Vikan - 22.12.1960, Blaðsíða 12

— Af hverju viltu kaupa þessa diska, mamma
— þetta eru bara venjulegir diskar alveg eins
og hinir, sem við eigum. Mér finnst heldur,
að við ættum að koma þarna hinum megin í
búðina, þar sem bílarnir eru.
Ös í Rammagerðinni, og Haukur hefur varla undan að afgreiða.
Sumir tvístíga og sýna önnur ytri merki um óþolinmæði, aðrir
skima um hillurnar og gefast upp, ef þeir fá ekki afgreiðslu strax,
og fara út. Þeir hugsa sér að koma seinna eða þá að þetta fáist
í annarri búð, þar sem ekki sé eins mikið að gera.
Snjórinn hleðst á bílana í
Tryggvagötunni, og gegnum
logndrífuna sjáum við flagg-
skip íslenzka flotans, Gullfoss,
sem er nýkominn að bryggju,
Úti er hráslagi og slydda, en niðri
við höfnina gengur lífið sinn vana-
gang fyrir því. Enn er jólagóss á
ferðinni, sem þarf að komast í búð-
irnar, og skipið verður að halda sínu
striki þrátt fyrir jól. Það virtist vera
blautt verk og kalt að taka á móti
vörunum og raða þeim á bílana, en
þeir eru öllu vanir á eyrinni.
Það var einmitt svona skál, sem
mamma var að tala um, að sig vant-
aði. Hún kostar sextíu krónur, og ég
á ekki nema þrjátíu. En ég má ekki
láta mömmu vita af því, heldur verð
ég að afla mér peninganna ein-
hvern veginn öðruvísi. Kannski
hjálpar pabbi mér, og kannski get ég
farið og selt blöð. En þá er bara, að
skálin verði ekki farin.
Jólaös í einni af kjörbúðum bæjarins. Jafnvel á jól-
unum eru ekki allir heiðarlegir, segja þeir í kjör-
búðunum. Ef menn hafa einhvern óhreinan tilgang,
þá fara þeir helzt, ef margt er um manninn. Við
komum inn til verzlunarstjórans, og einmitt f þeim
svifum var komið með mann inn til hans, sem stað-
inn hafði verið að því að taka ófrjálsri hendi. Hann
kenndi um fátækt.
Austurstræti er eins og stórfljót, nema hvað straum-
urinn hefur ekki einstefnu. Þetta er fyrir utan kjör-
búð SIS, og birtan úr stórum gluggum verzlunar-
innar lýsir upp götuna fyrir framan.
12 yjKAN.