Tímarit iðnaðarmanna - 01.09.1928, Blaðsíða 24

T í M A R I T
IÐN AÐARMANNA
er allfyrirferðarmikil. Þegar lokið er við aftöppun
og hitun uppi, þá er ölið látið í rafmagnsvindu
(sjá 13. m.) og því rent niður í svalan kjallara.
Tíunda deildin er svo flutningur ölsins frá öl-
gerðinni (sjá 11. m.). Lengi vel voru notaðir hest-
13. mynd. Rafmagnslyfta.
ar við hann, en nú eru bílar >á fartinni*, því
að salan hefir aukist með degi hverjum.
Ölgerðin »Egill Skallagrímsson*, hefir nú kon-
unglegan hirðsalatitil, og hlaut hún hann fyrir þá
sök, að liðsforingjarnir dönsku á konungsfylgdar-
skipunum, er konungur var hjer síðast, vildu miklu
heldur »Egils« Pilsner, en erlent óáfengt öl. Ekki
á Tómas að öllu leyti þakkirnar fyrir gæði ölsins,
enda þótt ölgerðin sje nú svo vel úr garði gerð,
sem þegar hefir verið skýrt frá, því að hann var
svo lánsamur að ráða til sín þaulæfðan ölgerðar-
mann frá Bæjaralandi, sem Edw. Meister heitir.
Hann hefir meðal annars verið á hinum alkunna
ölgerðarskóla »Miinchener Brauerakademie*. Sjald-
gæft er að geta náð í slíka menn, lærða og leikna
í sinni iðn, því að venjulega eru ekki aðrir en
viðvaningar á boðstólum. Erlendis er í óáfengu öli
2V4°/o vínandi, miðað við þunga, en hjer er ákveðið
21/4 o/o eftir rúmmáli, sem er nokkuð minna, og
gerir það f. d. ölgerðina talsvert erfiðari en óá-
fenga ölgerð hjá Dönum, því að hjer er hreint og
beint um svelti á gerinu að ræða. Vilji menn fara
viturlega að ráði sínu og eiga völ á góðu og heil-
næmu öli, þá ætti löggjafarvald þjóðarinnar að leyfa
hjer ölgerð með 2V2°/o vínanda. Vínandamegnið
yrði samt 1/2% minna, heldur en er í áfengislitl-
um dönskum Pilsner. Enginn mundi geta fundið
á sjer af slíku öli, nema belgja í sig úr mörgum
flöskum, hvað þá að hann yrði ölvaður af því.
Hjer er óþarft að orðlengja um það, hve ölið er
meltingunni miklu heilnæmara en önnur drykkjar-
föng, hafi það nægilega mikið af kveikjum, sem
svo er nefnt í þrengri merkingu; þá ber einnig
að taka tillit til þeirrar næringar sem er í ölinu.
Væri hjer völ á góðum Pilsner, enda þótt hann
væri óáfengari en hinn erlendi, mundi fara að
dofna yfir sölu Spánarvínanna og óleyfilegum inn-
flutningi á eimdum vínum. En þyki hyggilegra að
halda áfram gersveltunni og auka þannig erfiðleika
innlendrar ölgerðar, þá verða Islendingar samt
jafnan að hafa það hugfast að hlynna að jafndýr-
mætu fyrirtæki og telja má ölgerðina »Egil
Skallagrímsson«. Olgerðin getur nú framleitt nægi-
legt öl handa öllu landinu, og þurfa mer.n því
ekki að sækja varninginn til útlanda. Líka verður
að hafa það hugfast, hve mikið fje fyrir vinnu við
hin innlendu fyrirtæki rennur í vasa Islendinga.
Vinnukaup nemur t. d. hjá ölgerðinni meiru en
fjögur hundruð tuttugu og þrjú þúsund krónum,
frá því hún tók til starfa. Gjöld til bæjarins eru
um þrjátíu og þrjú þúsund krónur. Ríkissjóðsskatt-
urinn nálægt þrettán þúsund krónum. Tollar af
innfluttu efni og framleiddu öli eru meira en fjöru-
tíu og tvö þúsund, og þannig mætti halda áfram
að telja fje það, sem fyrirtækið geldur þjóðinni.
Lýk jeg svo máli mínu um ölgerð íslendinga, að
þessu sinni.
( 54 ]