Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1966, Síða 11

1 bréfi sínu til Rafmagnsveitunnar segir félagið m. a.:
„1 þetta skipti keniur sérstaklega skýrt og sannanlega í
Ijós, hverjar fjárhagslegar afleiðingar það hefur fyrir
verkkaupa, þegar verk eru illa undirbúin og teikningar
ónógar. Vér höfum oft áður haldið fram þeirri skoðun,
að verulega skorti á, að raflagnateikningar séu sam-
þykktar áður en verk eru hafin og höfum vér bent á
dœmi máli voru til stuðnings. Margsinnis hefur kotnið
fyrir, að hús séu steypt upp og jafnvel gerð fokheld,
áður en sótt er um leyfi til að leggja raflögnina og virð-
ist slíkur trassaskapur hafa verið látinn óátalinn, berist
teikning um síðir . .. Þá má og bœta því við, að Raf-
magnsveita Reykjavíkur hefur samþykkt ótrúlega ófull-
komnar bráðabirgðateikningar, en það á sinn þátt í að
draga úr skilningi manna á nauðsyn fullkominna teikn-
inga.
1 5. grein í „Reglum um raflagningu“, frá 1921, er fyr-
irskipað, að rafvirkjameistari skidi senda skriflega um-
sókn og áritaða teikningu af raflögn til Rafmagtisveitu
Reykjavíkur, áður en verk er hafið og að eigi sé beimilt
að hefja vinnu við rajlögn fyrr en umsókn hefur verið
samþykkt og teikningar áritaðar af Rafmagnsveitu
Reykjavikur. Aðstaða rafvirkjameistara til að fram-
fylgja þessum reglum er mjög erfið . . . vegna þess að
sá ósiður hefur komizt á, að tnenn fara ekki að hugsa
um raflögnina fyrr en á síðustu stundu og stundum
ekki samið við rafvirkjameistarann fyrr en komið er að
því að steypa. Fari rafvirkjameistarinn þá að gera at-
hugasemdir, á hann það á hœttu að leitað sé til annars
og jafnvel þótt svona standi ekki á, er mjög erfitt fyrir
rafvirkjatneistarann að gera athugasemdir við verk
þeirra, sem teikna raflögnina, því skilningur verkkaup-
ans er oftast mjög takmarkaður, einkum þó ef rafveitan
gerir engar athugasemdir, eða að hcegt er að vinna
verkið án þess að fá teikningar samþykktar.
Þrátt fyrir þetta er rafvirkjameistarinn ábyrgur fyrir
verkum sínum og er varla verjandi, að hann hefji vinnu
við illa undirbúin verk og brjóti með því gildandi
reglur og trúnað við verkkaupa“.
Af þessum bréfakafla kemur skýrt í Ijós hvernig látið
er viðgangast að nauðsynlegar reglur eru brotnar og
hverjar afleiðingar það getur haft í för með sér. Hér á
landi, þar sem það fyrirkomulag tíðkast í byggingar-
iðnaðinum, að mikill fjöldi fólks, sem litla eða enga
þekkingu hefur á byggingamálum, stendur í byggingar-
framkvœmdum á hverjum tirna, hvíla vissar skyldur á
iðnmeisturum, seiti taka að sér verk fyrir húsbyggjend-
ur. Þeir eru trúnaðarmenn verkkaupa, og þeim ber
lagaleg skylda til að sjá um, að verkin séu vel og fag-
lega af hendi leyst og að farið sé í einu og öllu eftir
þeim reglum og fyrirmælum, sem œtlazt er til, enda
ekki hœgt að búast við því að húsbyggjendur kunni al-
mennt skil á þeim, og þeim ber siðferðileg skylda til að
sjá um, að verkin séu framkvæmd á sem hagkvœmast-
an og ódýrastan hátt fyrir verkkaupann.
En þeir sem sinna því að gegna skyldum sínum og
fara eftir settum reglum, hafa af því bæði kostnað og
erfiði umfram hina, sem engum reglum fylgja. Þess
vegna þykir þeim það hart að þurfa að horfa á það, að
mönnum sé liðið að fara sínu fram án tillits til allra
reglna, í skjóli þess að þeir, sem sjá eiga um að reglun-
um sé framfylgt, sofa á verðinum og virðast litlar á-
hyggjur hafa. Þetta er mál, sem varðar hagsmuni iðn-
meistara talsverðu og þeir eiga því ekki að láta með
öllu afskiptalaust. Vœri það ekki verðugt verkefni fyrir
meistarafélögin og viðeigandi byggingaryfirvöld að
taka höndum saman um að fœra þessi mál til betri
vegar, þar sem þau eru ekki í futtkomnu lagi? Það er í
allra þágu, að settum reglum sé hlýtt, hitt leiðir aðeins
til ringulreiðar og skipulagsleysis.
Skoðanaskipti
l síðasta hefti Tímarits iðnaðarmanna birtist grein
eftir undirritaðan undir nafninu „Erfiðleikar skipa-
smíðaiðnaðarins“. Grein þessi varð einum lesanda
Tímaritsins, Guðfinni Þorbjörnssyni, tilefni til ýmissa
athugasemda, sem hann sendi Tímaritinu til birtingar.
Ætlunin var að birta grein hans hér i Tímaritinu, en
nokkru eftir að hún barst birtist hún í Morgunblaðinu
og þar sem ætla má, að þeir, sem hefðu lesið hana hér
í Tímaritinu, hafa vafalaust lesið hana í Morgunblað-
inu, er ástæðulaust að birta hana hér að svo komnu
máli. A hinn bóginn vitt undirritaður þakka þessum
lesenda Tímaritsins fyrir grein hans, það er því miður
atttof sjaldan, að lesendur Tímaritsins hafi frartitak til
þess að láta í Ijósi skoðanir sínar hér í Tímaritinu,
enda þótt til þess hafi verið mœlzt, að þeir notfœrðu
sér það sem vettvang umræðna um málefni iðnaðar-
manna og iðnaðarins.
Á velgenginstímum hættir mönnum til að gerast
værukœrir og láta sér ekki eins annt um hagsmuni
sína og þegar þröngt er í búi. Þegar flett er nœr 40
árgöngum af Tímariti iðnaðarmanna, sjást þess glögg
merki. Á kreppuárummi og aftur á hafta- og skömmt-
imartímabilinu eftir síðari heimsstyrjöldina voru iðn-
aðarmenn ósparir á að láta í Ijós skoðanir sinar í
Tímaritinu. En tneð vaxandi velmegun verða raddirnar
hljóðari, mönnum f'mnst þeir ekki hafa undan neinu
að kvarta eða þá að gott ytra atlœti gerir vandamálin
auðbœrari.
En ött framþróun byggist á því, að menn eru ekki
ánægðir með miverandi ástand og telja að það geti
orðið betra. Á sama hátt byggist framþróun iðnaðar-
ins á stöðugri leit fjölmargra einstaklinga að nýjum
leiðutn til lausnar gömlum og nýjum vandatnálum.
Með því að rœða þessi vandamál á opinberum vett-
vangi geta menn örvað hverjir aðra til átaka og þokað
þróuninni fram á veg. O. S.
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA
67