Vikan - 22.12.1960, Qupperneq 17

Hlakkar þú til jólanna?
Hvers vegna?
Fyrst hittum við
ungan og spengi-
legan mann, Krist-
ján Hafliðason.
Hann vinnur í
kjörbúð KRON við
Dunhaga og er að
koma til vinnu
sinnar.
■— Hlakkar þú til jólanna?
— Vertu ekki að spyrja mig núna. Ég var á
balli i gær og er að mæta. Sérðu það ekki?
— Hlakkar þú til jólanna?
— Já, að sjálfsögðu.
•— Hvers vegna?
— Þá fær maður fri í vinnunni. Svo fær maður
góðan mat, og það þykir mér alltaf gott. Og auk
þess trúi ég ekki öðru en ég fái kerti og spil,
að minnsta kosti.
Næst komum við
á Slökkvistöðina og
hittum þar Sigurð
Gunnar Sigurðsson
varaslökkviliðs-
stjóra.
— Hlakkar þú
til jólanna?
— Já, já.
—■ Hvers vegna?
— Datt mér ekki i hug, að þú kæmir með aðra
verri spurningu! — Þegar ég var barn, hlakkaði
ég til jólahátiðarinnar, af því að þá var svo
margt um að vera. Maður var færður i sparifötin,
sett upp jólatré og sérstaklega reynt að gleðja okk-
ur börnin. Jólahátiðin gengur mest út á það, góðan
mat, oftast — já alltaf — farið til kirkju og því-
umlikt.
Það er eins nú, siðan ég eignaðist börn sjálfur,
hef ég oft hugsað til þess, er ég var barn, og hugs-
að um að gleðja mín börn á sama hátt og ég
naut jólahátíðarinnar sjálfur og gera þeim jólin
sem skemmtilegust og bezt.
Edda Sigurðar-
dóttir er skrif-
stofumær hjá Guð-
laugi Einarssyni,
hæstaréttarlög-
manni. Hún verður
hissa á fyrri spurn-
ángunni, þvi það
hefur henni aldrei
yuu ucill vaiumai.
— Jahá!
Hvers vegna?
■—• Mhm — það er stemmningin sjálf, frí og allt,
góður matur — gott að vera til. Þetta hefur
breytzt frá því ég var krakki, þá hlakkaði ég
mest til gjafanna.
Ingveldur Sigurð-
ardóttir er kaup-
kona í verzluninni
Nálinni á Lauga-
vegi. Hún var ekki
í vandræðum með
að svara fyrri
spurningunni:
— Jahá, eins og
barn.
— Hvers vegna?
— Hvers vegna? Af því að það er dásamlegasta
hátíð ársins. Þá verður maður alltaf eins og barn.
Ég hlakka alltaf til jólanna eins og ég væri að fá
fyrsta jólakjólinn minn. Jólin eru alveg yndisleg-
asta hátíðin, þá eru svo margir, sem verða ær-
legri og sýna það góða í sér.
Að lokum rek-
umst við á Guð-
finnu Magnúsdótt-
ur, sem leggur
stund á nám í al-
mennum fræðum i
12 ára bekk Mið-
bæjarbarnaskól-
ans.
— Hlakkar þú til jólanna?
— Auðvitað!
— Hvers vegna?
— .......Það veit ég ekki.......Af því það
er svo gaman .... gaman af þvi..............af
þvi bara.........það er ósköp eðlilegt . . . . þá
er allt svo fint og skemmtilegt og gaman.......
Voff — voff
Sviðið er gata í London. Þar er mikil
umferð að vanda, en mitt i umferðinni sit-
ur stór og mikill köttur, sem lætur sér
fátt um finnast, þótt bílstjórar beiti á
hann flautum sínum og hjólreiðamenn
bjöllunum.
Kötturinn olli umferðinni sem sagt hin-
um mesta ama, þvi enginn hafði brjóst í
sér til að aka yfir hann, og umferðin var
svo mikil, að ekki var ráðrúm til að
víkja til hliðar. Loksins kom bílstjóri, sem
vissi hvað gera skyldi. Hann nam staðar
lijá kettinum, rak hausinn iit um glugga
og gelti eins og hundur. Það var ómögulegt
að heyra annað en geltið kæmi frá liundi,
enda var það sem við manninn mælt, að
kisi litaðist um með skelfingu og hvarf
síðan eins og elding bak við hús við göt-
una. — Ekki vitum við til, að hann hafi
truflað umferðina síðan.
Hér á myndinni sjáiS þiS fyrsta sonarson hins
frœga gamanleikara Cliarlie Chaplin. Piltur-
inn hefur ekki hlotiS nafn enn, svo okkur sé
kunnugt, en hann er sonur Sidney Cliaplin og
dansmeyjarinnar Noélle Adam. — Ætli þaS
sé ekki hún, sem heldur á stráknum?
Ungfrú Yndisfríð
er enn á ferðinni og óskar lesendum Vikunnar
gleðilegra jóla. Hún er nýkomin á fætur eins
og þið sjáið og ætlaði að fara að snyrta sig
og mála á sér varirnar, en þá fann hún hvergi
varalitinn. Hún segir, að varaliturinn hljóti að
vera einhversstaðar í blaðinu og biður ykkur
að finna hann fyrir sig. Þið eigið vinsamlegast
að tilgreina þá blaðsíðu, sem varaliturinn er á
og skrifa síðan full nafn og heimilisfang þar
fyrir neðan og senda til Vikunnar. Síðan verður
dregið og verðlaunin eru Carabella undirkjóll.
Varaliturinn er á bls.
Nafn
Heimilisfang
VIKAK 17