Ljósberinn - 01.04.1947, Blaðsíða 19

LJÓSBERINN
59
„SAMA OG ÞÚ"
Pési var fyrirtaks drengur, þótt hann
hefði þann leiða galla að vera stríðinn.
Móðir hans reyndi mikið til að venja liann
af þessu, sem hann virtist hafa unun af,
en það gekk hálf-illa.
Pésa langaði mjög til að eignast lítinn
hvolp, svo móðir hans keypti hann handa
lionum með þeim skilyrðum, að liann
hætti allri stríðni. Hann lofaði því, ef
hann mætti ráða nafni hvolpsins. Hon-
um var leyft það.
Skömmu eftir að Pési hafði eignast
hvolpinn kom pósturinn heim til lians
með böggul. Móðir Pésa fór til dyra, og
hann kom á eftir með hvolpinn í fanginu.
Er móðir lians hafði opnað dyrnar og tek-
ið við bögglinum, sagði póstþjónninn og
henti á hvolpinn: „Hvað heitir liann,
greyið?“
Pési lét ekki standa á svari frá sér:
„Hann lieitir „Sama-og-þú““.
Póstþjónninn rak upp stór augu er
hann heyrði svarið og gekk móðgaður á
burt, áður en móðir Pésa gafst tími til
að bera fram afsökun á framferði lians.
Er póstþjónninn var farinn spurði hún
Pésa: „Hví sagðir þú þetta, þegar hann
spurði þig, hvað hundurinn liéti? Varstu
ekki búinn að lofa, að hætta allri stríðni ?“
„Jú, en ég var ekkert að stríða honum“.
„En hví svaraðir þú þá þannig?“
„Nú, hvað átti ég að segja?“
„Þú áttir auðvitað að segja, að það
væri ekki búið að gefa honum nafn“.
„En þá hefði ég skrökvað, vegna þess
að ég er búinn að því. Ég gerði það áðan“.
„Og hvað heitir hann?“
„Sama-og-þú“, svaraði Pési.
GLEÐIN ER GJÖF
Gleðin hjá Jesá hún gefin er mér,
get ég ei lízt því, hve fögnr hún er,
hógvœr og létt, því (iö helgun hún ber;
þáö er svo guödómleg gjöf handa mér.
Kór:
Gleöin hún er gjöf handa mér,
gjöf handa mér, gjöf lianda mér.
Þegar hjá Jesú ég frelsi mitt fann,
þaö var mér gjóf, eilíf gjöf handa mér.
Kristur hann segir: „O, kom þú til mín,
kvittaö ég hefi öll afbrotin þín“.
Astúö og hlýja úr augum hans skín;
þaö er svo guödómleg gjöf handa mér.
Bœnin er lykill, sem býöur mér heim;
bjart er aö bera í sölunum þeim.
Sóngva ég heyri meö sigrandi hreim;
þaö er svo guödómleg gjöf lianda mér.
Frelsarinn góöi hann fyrir mig dó,
finn ég í nálœgö lians gleöi og ró,
ást ham og kœrleikur er mér því nóg;
þaö er svo guödómleg gjöf handa mér.
Margrét Jónsdóttir
frá Búrfelli.
Gleöi heimsins galar hátt,
geymir strengi fína.
Ljósberi, þú Ijóöiö mátt
litlum börnum sýna.
M. J.