Vikan - 17.11.1960, Blaðsíða 31

— Já, það var út af fresskettin-
urn, sem ég keypti af yður um
daginn . . .
— Mér fannst ófróðlegt að vita
;ekki hvað þú ættir af kökum.
Tannlækninga-1 -''^§2
stóllinn I ^ ^
Framhald af bls. 25.
bíl til næsta þorps, en þaðan féklt
ég betri ferð heim, og auk þess ætl-
aði ég að spara mér tinia.
Þetta var mjög lítið þorp, i mesta
lagi 10—20 bæir, afskekktir og ein-
angraðir. Það var komið versta veð-
ur, dimmt og^ kalt nteð snjókomu og
hvassviðri. Eg gat ekkert við mig
gert og hímdi því á bryggjtinrti irteð-
tirt ég beið eftir bátnttiri. Vindur-
inii sniaiig i gegnum merg og bein
á iriér, rtg ég lief vist verið hálf
eymdarlegur þar sem ég stóð og leit
á úrið á nokkra sekúndna fresti.
Ég sá ékki gegnum myrkrið og byl-
inn, en allt i einu heyrði ég bátinri
koma og ég gekk alveg út á bryggju-
brúnina til að skima eftir honum.
Hvað kom fyrir, veit ég ekki.
Hvort skipstjórinn var fullur eða
hvort jiað var haustmyrkrinu að
kenna. Það siðasta sem ég man,
voru brak og brestir, og ég vissi
að báturinn hafði stimað á bryggj-
una sem var gomuí og léleg. Mér
fannst jörðin gleypa rilig, og ég
lirapaði niður í plönkum og spytria-
braki.
Ég vaknaði i ókrinnugii rúmi og
var sagt eftir lækninurri að ég yrði
nð liggja vegna srierts af heila-
hristingi.
Þetta voru fróm og heiðarleg
hjón sem ég hafði tent hjá. Þau
voru afar trúuð, og ég bar mikla
virðingu fyrir þvi. Sjálfnr var ég
alinn upp í guðsótta og góðum sið-
um. En mér fannst samt nóg um
að húsbóndinn skyldi setjast á
sængurstokkinn hjá mér á hverju
kvöldi og lesa upphátt úr Bibliunni.
Konan hjúkraði mér af mikilli
alúð.
Síðasta daginn sem ég dvaldist
hjá jþeim vildi húsbóndinn endilega
borða hádegisverðinn i betri stof-
unni, mér til heiðurs. Þetta var stór
stofn með tvöföldum gluggum,
rauðum plussmublum og málverk-
um á veggjum, ásamt stóru safni af
fjölskyldumyndum, aðallega tvi-
og þrímenningum sem búsettir
voru í Kanada.
En það sem vakti mesta athygli
mína í stofunni, var feiknastór
stóll, sýnilega ætlaður sem hús-
bóndastóll. Og ég var ekki i nein-
um vafa — það var minn kæri
tannlækningastóll, sem trónaði
þarna við endann á borðinu.
Ég vissi ekki hvort ég átti að
hlæja eða gráta, þegar húsbóndinn
settist í stólinn, alvarlegur og virðu-
legur eins og hann væri að setjast
í hásæti.
Að máltíðinni lokinni fékk ég
tækifæri tii þess að taka konuna
afsiðis.
— Afsakið, sagði ég, en hvar
fékk maðurinn yðar þennan stól?
Hún fór að gráta.
— Viljið þér vera svo vænn að
tala ekki um það við manninn
minn, bað hún. Honum þykir svo
vænt um þennan stól. Það var elzti
sonur okkar sem nú er í Kanada,
sem kom heim með stólinn eftir
brunann i bænum. Við spurðum
hann einskis. En ég veit núna að
þér eigið hann. Verið þér svo góð-
ur að segja ekkert, þér skuluð fá
stólinn, þótt seinna verði.
pÞjnyn vikum seinna kom stóllinn.
Á se'tunni lá miði frá konunni. —
Þér eruð vænsti maður, stóð á
honum.
Ég veit ekki enn hvaða skýringu
hún hefur gefið manninum sinum
þegar hann sá að hásætíð lians var
horfið. Ekki skil ég lieldtir hvernig
hún hefur konlið llonunl tíl mín,
]íað er mér óráðín gáta. Ég gleymi
þvi ekki nteðan ég tífi ]iegar ég sá
húsbóhdartn setjast í stólính og
bjóða ökkilr Velkottliri til borðs. En
ég vildi liafa Verið viðstaddur þeg-
ar hanrt fékk stóiinn til baka, sem
jólagjöf frá iriér. Eg hafði ekkert
nieð tVo stóla að gera, svo stór var
praxisinn ekki Iijá mér. Þarna úti
i fásinninu höfðu þau meiri ánægju
af að eiga itann, en ég og auk þess
stóð ég í þakkarskuld við þau fyrir
hjúkrunina og aðhlynninguna með-
an ég dvaldist á heimili þeirra. -Ar
Dan^Waérn
(Framhald af bls 2k)
Dan Waern er maður innilokað-
ur og dulur. Sænskir blaðamenn
Ítofa kvartað yfir því, að rtpð sé
helzt ekki hægt að tova orð út úr
honum. Fn Dm Waern liefur ekki
crfiðað til eirskis. Það er lönau
o->!nbert levndarmái. að h»m og
eðri'- afreksmenn tó'-m s'órfé fvrir
að kenna. Það hefur ver'ð tatað um,
að Waern hafi sett upp húsund
krónur sænskar fyrir að sigra. Með
þessu hefur hann rakað saman fé
og nýlega var því slegið upp i
sænskum blöðum, að stórhlaupar-
inn hefði keypt búgarð fvrir 375
þúsund sænslcar krónur. Það er eft-
ir gengisskráningu 2.770,000,00 isl.
krónur. Þykir Svium nú nóg um,
])ví fullvíst má telja, að aðrir hafi
ekki látið sitt eftir liggja ov áhuga-
menn eiga þeir ])ó að teljast. Hins
vegar eru áhugamannareglurnar
víðast orðnar litils virði, enda
vorkunn að góðir ihróttamenn vilii
hafa fé fyrir erfiði sitt, þegar það
er falt. Það mæna hvort eð er allir
8 þá á stórmótum og heimta að þeir
standi sig vel og sigri helzt. Ef þeir
eiga að ná svipuðum árangri og
í])róttamenn stórveldanna, sem ná-
lega allir eru atvinnumenn, þá segir
sig sjálft, að þeir geta tæplega
stundað venjulega vinnu.
Þetta gerir nú ekki svo mikið til pví
vic fáum ódýra varahluti hjá

Báta-
skipasalaii
Austurstrætl 12 II. hæð. Reykjavík.
Sími 35639.
Póstbox I 155.
VIKAN 31