Fálkinn - 26.07.1965, Blaðsíða 18

plasfpokaefni
semnæglr adhnýfa
fyrlr ill ad fá þéttan
og gódan poka.
plasl lil heimilisnola
tll adpakka Inn mat-
vörum svo ög öllu
ödru sem pakkast
þarf Inn.
óteljandi notkunarmöguleikar |
fæst I næsfu matvöruverzlun ^
vinnuheimilid ad Reykjalundi e |
• Teherati
Framhald af bls. 16.
vaxandi mæli. Vafalaust
verður ástandið þó áldrei
eins slæmt hér og á Ind-
landi, þar sem liggur við
hungursneyð, ef hafnar-
verkfall stendur tvær eða
þrjár vikur í New York.
Uppbygging er annars
feykimikil í íran, hvers kon-
ar starfsemi þenst út eins og
hjá okkur, og hefur undan-
farið aukizt ár frá ári, sér-
staklega þó eftir að keisaar-
inn tók stjórnina í eigin
hendur. Eftir glundroða
lýðræðistímabilsins, virðist
flest ganga betur að sögn
þeirra, sem hér búa, eftir
að keisarinn tók að halda
fast um taumana. Fyrst í
stað hafði hann flesta á
móti sér, stórjarðeigendur og
stórkapítalista, sem og
marga æðstu menn hersins
sem voru úr þessum stéttum.
Þá einnig „múllana“, presta-
sléttina, vegna þess að hann
barðist fyrir vestrænni sið-
um, auk þess sem hann skipti
niður milli bænda jarðeign-
um bæði stórjarðeigenda og
hinnar andlegu stéttar. Á-
hrifalítill almenningur, ólæs
og óskrifandi var fyrst í stað
að mestu á bandi „múll-
anna“, en nokkuð hefur
þetta breytzt á síðustu árum,
eftir því sem vald milli-
stéttarinnar og mennta-
manna hefur aukizt, en sú
stétt var vart til áður í íran,
en það er nú fyrst og fremst
hún sem styður keisarann.
Oft finnst manni þó keisar-
inn sannarlega ekki öfunds-
verður af starfi sínu, og
banatilræði eru ekki ótíð
við hann.
Öfugt við það, sem víða er
í Arabaríkj unum, hafa þegn-
ar írans fullt réttaröryggi og
dagblöðin segja mikið til
það, sem þeim býr í brjósti.
Öryggislögreglan fylgist
auðvitað með starfsemi and-
stöðuflokkanna, en er hóf-
söm 1 aðgerðum sínum. Hér
er fullt verzlunarfrelsi og
dags daglega verður mað-
ur ekki var við hið pólitíska
aðhald.
Fagrar konur
og sól
Ætíð hvílir reisn yfir
Persíu, þjóð jafnt sem landi.
Margt ber með sér að Pers-
ar byggja á gamalli og
traustri menningu. Manni
finnst þeir ekki vera að
byggja eitthvað upp nú, sem
sé þeim nýtt og framandi,
eins og manni finnst fljótt
og óhjákvæmilega við kynn-
ingu um ýmis vanþróuð
lönd, heldur séu þeir að end-
urreisa, komast á stig sem
sé þeim eðlilegt og búi í
anda þeirra. Ef til vill þess
vegna unir gestur sér norð-
an af íslandi vel í Teheran.
Hér mynda fjöll líka hálf-
an sjóndeildarhringinn og
þótt komið sé fram undir
maílok, má enn sjá töluverð-
an snjó á háum tindum El-
burzfjalla, sem ná nær sex
þúsund metra hæð og eru
rétt fyrir norðan Teheran.
Og ekki verður skógurinn
hér fremur en heima til að
byrgja útsýni.
Ekki væri fjarri sanni að
segja að Teheran sem hefur
um 2 milljónir íbúa, væri
tvær borgir, efri og neðri
Teheran. Sú efri er sem
evrópsk borg, fjöldi stór-
hýsa, breiðgötur með marg-
földum akreinum, fólk klætt
á vestrænan máta, slæðu-
klætt kvenfólk heldur sjald-
séð, heldur ganga hinar
persnesku meyjar um í að-
skornum kjólum og eru á-
berandi oft svo fagurlimað-
ar og gjörvulegar, að okkur
kúrdíska stúdentinum kom
saman um, að þær væru
beinlínis óþægilega fagrar á
að horfa fyrir unga menn á
sólríkum sumardögum.
f neðri Teheran er gamla
borgin, þar er bazarinn,
mergð þröngra gatna, fólk
klætt hinum gamla druslu-
lega fatnaði, götur rykugar
og óhreinar, húsakynni léleg
og þröng og eymd sú og vol-
æði víða að sjá, sem gerir
ferðalög um Vestur-Asíu oft
allt annað en ánægjuleg.
Þar lifir hin forna tíð, sem
ég held að engan muni
hryggja þótt hverfi. Þar eru
mörg kaun og niðurlæging,
sem ekkert fær grætt nema
tíminn.
En nú er kominn tími til
að halda á fund ráðherrans
og kveð ég því Fálkann að
sinni.
l8 FÁLK.1NN