Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1982, Síða 15

Á góðri stund i baðstofu iðnaðarmanna.
Myndin er líklega tekin 1956 eða þar um
bil. Helgi Hermann Einksson og Björg-
vin Frederiksen spjalla saman. Gegnt
þeim situr Eggert Jónsson, þáverandi
framkvœmdastjóri Landssambands iðn-
aðarmanna.

þetta var hefur inikið vatn runnið til sjávar, og
nokkrar leiðréttingar í'engist fram. Af miklum
dugnaði hefur ýmsum rtiætum mönnum á undan-
förnum áratugum tekist að byggja upp skipaiðnað-
arfyrirtæki. Það er fyrir löngu orðið tímabært að
leyfa þessum mönnum að njóta sín. Méi' finnst t.d.
ekkert tiltökumál, að stöðvarnar mættu eiga stöðugt
skip í smíðum, þannig að afgreiðslufrestur styttist,
og ekki væri alltaf hlaupið til útlánda, þegar upp
kemur sú staða, að útgerðarmaður þarf að fá skip
með skömmum fyrirvara. Engir vita betur, hvernig
skip henta íslenskri útgerð en starfsmenn íslenskra
skipasmíðastöðva.
Landssamband iðnaðarmanna og erlend
samskipti
Hér á árum áður voru tekjur Landssambands iðnað-
armanna ekki slíkar, að unnt væri að halda uppi
umfangsmiklum samskiptum við erlenda aðila. Til
gamans má geta þess, að í fjárhagsáætlun Landssam-
bandsins fyrir árið 1950 var gert ráð fyrir því,
að tekjurnar yrðu 150 þúsund garnlar krónur. Við
reyndum þó eftir föngum að halda sambandi við
systursamtök Landssambands iðnaðarmanna á hin-
um Norðurlöndunum. Þegar égátti leið til útlanda í
einkaerindum, reyndi ég að stilla svo til, að ég gæti
tekið þátt í t.d. fundum Norræna iðnráðsins. Hið
sama gegndi um Sveinbjörn heitinn Jónsson, hann
sótti fundi á Norðurlöndum, jafnframt því sem
hann rækti þar sín eigin erindi. Gerði Sveinbjörn
síðan oft ýtarlega grein fyrir því, sem hann hafði
orðið áskynja um í þessum ferðum í Tímariti iðnað-
armanna. Þetta norræna samstarf var að rnínu mati
að mörgu leyti mjög gagnlegt, og ég hitti þarna
marga mæta menn og lærði af þeim heilmargt. Ég
varð íljótlega var við það, að á hinum Norðurlönd-
ununi var borin mikil virðing fyrir systursamtökum
okkar, jafnt af opinberum aðilum sem almenningi.
Ég er hræddur um, að því miður hafi virðingin fyrir
Landssambandi iðnaðarmanna hér heima ekki verið
jafnmikil og systursamtök (tkkar nutu. Samtökin á
Norðurlöndunumerustórog velskipulögð. Þau ráða
yfir fjölbreytilegum upplýsingum um málefni iðn-
aðar í löndum sínum, og þau hafa verið óspör á að
veita Landssambandinu ýmsar upplýsingar. L.ands-
samband iðnaðarmanna og systursamtök þess í Dan-
inörku, Noregi, Svíþjóð og Finnlandi mynda svo-
nefnt Norrænt iðnráð, eða Nordisk Hándværksrád.
Markmið Norræna iðnráðsins er að vinna að sameig-
inlegum hagsmunamálum þeirra samtaka, sem
Standa að ráðinu. Stjórnarfundir í Norræna iðnráð-
inu eru haldnir nokkuð reglulega, eu aðalfundur
Norræna iðnráðsins, sem kallað hefur verið Nor-
ræna iðnþingið, er haldið þriðja hvert ár. Hér á landi
hefur Norræna iðnþingið verið haldið tvisvar. I
fyrra skiptið var það árið 1953 og í hið síðara árið
1968. Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi að taka virk-
an þátt í Norræna iðnþinginu árið 1968. Að minni
hyggju var þetta þing bæði ánægjulegt og gagnlegt.
Arið 1955 var mér sem forseta L.andssambands
iðnaðarmanna ásamt mætum mönnum úr samtök-
um vinnuveitenda í iðnaði og verslun, iðnaðarráð-
herra og þremur alþingismönnum boðið vestur um
haf til Bandaríkjanna, til að kynna okkur atvinnulíf
og tæknilegar framfarir í Bandaríkjunum. Ferðin
var í boði Tækniaðstoðar Bandaríkjanna við erlend
ríki og stóð hún í mánuð. Auk mín voru í ferðinni
þeir Ingólfur Jónsson, iðnaðar- og viðskiptaráð-
herra, Eggert Kristjánsson, formaður Verslunar-
Timarit iðnaðarmanna
13