Vikan - 16.06.1960, Side 6

Jón Engilberts listmál-
ari kvað sér það mikinn
heiður að taka á móti
þessum tigna Stranda-
manni — við erum öll
komin af konungum —
bætti hann við. Hann
hafði klæðzt sínum feg-
ursta búningi í tilefni
kóngskomunnar: fær-
eyskri peysu, molskinns-
buxum, tréklossum,
rauðum trefli og rauðri
prjónakollu. Hér er sjálf
hátignin að skrifa nafn
sitt í gestabók listmálar-
ans.
— Það má til með að kenna þeim háa herra að mála. — Jón fékk
honum liti og gríðarstóran pensil, en kóngurinn treysti sér ekki
til þess að betrumbæta neitt eftir Jón. Að enduðu gaf hann kóng-
inum mynd með hressiiegri áletrun.
Þótt kóngurinn eigi hvorki
ríki né kóróun, þá getur
hann átt hástæti og í raun-
inni er kóngur án hásætis
óhugsandi. Magnús kaup-
maður í Skeifunni sá um
að kóngurinn gengi ekki há-
sætislaus til rekkju og hér
skenkir hann honum stól.
Kóngurinn varð auðvitað
að reyna hásætið og kvað
mikla dásemd að hvíla sín
lúnu bein í svo góðu sæti.
Aftan við hásætið standa
þau Magnús kaupmaður í
Skeifunni og ungfrú Rúna
Brynjólfs.
Úr því að leiðin lá um
Drápuhlíðina, var varla
hægt að neita Halldóri
Péturssyni um þá ánægju að
teikna mynd af kónginum.
Það er ekki laust við að
Halldór glotti um leið og
hann lýkur við myndina, en
varla var hann meira en
tvær mínútur að því. Mynd-
in, sem Halldór teiknaði er
hér til vinstri.