Fálkinn - 24.05.1965, Blaðsíða 40

hægri fóturinn á benzíngjöfinni
var næstum dofinn.
Það er bezt að ég snúi við og
fari aftur á benzínstöðina, hugs-
aði hún. Kannski get ég snúið
við eftir næstu beygju ...
Hún tók eftir svolitlu útskoti,
þar sem hægt var að snúa við,
og bakkaði inn á það.
En þegar hún ætlaði að fara
að keyra áfram, sá hún í spegl-
inum, að ljósgræni bíllinn var
fyrir aftan hana ...
Loren hemlaði.
Hún sat eins og stirðnuð og
gat hvorki hreyft legg né lið.
Galopnum augum starði hún i
spegilinn.
Stúlka steig út úr bílnum.
Hægt kom hún i áttina til
Lorenar.
Hún heyrði marra í mölinni
undir fótum hennar.
Og svo stóð stúlkan við hlið-
ina á bílnum hennar, beygði sig
fram og leit á Loren gegnum
hálfopinn hliðargluggann,
„Gaman að sjá þig aftur,“
sagði hún. „En hvað það var
fallegt af þér að elta okkur alla
leið hingað!“
Hún tók af sér bláu slæðuna
og brosti til Lorenar.
Þetta var -— Alice Jackson ...
„Stigðu út úr bilnum," sagði
Alice Jackson og opnaði hurð-
ina á bifreið Lorenar. Og þá sá
Loren, að hún miðaði skamm-
byssuhlaupi á hana.
„Flýttu þér svolítið,“ sagði
Alice, „bróður minum er illa við
að þurfa að bíða eftir öðrum!"
Hún lét Loren ganga á undan
og kom sjálf nokkrum skref-
um á eftir. Þegar þær voru
komnar alveg að ljósgræna bíln-
um, var hurðin opnuð að innan.
„Komdu inn, góða!“ heyrði
Loren ökumanninn segja. Mjúk,
vingjarnleg rödd. Og þá þekkti
hún hann aftur: Það var Robert
Campbell! Bob, frændi hennar.
„Óvænt ánægja, finnst þér
ekki?“ sagði Bob brosandi.
Loren kom ekki upp orði. Hún
fann skammbyssuhlaupið nema
við mjöðmina á sér, riðaði svo-
lítið og lét svo fallast í aftur-
sætið. Alice kom inn á eftir
henni. Bíllinn fór strax af stað.
Enginn sagði orð.
Robert Campbell ók bifreið-
inni um það bil hálfa mílu í við-
bót, svo nam hann staðar.
„Þá erum við komin,“ sagði
hann. „Þarna er húsið, sem þú
ert búin að taka á leigu ... Alveg
yndislegt hús! Þú ert nefnilega
þar í felum, eftir að þú myrtir
hann frænda þinn og svo bless-
aðan karlinn hann Lathrop ...“
Öll þrjú gengu þau saman
upp stíginn að húsinu. Alice
alltaf nokkrum skrefum á eftir
Loren.
Það var sannarlega yndislegt
hús, sem þau fóru inn í.
„Það er timi til kominn, að
ég kynni þig fyrir henni systur
minni,“ sagði Bob og ýtti Loren
niður i hægindastól. „Þú mátt
ekki taka það illa upp fyrir
• Stúlkan í gulu
kápunni
Framh. af bls. 35.
með að ráða gátuna, að ég má
bókstaflega ekki gefast upp
núna!
Vegurinn var mjór og brattur
Hann lá í bugðum upp úr daln
um í áttina að skógi vaxinni
hæð. Við og við gat Loren eygt
Hudson-fljótið milli trjánna. Svo
varð gatan enn brattari.
Hvergi gat að líta eitt einasta
hús J’ólkið, sem átti póstkass-
ann neðst í hæðardraginu, hlaut
að búa efst uppi.
Loren ók fyrir enn eina beygj-
una.
Hún sá í endann á Ijósgræna
bilnum milli trjánna. Það glamp-
aði á bremsuljósin — og svo
var bíllinn horfinn inn á næstu
bugðu.
Loren hélt áfram. En henni
varð æ betur ljóst, að þessi veg-
ur hlaut að enda sem blindgata.
Það þýddi, að ljósgræni bíllinn
var búinn að leiða hana í gildru,
sem enginn möguleiki var á að
losna úr ...
Taugar hennar voru yfir
spenntar, og hún byrjaði að
missa kjarkinn.
Hún svitnaði í lófunum, og
Braga kaffi
er ætíð hressandi
ferskt og ilmandi gott
HUN
henni, þótt hún kalli sig stund-
um Alice Jackson ...“
Hann brosti til systur sinnar.
„1 raun og veru heitir hún
Dorothy, og þetta er indælis-
stúlka. Hún hefur verið mér
stoð og stytta upp á síðkastið!"
Dorothy Campbell — sem kall-
aði sig stundum Alice Jackson —
hélt ennþá á skammbyssunni.
„Ég held við ættum að fara
að flýta okkur,“ sagði hún. Nú
var röddin ekki lengur eins blíð-
leg og áður. „Loren talaði í
símann á leiðinni."
Robert Campbell kinkaði kolli:
„Rétt er það. En þá vissi hún
ekki enn, í hvaða átt hún myndi
fara — og hér verður ekki svo
auðvelt að finna hana. Bíllinn
hennar er meira en hálfa milu
í burtu. Og þegar hann finnst,
verðum við komin langt í burtu
héðan...“
Loren Hartley hafði ekki sagt
orð fram að þessu.
Hún horfði enn á Robert
Campbell og trúði ekki sínum
eigin augum — Bob, frændi
ENDURNÝJUM
SÆNGUR OG KODDA
FLJÓT AFGREIÐSLA
HÖFUM EINNIG
EINKASÖLU
A REST-BEST
KODDUM
Póstsendum
um land allt.
DÚN-
OG FIÐUR-
HREINSUNIN
VATNSSTÍG 3
(örfá skref
frá Laugavegi)
Sími 18740.
FALKINN