í blöndu af
tómatsafa og vodka? Það hefur
sömu áhrif, er það ekki?"
„Að sjálfsögðu."
Peter studdi báðum höndum á
skrifborðið.
Það var enginn deyfðarsvipur
á honum núna. Brennandi aug-
um horfði hann á Stein, lögreglu-
mann.
„Þá gæti ungfrú Hartley ná-
kvæmlega eins hafa verið svæfð
á þennan hátt,“ sagði hann.
„Hún var svæfð — og síðan flutt
í Bryant Park. Þar svaf hún svo
frá kl. 2 til tæplega 5. Og á þess-
um tíma var hr. Hartley myrtur.
En ungfrú Hartley hafði enga
fjarvistarsönnun . . . Um það sá
þessi Lathrop. Það er að segja
hann var í vitorði með hinum
raunverulega morðingja."
Stein var aftur farinn að hand-
fjatla pappírsskærin, svo lagði
hann þau aftur á borðið.
„Það gæti hafa verið svona,"
sagði hann. „En ..."
„En hvað?“
„Það getur líka hafa verið allt
öðru visi: ungfrú Hartley hefði
getað komið þessu öllu í kring
— til þess að komast yfir eignir
frænda síns tafarlaust ..."
Áður en Peter gat svarað
þessu, hringdi síminn á skrif-
borði Steins.
Stein anzaði. Hann hlustaði
nokkra stund, svo lagði hann
tólið hægt á sinn stað.
„Og takið þér nú eftir, hr.
Sayers,*1 sagði hann án þess að
sleppa hendinni af símanum.
„Það hefur sézt til bils ungfrú
Hartley . . . Hann var á leið frá
New York í áttina til Hawthorne
Rondeel. Hún ók mjög hratt. En
númerið þekktist og sömuleiðis
ungfrú Hartley."
„Var hún ein?“ spurði Peter
og hélt niðri i sér andanum.
Stein lögreglumaður stóð á fæt-
ur.
,,Já,“ sagði hann, „hún var ein.
En það er hægt að orða þetta
öðruvísi: Hún er á flótta...
Hún hleypur hreinlega frá öllu
saman ..."
Loren gerði sér ljóst, að hún
hefði sennilega gert skyssu. En
allt, sem komið hafði fyrir, varð
henni ofraun.
Hún hafði opnað hurðina á í-
búðinni sinni og fundið líkið af
Lathrop á stofugólfinu.
Þetta var maðurinn, sem hún
hafði fyrst séð í skemmtigarð-
inum og sem hafði seinna þótzt
vera húsvörður í byggingunni,
þar sem Alice Jackson bjó —
nú var hún ekki í nokkrum vafa
lengur!
Loren þorði ekki að hreyfa sig.
Hún starði á líkið Þetta var
hryllilegt... Hann hafði verið
rekinn í gegn með eldhúshnífn-
um hennar ...
Hugsanir Lorenar voru á ring-
ulreið. Hvernig hafði hann kom-
izt inn?
Það var aðeins ein skýring á
því: Einhver hafði lokkað hann
hingað til þess að myrða hann
hér, í íbúð Lorenar ...
Og hún hafði sjálf verið göbb-
uð hingað með símtali, til þess
að hún fyndi líkið ...
Alice... Alice Jackson hafði
hringt til hennar — og allt hafði
þetta byrjað, þegar Alice Jack-
son kom til sögunnar!
Fyrst var Alex Hartley myrt-
ur, nú þessi maður.
Og alltaf hafði Alioe Jackson
átt sinn þátt...
Allt í einu tók Loren eftir
þruski.
Það var einhver I ibúðinni
hennar...
Þruskið kom úr eldhúsinu, en
þangað gat hún ekki séð úr
stofunni.
Hún heyrði fótatak. Hún
heyrði, að útidyrnar voru opn-
aðar og lokaðar — og svo heyrði
hún að fótatakið fjarlægðist óð-
um ...
Hún sneri sér við og hljóp
yfir ganginn inn í svefnherberg-
ið.
Þaðan sá hún niður á götuna.
Stúlka kom út úr húsinu. Hún
var með bláa slæðu. Loren sá
bara aftan á hana.
Stúlkan hraðaði sér til hægri
í áttina að 5. götu.
Loren flýtti sér að fataheng-
inu, greip veskið sitt og hljóp
út úr ibúðinni.
Hún skyldi dyrnar eftir opn-
ar og æddi niður stigann.
Hvíti sportbíllinn hennar stóð
við gangstéttina.
Loren litaðist um eftir stúlk-
unni með bláu slæðuna.
1 sömu andrá ók ljósgrænn
bíll út úr bílastæði rétt hjá.
Hann var ekki meira en 30 metra
frá Loren. Hún sá, að það voru
tvær manneskjur í honum: karl-
maður og stúlka.
Var þetta stúlkan, sem hún
hafði séð áður? Hún vissi það
ekki.
Loren reif upp hurðina á bíln-
um sínum og settist við stýrið,
Hún setti vélina í gang og ók
síðan á eftir hinni bifreiðinni.
Ljósgræni bíllinn nam staðar
SÍMAR: 22206
22207
Zlltima
FJÖLBREYTT
ÚRVAL AF
KARLMANNAFÖTUM
Saumum eftir málL
Veljið sjálfír snið
og efni. ~
22208
--------- KJÖRGARÐI . LAUGAVEGI 59
Framh. á bls. 16.
FÁLKINN
13
L