Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1982, Síða 76

Setningarræða Sigurðar
Kristinssonar á 39.
ISnþinqi islendinga__
Frá því að við vorum síðast saman komin á Iðnþingi
1979, hafa látist nokkrir lélagar okkar, sem áður
fylltu hóp þingfulltrúa, og við söknum í dag.
Ingibjörg Guðrún Kristjánsdóttir, kjólameistari,
Kópavogi, fædd 12. nóvember 1914 að Kirkjubóli
í Korpudal í Önundarfirði, dáin 6. apríl 1980.
Eggert Ólafsson, skipasmíðameistari, Vestmanna-
eyjum, fæddur á Eyrarbakka 7. mars 1924. Hann
lést 12. apríl 1980.
Jón Björnsson, málarameistari, Reykjavík, fædd-
ur á Vopnafirði 30. júlí 1903. Hann lést 30. júlí
1980.
Bjarni Jónsson, úrsmíðameistari, Akureyri, fædtl-
ur á Stóruborg í Víðidal 30. ágúst 1900. Hann lést
7. maí 1980.
Þórður Jasonarson, byggingameistari, Reykjavík,
fæddur í Vorsabæ í Gaulverjabæjarhreppi 1 1. maí
1907. Hann lést 1. sept. 1980.
Geirlaugur Árnason, hárskerameistari, Reykja-
vík, fæddur á Akranesi 24. ágúst 1926. Hann lést
13. júlí 1981.
Þetta fólk átti það sameiginlegt að vera bæði góðir
iðnaðarmenn og miklir félagsmálamenn. Þau voru
valin til forystu og voru verðug þess trausts, sem
þeim var sýnt. Miklu dagsverki skiluðu þau hvert og
eitt og við stöndúm í þakkarskuld. Mér koma nú í
hug orð eins þeirra föllnu, þegar hann sagði:
Þó í okkar feðra fold
falli allt sem lifir,
enginn getur mokað mold
minningarnar yfír.
Eg leyfi mér að biðja viðstadda að votta hinum
látnu félögum vorum virðingu og þökk með því að
rísa á fætur.
Verðbólgan hefur fyrir löngu leyst veðrið af hólmi
sem vinsælasta umræðuefni manna hér á landi. Flest
er þó sú orðræða mjög keimlík. Menn verja miklum
tíma í að lýsa orsökum verðbólgunnar og afleiðing-
um. Síðan er verðbólguþróuninni gerð góð skil og
verðlagsvísitölur nákvæmlega tíundaðar. Að þessu
loknu hefja menn að lýsa vanþóknun sinni á verð-
bólgunni, bannfæna hana og skipa henni út í ystu
myrkur. Eiginlega má segja, að þegar hér er komið
sögu megi loks fara að búast við einhverju nýju
framlagi. Nú byrja menn nefnilega að velja verð-
bólgunni alls konar óvirðuleg nöfn. Er þetta að
verða þjóðaríþrótt íslendinga, og reynir þar vissu-
lega mjög á andagift manna. Á undanförnum árum
hafa þannig orðið til í íslenskri tungu fjölmörg orð,
sem hafa verðbólgu- sem forskeyti, en á eftir kernur
eitthvert gífuryrði sem viðskeyti, t. d. verðbólgu-
draugur og verðbólguhrollvekja, svo tvö dæmi séu
tekin af handahófi. Þegar ég tók að hyggja að efni í
þessa ræðu mína, hugsaði ég með mér: Nei, Ijanda-
kornið, að þessu sinni læt ég verðbólgutalið liggja á
milli hluta. í því efni hefur svo margt verið sagt, að
þar get ég engu við bætt. En, góðir gestir og ágætu
þingfulltrúar, því miður get ég ekki staðið við þetta;
málið er alvarlegra en svo, að ég gæti látið hjá líða að
ræða það. Er því nú komið að hinum klassíska efna-
hagsmálakafla, sem svo mjög einkennir ræðuhöld
manna um þessar ntundir.
Þegar ég áðan sagði, að verðbólgan væri orðin
algengara umræðuefni heldur en veðrið, var það
ekki alveg út í bláinn. Eins og allir vita eru nú í gildi
fjölmargar opinberar verðlagsvísitölur, og allar
breytingar á þeim hafa gífurleg áhrif á hag þegna og
atvinnufyrirtækja, og þar með hins opinbera. Þann-
ig eru gefnar út reglulega vísitala framfærslukostn-
aðar, vísitala byggingakostnaðar, vísitala húsnæðis-
kostnaðar og lánskjaravísitala. Rétbeins og almenn-
ingur var og er upplýstur unt hitastig í veðurfrétt-
um, þá er mönnum ekki síður nauðsyn að vita stiga-
tölu þessara vísitalna, og hugsanlegar breytingar,
sem á þeim kynnu að verða í nánustu framtíð. Með
öðrum orðum, allir Islendingar, launþegar jafnt
sent atvinnurekendur, verða nauðugir viljugir að
fylgjast grannt með þróun efnahagsmálanna, ef þeir
yfirleitt vilja komast af. Danskur hagfræðingur, sem
kynnst hefur mörgum Islendingum og úr öllum
74
Timarit iðnaðarmanna