Vikan - 05.05.1960, Blaðsíða 8

VORU Al
Þekktu Inkar aðferð
til að gera stein sveigj-
anlegan? Stórir steinar
falla svo nákvæmt sam-
an, að nndrum sætir.
Þetta er algengasta
myndin af frummann-
inum. En hún er alröng,
segir Saurat.
f Costa-Rica í Mið-Ame-
ríku hafa fundizt mörg
hundruð steinkúlur allt
að tíu tonn að þyngd.
Hafa þetta verið golf-
kúlur frummannanna?
Þannig halda sumir,
að hinn ógeðslegi snjó-
S maður líti út og sé af-
komandi risafólksins.
Risahöfuð frá
tímabili Mayaætt
flokksins. Andlits-
drættirnir eru
greinilega mon-
gólskir. — Komu
fyrstu landnemar
Mexíkó frá Mið-
Asíu ?
Furðuleg skoðun, er styðst
við ævafornar sagnir og nýja
fornleifafundi, varpar ljósi
yfir gátur hinna gömlu menn-
ingarríkja og opnar sýn yfir
fádæma-víðerni, sem voru
ekki áður kunn.
Afsprengi sólarinnar, pláneturn-
ar, fædust við tröllaukna spreng-
ingu. Hvitglóandi gasmekir rákust
á geimmola úr Isi úti í sólkerfinu,
þéttust og slöngvuðust sem himin-
hnettir óralangt út í geiminn. Það
voru reikistjörnurnar! Aðrar
smærri efnisheildir tóku að hring-
snúast um þær og voru kölluð
tungl.
Hugmynd þessi er sett fram í
byrjun tuttugustu aldar af austur-
riskum manni, Hans Hörbiger að
nafni. En hann var faðir hins
kunna leikara, Pauls Hörbigers.-
Enn fremur hélt hann því fram,
að á tertiertímabilinu hefðu lifað
hér á jörðu risar, sem meðal ann-
ars hefðu hlaðið hinum ægistóru
granítbjörgum fornaldarborganna
hverju ofan á annað. Þá Iifðu einn-
ig á júra- og krítartímabilinu risa-
eðlur og afarstórar jurtir. Sömu-
leiðis var til skordýrategund af
gullsmiðakyni með nálega eins
metra vænghaf.
Þar sem kunnugt er, að það er
þyngdarlögmálið, sem ræður stærð
allra lifandi vera, í réttu hlutfalli
við vöðvastyrk og burðarþol, út-
skýrði Hörbiger fyrirbrigði þetta
á eftirfarandi hátt.: Tungl.það, er
nú gengur umhverfis jörð vora, er
hið fjórða í sinni röð. Hin þrjú
hafa leystst upp. Leifar þeirra
téllu til jarðar og dreifðust um
allan hnöttinn. Fyrsla og annað
tunglið eyðilögðust þegar í frum-
forneskju jarðsögunnar, en for-
gengill okkar núverandi fylgihnatt-
ar ekki fyrr en við lok tertier-
tímabilsins. Það gerðist sem sagt
fyrir 250.000' árum.
Einhverju sinni á morgni tím-
anna kom stór hnöttur i þriðja
sinni svo nærri jörðunni, að að-
dráttarafl hans dró til stórra muna
úr þyngdarafli hennar. Við þær
aðstæður gátu tuttugu smálesta
þurig skriðdýr hreyft sig um jörð-
ina. Að vísu höfðu þau sterka fæt-
ur, en mundu þó nú á dögum slig-
ast undir svo geigvænlegum þunga. i
Og með vænghafi því, er flugeðl-
urnar höfðu. mundu þær ekki geta
sigrað aðdráttarafl jarðarinnar nú
og væru því ekki færar um að
lyfta sér til flugs.
Eitt er víst, að hvort sem dýra-
fræðingar nútímans viðurkenna
hugmynd Hörbigers eða eigi, geta
þeir ekki gefið aðra skýringu á
tilveru risaeðlnanna.
Að lokum fór svo, að hið þriðja
tungl kom svo nærri jörðunni, að
það sundraðist í smáagnir. Urðu
þær að rykhjúp utan um jörðina,
nákvæmlega eins og hringurinn
utan um plánetuna Satúrnus, sem
að öllum líkindum er líka leifar
af tungli. Þessi mánahringur hafði
svo jafnt skipt aðdráttarafli á yf-
irborð jarðar með þeim afleiðing-
um, að allt vatn á henni safnaðist
í belti umhverfis miðjarðarlínu.
Hæstu fjöll ein stóðu upp úr haf
inu. Og einmitt þar finna jarðfræð-
ingar og fornfræðingar enn í dag
leifar sæplantna og dýra.
Skoðun Hörbigers hefur ekki
enn sem komið er náð almennri
viðurkenninéu vísindanna. Þó hef-
ur frönskum vísindamanni, prófess-
or Saurat að nafni, fundizt hún
svo merkileg, að hann tók hana
til nákvæmari rannsókna. Og svo
fór, að hann komst að þeirri nið-
urstöðu, að í henni fælust skýr-
ingar á mörgum ráðgátum og
gloppum i sögu hnattar vors
SAURAT p)ófessor hélt kenn-
ingunni áfram. Hörbiger taldi, að
eftir nokkrar þúsundir ára hefði
mánahringur inn steypzt niður til
jarðar og grafið allt, sem á henni
lifði, undir margra kílómetra
þykku ryklagi. Og þá urðu hinir
gífurlegu frumskógar fornaldar-
innar að kolalögum og olíulindum.
Vatnsmagnið seig aftur til heim-
skautanna og hinar fyrri sjávar-
strandir lágu nú uppi undir fjalla-
brúnum. Á þessum tíma, telur
Hörbiger, að jörðin hafi verið
byggð risavöxnu mannfólki, sem
var miklum gáfum gætt.

Ein af risateikning-
unum, sem fundizt hafa
í Perú. Að ofan til hægri
sést rófan og hendur af
apa með níu fingur.
Ilinar teiknuðu „fígír-
ur“ voru alltaf með níu
fingur. Höfðu lista-
mennirnir, sem gerðu
teikningarnar eins van-
nkapnað.